Στην καθομιλουμένη, η λέξις ‘κλαυσίγελος’ είναι ένα αρσενικό ουσιαστικό, που περιγράφει το φαινόμενο της συνυπάρξεως του γέλιου και του κλάματος μαζί. Προέρχεται δε, ετυμολογικά, από την αρχαία ελληνική λέξι ‘κλαυσίγελως΄, ήτοι κλαῦσις και γέλως μαζί.
Τούτες τις μέρες του καρνάβαλου λοιπόν, ο κλαυσίγελος είναι το φαινόμενο που βιώνουμε διαβάζοντας, μεταξύ άλλων: «Ανακοίνωση βόμβα από την Κομμουνιστική Τάση ΣΥΡΙΖΑ: Ζητάει αλλαγή ηγεσίας». ΄Ομως ακόμη και η άγνοια της αγνοίας των ανθρώπων ―ήτοι το ότι όχι μόνον αγνοούν κάτι, αλλά δεν γνωρίζουν καν πως το αγνοούν― έχει κι αυτή τα όριά της.
Η άγνοια όμως της αγνοίας των άρδην αριστερών, άνευ ‘ν’ κομματαθρώπων του ΣυΡιζΑ, φαίνεται πλέον να τείνει εις το άπειρον (∞). Καθόσον ο ΣυΡιζΑ, ούτε μία μηχανή, π.χ., μία βέσπα, ούτε ένας βιολογικός οργανισμός είναι, π.χ., μία σκνίπα.
Θεωρητικά, ο ΣυΡιζΑ είναι ένα αυστηρά προσωποπαγές κόμμα, ήτοι ένα μόρφωμα ή παράγωγο της πυραμιδικής ιεραρχίας κεντρικής εξουσίας και ισχύος, του δεσποτικού καθεστώτος, της τυραννικής κομματοκρατίας, του τραπεζικού καρτέλ. Βεβαίως, τελείως θεωρητικά, ο ΣυΡιζΑ θα μπορούσε να ήταν ένα κοινωνικό σύστημα, π.χ., με μία σφαιρική δομή λήψεως συλλογικών αποφάσεων προς το συλλογικό συμφέρον των στελεχών του, όμως δεν πληροί τις προϋποθέσεις προς τούτο.
Αξία γέλωτος είναι λοιπόν, μέχρι δακρύων γέλωτος, η γελοία «Ανακοίνωση βόμβα από την Κομμουνιστική Τάση ΣΥΡΙΖΑ: Ζητάει αλλαγή ηγεσίας». Πώς είναι δυνατόν, ένα μέρος των στελεχών ενός αυστηρά προσωποπαγούς κόμματος, που άνευ όρων δέχεται τις αποφάσεις της προσωποπαγούς ηγεσίας του, να αντιδρά και να «Ζητάει αλλαγή ηγεσίας»;
Το κάθε αριστερό, ακραίο κεντρώο και δεξιό κόμμα αποτελεί ένα προσωποπαγές μόρφωμα ή παράγωγο του δεσποτικού καθεστώτος. Λόγω αυτής του της ιδιομορφίας, η προσωποπαγής ηγεσία του κάθε κόμματος λειτουργεί δυναστικά επί των στελεχών του.
Στην νεο-μετα-μοντέρνα μας προσωρινότητα, το δήθεν ‘democratical’ estate ή δήθεν ‘δημοκρατικό’ τσιφλίκι, όλων των αριστερών, ακραίων κεντρώων και δεξιών, αυστηρά προσωποπαγών κομμάτων του δεσποτικού καθεστώτος, βασίζεται επάνω στην ‘Patriarcha’ ή ‘Πατριαρχία’, του Sir Robert Filmer. Μέσα στο του Ερέβους σκότος του, τούτο το δήθεν ΄θεάρεστο’ έργο, αυστηρά απαιτεί η αλλαγή ηγεσίας να γίνεται με βάσι την κληρονομικότητα, π.χ., βλέπε το φαινόμενο της οικογενειοκρατίας στο προτεκτοράτο που είναι διεθνώς γνωστό ως: ‘Greece’.
Από την άλλη πλευρά, εάν ο ΣυΡιζΑ ήταν αληθινά ένα κοινωνικό σύστημα, π.χ., με μία σφαιρική δομή λήψεως συλλογικών αποφάσεων προς το συλλογικό συμφέρον των στελεχών του, τότε η εναλλαγή της ηγεσίας του θα ήταν θέμα ρουτίνας, και όχι, ποτέ μία «Ανακοίνωση βόμβα»! Το γέλιο όμως κάνει καλό στους ανθρώπους: ενδυναμώνει το ανοσοποιητικό μας σύστημα, μειώνει την πίεσι και το άγχος, και αυξάνει την ευκαμψία των μυών μας.
Αν μη τι άλλο, όλα τα αυστηρώς προσωποπαγή κόμματα, ήτοι όλα εκείνα τα αριστερά, ακραία κεντρώα και δεξιά μορφώματα ή παράγωγα του δεσποτικού καθεστώτος κεντρικής εξουσίας και ισχύος, που εμείς μόνες και μόνοι μας δήθεν νομιμοποιούμε, με την δήθεν ψήφο μας, ευτυχώς μας προξενούν κλαυσίγελο! Ο καρνάβαλος φαίνεται πως δεν τελειώνει την Καθαρά Δευτέρα, όμως υπάρχουν και χειρότερα: φαντάσου ούτε τον κλαυσίγελο να μην μπορούσαν να μας προσφέρουν...
Πηγή: http://www.freepen.gr/2015/02/blog-post_3301.html