Της Μαρίνας Σολδάτου
Η νέα κυβέρνηση από την πρώτη στιγμή κατάφερε, να προξενήσει εντύπωση στο εξωτερικό και να ανυψώσει το εθνικό φρόνημα στο εσωτερικό. Ο πήχης των προσδοκιών τοποθετήθηκε πολύ ψηλά απαιτώντας τιτάνιες προσπάθειες ανάνηψης, καθώς η χώρα στα πέντε χρόνια της μνημονιακής περιπέτειας μετατράπηκε σε κρανίου τόπο.
Η κυβέρνηση Τσίπρα στο εσωτερικό έχει, να αντιμετωπίσει τα πολιτικά ζόμπυ, που βγάζουν τη χολή της αποτυχίας, πριν κρυφτούν στις τρύπες τους, για να ξαναβγούν μπροστά και να πανηγυρίσουν, ήρθε μια γρια απ’την πόλη κι έφερε το χάσει χάσει… στην πρώτη στραβοτιμονιά του καπετάνιου. Τί πολιτικό ήθος! Τι φιλοπατρία!
Από την άλλη έχει τη συμπαράσταση της πλειοψηφίας του λαού, εξόχων προσωπικοτήτων, του τέως βασιλιά Κωνσταντίνου, αλλά και αριθμητικά μεγάλου μέρους της δεξιάς δεξαμενής, ακόμα και της Χρυσής Αυγής, που στηρίζει την κυβέρνηση στις αντιμνημονιακές της θέσεις και στη σύσφιξη σχέσεων με τη Ρωσία.
Φαίνεται ότι ο Δαυίδ στέκεται σθεναρά μπροστά στο Γολιάθ της Ευρωζώνης και θα δώσει σκληρή μάχη. Από την έκβασή της θα εξαρτηθεί το μέλλον της χώρας. Είναι πράκτορας των Αμερικανών ή μήπως ο Δούρειος ίππος των Ρώσων στην Ευρώπη; Ότι κι αν είναι ο Κοντορεβυθούλης, που τόλμησε, να σηκώσει κεφάλι στη Μαντάμ Μέρκελ σίγουρα σήκωσε σκόνη στη πρώτη κιόλας εβδομάδα της πρωθυπουργίας του.
Ξεκινά περιοδεία σε χώρες της Ευρωζώνης με στόχο τη δημιουργία κοινού μετώπου κατά της λιτότητας. Πράγμα εξαιρετικά δύσκολο, διότι τα ιδρυτικά μέλη της Ευρωζώνης ακολουθούν πιστά τους κανόνες της. Ισπανοί και Πορτογάλοι με δεξιές συντηρητικές κυβερνήσεις μάλλον σφυρίζουν αδιάφορα στο ελληνικό δράμα, οι Ιταλοί δε φημίζονται για παλικάρια, καθώς τρομοκρατούνται από τις αρχηγικές ιαχές των Γερμανών. Οι Γάλλοι κρατάνε ομπρέλα, για να μην βραχούν από την ελληνική καταιγίδα, οι Φιλανδοί στο ίδιο μήκος κύματος, οι Ολλανδοί παρουσιάζονται βασιλικότεροι του βασιλέως, οι Αυστριακοί κρατούν αυστηρά συντηρητική στάση, οι Ιρλανδοί είναι τα καλά παιδιά και δείχνουν, να έχουν ευθυγραμμιστεί με τους κανόνες της ευρωζώνης, από τους Γερμανούς βέβαια δεν περιμένουμε κατανόηση για χαλάρωμα των μέτρων λιτότητας.
Ο Έλληνας Πρωθυπουργός ανθίσταται και παλεύει κερδίζοντας μέρα με τη μέρα την παγκόσμια συμπάθεια Στην ελληνική τραγωδία ο αδύναμος και ταλαιπωρημένος ικέτης είχε τη συμπάθεια των θεών. Εξ ου και η εμφάνιση προς το τέλος του δράματος τού από μηχανής θεού. Λες;
Η νέα κυβέρνηση από την πρώτη στιγμή κατάφερε, να προξενήσει εντύπωση στο εξωτερικό και να ανυψώσει το εθνικό φρόνημα στο εσωτερικό. Ο πήχης των προσδοκιών τοποθετήθηκε πολύ ψηλά απαιτώντας τιτάνιες προσπάθειες ανάνηψης, καθώς η χώρα στα πέντε χρόνια της μνημονιακής περιπέτειας μετατράπηκε σε κρανίου τόπο.
Η κυβέρνηση Τσίπρα στο εσωτερικό έχει, να αντιμετωπίσει τα πολιτικά ζόμπυ, που βγάζουν τη χολή της αποτυχίας, πριν κρυφτούν στις τρύπες τους, για να ξαναβγούν μπροστά και να πανηγυρίσουν, ήρθε μια γρια απ’την πόλη κι έφερε το χάσει χάσει… στην πρώτη στραβοτιμονιά του καπετάνιου. Τί πολιτικό ήθος! Τι φιλοπατρία!
Από την άλλη έχει τη συμπαράσταση της πλειοψηφίας του λαού, εξόχων προσωπικοτήτων, του τέως βασιλιά Κωνσταντίνου, αλλά και αριθμητικά μεγάλου μέρους της δεξιάς δεξαμενής, ακόμα και της Χρυσής Αυγής, που στηρίζει την κυβέρνηση στις αντιμνημονιακές της θέσεις και στη σύσφιξη σχέσεων με τη Ρωσία.
Φαίνεται ότι ο Δαυίδ στέκεται σθεναρά μπροστά στο Γολιάθ της Ευρωζώνης και θα δώσει σκληρή μάχη. Από την έκβασή της θα εξαρτηθεί το μέλλον της χώρας. Είναι πράκτορας των Αμερικανών ή μήπως ο Δούρειος ίππος των Ρώσων στην Ευρώπη; Ότι κι αν είναι ο Κοντορεβυθούλης, που τόλμησε, να σηκώσει κεφάλι στη Μαντάμ Μέρκελ σίγουρα σήκωσε σκόνη στη πρώτη κιόλας εβδομάδα της πρωθυπουργίας του.
Ξεκινά περιοδεία σε χώρες της Ευρωζώνης με στόχο τη δημιουργία κοινού μετώπου κατά της λιτότητας. Πράγμα εξαιρετικά δύσκολο, διότι τα ιδρυτικά μέλη της Ευρωζώνης ακολουθούν πιστά τους κανόνες της. Ισπανοί και Πορτογάλοι με δεξιές συντηρητικές κυβερνήσεις μάλλον σφυρίζουν αδιάφορα στο ελληνικό δράμα, οι Ιταλοί δε φημίζονται για παλικάρια, καθώς τρομοκρατούνται από τις αρχηγικές ιαχές των Γερμανών. Οι Γάλλοι κρατάνε ομπρέλα, για να μην βραχούν από την ελληνική καταιγίδα, οι Φιλανδοί στο ίδιο μήκος κύματος, οι Ολλανδοί παρουσιάζονται βασιλικότεροι του βασιλέως, οι Αυστριακοί κρατούν αυστηρά συντηρητική στάση, οι Ιρλανδοί είναι τα καλά παιδιά και δείχνουν, να έχουν ευθυγραμμιστεί με τους κανόνες της ευρωζώνης, από τους Γερμανούς βέβαια δεν περιμένουμε κατανόηση για χαλάρωμα των μέτρων λιτότητας.
Ο Έλληνας Πρωθυπουργός ανθίσταται και παλεύει κερδίζοντας μέρα με τη μέρα την παγκόσμια συμπάθεια Στην ελληνική τραγωδία ο αδύναμος και ταλαιπωρημένος ικέτης είχε τη συμπάθεια των θεών. Εξ ου και η εμφάνιση προς το τέλος του δράματος τού από μηχανής θεού. Λες;