Ρίχνοντας μια ψύχραιμη ματιά στα αποτελέσματα του χθεσινού eurogroup θα μπορούσαμε να εξάγουμε σημαντικά και χρήσιμα συμπεράσματα. Πιο αναλυτικά:
Το χθεσινό κοινό ανακοινωθέν είναι συμφωνία προθέσεων που τελικό στόχο έχουν την τετράμηνη παράταση της δανειακής σύμβασης και ολοκλήρωση του μνημονίου. Η Ελλάδα απέναντι στον ωμό εκβιασμό που δέχθηκε για στραγγάλισμα της ρευστότητας των Ελληνικών τραπεζών, πέτυχε να μην συμπεριληφθούν τα φρικώδη μέτρα του mail Χαρδούλβελη, να μειωθεί το ποσοστό - στόχος του πρωτογενούς πλεονάσματος, να ξανανοίξει η στρόφιγγα της ρευστότητας για τις τράπεζες και τα 10,9 δις να παραμείνουν στο τραπέζι, με μόνο προορισμό πιθανή ανακεφαλαιοποίηση των Ελληνικών τραπεζών και όχι για άλλη χρήση. Στα οφέλη να συμπεριλάβουμε και το χρόνο που κέρδισε η Ελληνική κυβέρνηση. Πέτυχε επίσης να διεθνοποιήσει ότι το πρόβλημα είναι η σκληρή γερμανικής έμπνευσης λιτότητα και η εχθρότητα προς τους Έλληνες και τους Ελεύθερους Ευρωπαϊκούς Λαούς.
Εκείνο που δεν μπήκε στο κοινό ανακοινωθέν, παρά τις προσπάθειες της κυβέρνησης, ήταν ότι δεν έγινε καμία αναφορά στην ανθρωπιστική κρίση στην Ελλάδα.
Ο Έλληνας Πρωθυπουργός προχώρησε σε διάγγελμα για τα αποτελέσματα του eurogroup. Είναι απορίας άξιον ποιος είχε τη φαεινή ιδέα να γίνει διάγγελμα εν μέσω διαπραγματεύσεων. Η ουσία των διαπραγματεύσεων και η πραγματική συμφωνία πάνω στο χθεσινό ανακοινωθέν θα είναι τις επόμενες μέρες. Με το ποιες ακριβώς θα είναι οι "μεταρρυθμίσεις" που θα συμφωνηθούν και εάν και πόσο θα κοστίσουν στον Έλληνα. Το μόνο που μπορεί να προκάλεσε το διάγγελμα είναι «η περατζάδα», το πρωί του Σαββάτου, δεκάδων στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ από τα ΜΜΕ λέγοντας ο καθένας το μακρύ και κοντό του, δημιουργώντας μια πανσπερμία θέσεων. Αυτή η επιλογή μειώνει τις διαπραγματευτικές δυνατότητες της χώρας καθώς φέρνει σαν δεδικασμένο τη συμφωνία όποιες και εάν είναι οι απαιτήσεις των δανειστών.
Ο κος Τσίπρας στο διάγγελμά του ανέφερε μεταξύ άλλων ότι αφήσαμε πίσω την λιτότητα τα μνημόνια και την τρόικα. Αυτό δεν είναι ακριβώς έτσι, ακόμη δεν αφήσαμε τίποτε πίσω απεναντίας το παρατείναμε. Όλοι καταλαβαίνουμε την πίεση, τους εκβιασμούς και την εχθρική αντιμετώπιση που είχε η κυβέρνηση και προσωπικά ο Πρωθυπουργός. Δε χρειάζεται όμως σε καμία περίπτωση ωραιοποίηση της κατάστασης. Δε χρειάζεται να κάνουμε το μαύρο άσπρο. Το μαύρο έγινε σκούρο γκρι και είναι μια μεγάλη επιτυχία σε σχέση με προηγούμενες καταστάσεις. Είναι ένα σημαντικό βήμα. Είναι μια τεράστια εξέλιξη και αυτό. Δεν είναι όμως το τέλος σε λιτότητα και μνημόνια. Θέλει σκληρό αγώνα και δρόμο ακόμη για να φτάσουμε εκεί. Η αξιοπρέπεια και η ελπίδα όμως είναι αδιαπραγμάτευτες, για αυτό καλό είναι οι επικοινωνιακοί χειρισμοί να μην είναι σε μια ψευδεπίγραφη κατεύθυνση με «λεκτικά βαφτίσια».
Άλλωστε το αποτέλεσμα εξαρτάται από ποια πλευρά το κοιτάς. Εάν συγκριθεί με το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης και την πάγια θέση ότι καταργείται το μνημόνιο και γίνεται διαπραγμάτευση της δανειακής σύμβασης τότε το πρόσημο είναι αρνητικό. Εάν συγκριθεί με την μη διαπραγμάτευση των προηγούμενων κυβερνήσεων και τη δουλική τους στάση απέναντι στους Γερμανούς τότε το πρόσημο είναι απείρως θετικό.
Όμως εχθές μπήκε η ταφόπλακα σε όποια ψήγματα δημοκρατικότητας και αλληλεγγύης υποτίθεται ότι υπήρξαν στην Ε.Ε. Παρ’ όλο που είχε συγκληθεί eurogroup η διαπραγμάτευση γινόταν μεταξύ του κου Βαρουφάκη και του γερακιού του Γερμανικού επεκτατισμού κο Σόιμπλε. Και μάλιστα ο Γερμανός αρνούνταν να βρίσκεται στην ίδια αίθουσα με τον Έλληνα ομόλογό του προσπαθώντας να τον απαξιώσει τελείως, με αποτέλεσμα να πηγαινοέρχονται οι επικεφαλείς «των θεσμών» από αίθουσα σε αίθουσα. Ταυτόχρονα για πάνω από πέντε ώρες οι υπόλοιποι 17 Υπ. Οικονομικών της Ευρωζώνης περίμεναν πότε θα αποφασίσει ο Γερμανός το τέλος ή τη συνέχιση της διαπραγμάτευσης ή την επίτευξη συμφωνίας. Μόλις αποφάσισε ο Γερμανός οι υπόλοιποι 17 μπήκαν στην αίθουσα να επικυρώσουν τις αποφάσεις της Γερμανικής ηγεμονίας. Αυτό με τον πιο επίσημο τρόπο δείχνει τη ότι υπάρχει μόνο Γερμανική Ευρώπη με κράτη- δορυφόρους και η Δημοκρατία και η Αλληλεγγύη είναι εχθρικές έννοιες. Σε αυτόν τον στρεβλό Γερμανικό προτεσταντισμό, παραδειγματικής τιμωρίας των απίστων (όσων διαφωνούν και αντιστέκονται δηλαδή) εμπνεύσεως Σόιμπλε, βασική αρχή είναι η εξαθλίωση και η συνθηκολόγηση άνευ όρων. Σε αυτή την Γερμανική Ε.Ε. τα αποτελέσματα Εθνικών εκλογών δε λαμβάνονται υπόψιν, από τη στιγμή που δεν παίρνουν την πλειοψηφία οι εκλεκτοί του Γερμανικού επεκτατισμού.
Και ο τελευταίος δύσπιστος κατάλαβε ότι πλέον η μόνη συνθήκη και κανόνας που υπάρχει στην Γερμανική Ε.Ε. είναι ο νόμος της ζούγκλας και το δίκαιο του ισχυρού. Όπλο τους οι ΑΠΕΙΛΕΣ και ο ΕΚΒΙΑΣΜΟΣ.
Ας μην μας διαφεύγει ότι αυτή η συμπεριφορά, η λιτότητα και η εξαθλίωση αυξάνουν καθημερινά τους Νεοναζί σε όλη την Ευρώπη, ιστορική μήτρα των οποίων είναι η Γερμανία…
Πριν αρκετά χρόνια, σε αγώνα παγκοσμίου κυπέλλου Αγγλίας – Γερμανίας, ο Άγγλος διεθνής Γκάρι Λίνεκερ είχε κάνει μία δήλωση που έμεινε για πάντα στην ιστορία: «Το ποδόσφαιρο είναι ένα καταπληκτικό παιχνίδι που αγωνίζονται 22 ποδοσφαιριστές και στο τέλος κερδίζει πάντα η Γερμανία». Και στο ποδόσφαιρο μπορεί ενίοτε και να συμβαίνει αυτό. Η ιστορία έχει δείξει όμως ότι στην πολιτική και γεωστρατηγική σκακιέρα η Γερμανία κερδίζει τις μάχες αλλά χάνει τους πολέμους…
Υ.Γ. Μετά το τέλος του eurogroup ο Βρετανός δημοσιογράφος - οικονομικός αναλυτής Paul Mason ρώτησε τον Ντάισελμπλουμ σχετικά με το πώς αισθάνεται τώρα που έχει κάνει σκουπίδια τη δημοκρατία για τους Έλληνες ως προς τους χειρισμούς της Κομισιόν. Ο Ολλανδός απάντησε ότι αυτή δεν είναι μια "αντικειμενική" ερώτηση!!!