Της Βάσιας Ζαριφοπούλου
Ενίοτε, η βίαιη αποβολή γαστρικού περιεχομένου (εμετός) μπορεί να αποβεί χρήσιμη για την αποκάλυψη της αλήθειας. Εξ ίσου χρήσιμος μπορεί να αποβεί και ο εξαναγκασμός, μας διδάσκει ο Αίσωπος, αν και ποινικά κολάσιμη πράξη. Βάσει του ποινικού κώδικα ο ορισμός του εξαναγκασμού είναι: 15.-(1) “Εξαναγκασμός” είναι η διάπραξη ή η απειλή διάπραξης πράξης απαγορευμένης από τον Ποινικό Κώδικα ή από τροποποίηση του, ή η παράνομη κατακράτηση, ή η απειλή κατακράτησης, περιουσιακού στοιχείου, προς βλάβη οποιουδήποτε προσώπου, η οποία γίνεται με πρόθεση να αναγκαστεί άλλος να συνάψει συμφωνία.
Ο βυζαντινός μοναχός, κάτοχος ευρύτατης παιδείας, Μάξιμος Πλανούδης (1255 – 1305), ο οποίος ασχολήθηκε, εκτός των άλλων, και με το έργο του Αισώπου, περιγράφει: «Ο Αίσωπος ήταν κωφάλαλος και δούλος εργαζόταν δε μαζί και με τους άλλους δούλους στα χτήματα του αφέντη του. Μια μέρα κάποιος γεωργός έφερε δώρο στον αφέντη του ένα καλάθι με σύκα. Αυτός κάλεσε έναν από τους δούλους του και του ανέθεσε να φυλάξει τα σύκα γιατί θα τα έτρωγε όταν γύριζε από το λουτρό. Όταν έφυγε ο αφέντης τους οι άλλοι δούλοι σκέφτηκαν να φάνε τα σύκα και όταν γύριζε ο αφέντης τους, να κατηγορήσουν όλοι μαζί τον Αίσωπο που ως κωφάλαλος δεν θα μπορούσε να αποκαλύψει την αλήθεια. Και έτσι κάνανε.
Όταν ήλθε ο αφέντης και ζήτησε τα σύκα, έγινε έξαλλος και ήθελε να τιμωρήσει σκληρά τον Αίσωπο. Τότε ο Αίσωπος έπεσε στα πόδια του και με νοήματα του ζήτησε να τον αφήσει να του δείξει κάτι. Ζέστανε λίγο νερό, το ήπιε και βάζοντας τα δάχτυλά του στο λαιμό του έκανε εμετό, ζήτησε δε με νοήματα να κάνουν το ίδιο και οι άλλοι. Ο αφέντης θαυμάζοντας την εξυπνάδα του διέταξε και τους υπόλοιπους δούλους να κάνουν το ίδιο. Κι έτσι, σύκον φαίνω, και φανερώθηκαν τα σύκα και οι συκοφάντες»