Όλοι μιλούν για φως το τούνελ, ακτή στον ορίζοντα, ευκαιρία για λύση.
Δεν ξέρω. Δεν είμαι ειδικός. Το μέλλον θα δείξει.
Το μόνο που γνωρίζω είναι η θεαματική μεταστροφή της κυβέρνησης. Από το επαχθές και μη βιώσιμο χρέος φθάσαμε στην πλήρη εξόφλησή του. Από το λογιστικό έλεγχο στην αποδοχή του. Από τη μονομερή διαγραφή στην αποπληρωμή του (υποτίθεται).
Από το έχουμε σχέδιο, στο δώστε μας έξι μήνες να παρουσιάσουμε σχέδιο. Από το εναλλακτικό πλάνο στο Κούγκι.
Από το wow στον Ντάισελμπλουμ στο επέκταση της δανειακής σύμβασης δίχως το μνημόνιο. Τι κι αν η δανειακή εμπεριέχει μέσα αρκετές παραπομπές κι αναφορές στο μνημόνιο;
Από το πρόγραμμα της Θεσσαλονικής στο «δε θα κάνουμε τίποτε μονομερώς».
Ακόμη κι αυτό το 30% του μνημονίου που δεν αποδεχομάστε στη συζήτηση με τους δανειστές των πιθανών προτάσεων για αλλαγή του κι αν τις δεχθούν.
Πλήρης αλλαγή σκηνικού. Τελικά γιατί κάναμε εκλογές; Για αλλαγή πληρώματος ή πολιτικής; Είχαμε το Σαμαρά. Μια χαρά την έκανε τη δουλειά του.
Ήδη αρκετές ιστοσελίδες και ιστολόγια που πρωτοστάτησαν στην πτώση των Σαμαρά - Βενιζέλου και χαιρέτισαν τα πρώτα βήματα υπερηφάνειας της νέας κυβέρνησης, άρχισαν να χτυπούν καμπανάκια ανησυχίας.
Κι όμως παρά τη διάθεση υποταγής, οι γερμανοί επιδιώκουν τον πλήρη εξευτελισμό μας. Δεν τους αρκεί η τεράστια στροφή, θέλουν να το ακούνε όπως έλεγε κι η γνωστή διαφήμιση. Μας αντιμετωπίζουν σαν σκουπίδια.
Ορθώστε ανάστημα κύριοι πριν να είναι αργά. Πραγματικό ανάστημα. Δε θέλουμε να κατεβάσουμε ξανά τα παντελόνια μας. Δε θέλουμε κι άλλους φόρους. Δε θέλουμε να μας καταγράφετε και πότε αναπνέουμε για να το φορολογήσετε.
Αν δεν υπάρχει λύση, καλύτερα ρήξη. Πολύ καλύτερα από το να στέκεσαι στα τέσσερα σε στάση αναμονής.
σημείωση: ζητώ συγγνώμη για τον τίτλο, φοβάμαι όμως πως είναι πιθανή πραγματικότητα