Κατά την ομιλία του στην Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ ανέφερε ο πρωθυπουργος:
«Δεν μας χωρίζει τίποτα με τον Γερμανικό λαό. Δεν μας εκφράζει το προκλητικό πολιτικό μήνυμα που εξέπεμψε μια ατυχής γελοιογραφία. Ηταν μια ατυχέστατη στιγμή που δεν εκφράζει σε καμία περίπτωση την ελληνική κυβέρνηση και τον ελληνικό λαό»
Τις πρώτες πρωινές ώρες ένας συνάνθρωπός μας κάηκε ζωντανός προσπαθώντας λίγο να ζεσταθεί. Να λοιπόν οι «στάχτες» της γελοιογραφίας του κ. Αναστασίου. Από πού κι ως πού λοιπόν προκλητικό το σκίτσο;
Ο κ. Τσίπρας δεν ανήκει σε όλους εκείνους τους «προοδευτικούς» που όποτε υπήρχαν αντιδράσεις όταν η σάτιρα περνούσε κόκκινες γραμμές, την υπερασπιζόταν;
Είναι μόλις λίγες εβδομάδες όταν συνέβη η τραγωδία του Charlie Hebdo και όλοι δήλωναν je suis Charlie, περί ελευθερίας στη σάτιρα, την έκφραση και άλλες τέτοιες δημοκρατικές μπούρδες και σημειώνω μπούρδες διότι προφανώς ισχύουν όταν δε μας αγγίζουν ή δε δημιουργούν προβλήματα.
Εν πάση περιπτώσει ο πρωθυπουργός διατηρεί κάθε δικαίωμα να καταδικάζει δημόσια τη γελοιογραφία και να δίνει παράλληλα στεγνά μια εφημερίδα που στάθηκε πιστά στο κόμμα του όλα αυτά τα χρόνια όταν βολόδερνε ανάμεσα στο 3%-5%.
Δεν έχει όμως δικαίωμα να μιλά εξ ονόματος του ελληνικού λαού και αν μας εκφράζει αυτή η κίνηση ή όχι.
Σεβόμενος την όποια ευαισθησία του εβραϊκού στοιχείου μολονότι ο σκιτσογράφος ακριβώς αυτή την ωμότητα των γερμανών που ακόμη υφίσταται έστω και κεκρυμμένη, επιθυμεί να αναδείξει, εμένα τουλάχιστον με εκφράζει απόλυτα.
Η Ελλάδα μετρά χιλιάδες θύματα τα τελευταία χρόνια. Πολλούς νεκρούς και «νεκρούς».
Η δε πραγματικότητα με τον κ. Σόιμπλε να αποκαλεί την κυβέρνηση ανεύθυνη και να σαμποτάρει τις όποιες πιθανότητες θετικής εξέλιξης, θα έλεγα ότι μάλλον επιβεβαιώνει πανηγυρικά τον κ. Αναστασίου.
Όπως επίσης αναδεικνύει και κάτι ακόμη. Μια γελοιογραφία εκτός του ότι επιχειρεί να αποτύπωσει εύστοχα / σύντομα ωμές αλήθειες, ενίοτε γελοιοποιεί τους επικριτές της.