Θυμάσαι λίγο τα παιδικά σου χρόνια; Θυμάσαι ποια σε μεγάλωσε και σε έκανε άνθρωπο; Ποια σου αγόρασε παιχνίδια της LYRA και της EL GRECO, ποια σου αγόραζε ρούχα και παπούτσια; Ή ποια σε πήγαινε διακοπές ένα μήνα το καλοκαίρι;
Θυμάσαι με ποια έχτισε το σπίτι ο πατέρας σου;
Θυμάσαι με ποια μεγάλωσαν κι οι δικοί σου;
Κι όμως αυτή που σε μεγάλωσε και σε σένα και τους γονείς σου και τους παππούδες σου εύκολα την εγκατέλειψες για το άγνωστο το 2002.
Τότε γιατί δε φοβήθηκες που άφηνες τη σιγουριά για το άγνωστο;
Ναι σου έλειπαν κάποια πράγματα αλλά είχες τα στοιχειώδη. Είχες ψωμί, είχες νερό, είχες σπίτι.
Ξέρω, πίστεψες ότι έγινες πολίτης της ισχυρής Ελλάδας. Σε παρέσυραν κάτι πολιτικοί τυχοδιώκτες με βίντεο όπως αυτό:
Σε θάμπωσε το «όραμα», το «σχέδιο», τα μεγάλα έργα που τα πληρώσαμε πόσες φορές επάνω.
Ξέχασες ότι ο κώλος σου δεν είναι μεταξωτός και επομένως σηκώνει εσώρουχο από την πλατεία Κολιάτσου και όχι το Βερολίνο και τη Ρώμη.
Και μπήκες σε ένα κλαμπ που δε φτιάχτηκε για σένα. Με κόλπα, με βρωμιές. Και χωρίς να κάνεις τίποτε, χωρίς να φτιάξεις πλούτο, έζησες πλούσια, όχι εσύ ίσως αλλά πολλοί άλλοι. Ψεύτικο, λογιστικό χρήμα, πατώ ένα κουμπί, το φτιάχνω και μου το χρωστάς. Τώρα γιατί να μην πατάμε όλοι ένα κουμπί, είναι θέμα.
Και να που ξαφνικά το πάρτι τέλειωσε. Και να που ξαφνικά σου φόρτωσαν με χαρατσιά, χρέη που δεν είχες. Σε έκαναν να κλείσεις το μαγαζί ή σε έδιωξαν από τη δουλειά. Τρέχεις τη μάνα σου στα νοσοκομεία και δε βρίσκεις ούτε καρότσι να τη μεταφέρεις.
Και να που κουβεντιάζουν να σου καταγράψουν την περιουσία.
Και να που σε απειλούν ότι θα σου κατάσχουν ότι δε δηλώσεις κι ας δικαιολογείται από τις φορολογικές σου δηλώσεις. Γιατί; Γιατί θα σου ρίξουν ένα εφάπαξ φόρο περιουσίας στο κεφάλι.
ΘΑ ΣΕ ΚΛΕΨΟΥΝΕ ΒΡΕ!
Κι εσύ που εγκατέλειψες ελαφρά τη καρδία αυτήν που σε έκανε άνθρωπο, και θα σε ξανακάνει έστω με πολύ κόπο, φοβάσαι να αποχωριστείς αυτό που πια δεν έχεις και σε κατέστρεψε...