Την Επανάσταση του ΄21 γιορτάζουμε αύριο. Και η σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα απέχει πολύ από το Εικοσιένα. Με τους σημερινούς πολιτικούς να περιφέρονται ως "κότες" ανά την Ευρώπη και να επαιτούν το ελάχιστο με μέγιστη υποκρισία.
Και με τους τωρινούς στιχουργούς και αοιδούς των λαικών σουξέ του ενός μήνα, αντιγραφείς ως επί το πλείστον των πακιστανοτουρκικής προέλευσης στίχων, να "μερακλώνουν" τους Ελληνες της "προβατοποιημένης" λογικής και να κάνουν τα κόκκαλα του Διονυσίου Σολωμού να τρίζουν...
Στη σύγχρονη πολιτική ιστορία τούτου του τόπου, δεν υπάρχουν πολιτικοί που να διαδραματίζουν μεγάλο και ιστορικό ρόλο. Η τρέχουσα πολιτική πράξη χαρακτηρίζεται από το ψεύδος, την υποκρισία και την προσαρμογή στην ευκαιριακή ανάγκη. Κυβερνήσεις αναδεικνύονται μέσα από τούτη τη συγκυριακή ανάγκη και τα ιδεολογικά θρύψαλα. Πολιτικές φυσιογνωμίες προικισμένες με οξύνεια, αυλακωμένες από το άροτρο της εμπειρίας, της αγωνίας για το έθνος και του μη αργυρώνητου χρόνου, έχουν εκλείψει.
Τα φώτα της πολιτικής ράμπας φωτίζουν πλέον πρόσωπα εξουθενωμένα εσωτερικά από την "υπεροχή" των γεγονότων, που αποδέχονται παθητικά την κάθε παγίδευση. Και δεν διαθέτουν τη ρώμη και την ευστροφία, αλλά και την παιδεία με την ευρεία έννοια, για να απεγκλωβιστούν. Ανίκανα να χρησιμοποιήσουν εμπειρία και αντανακλαστικά, που δεν διαθέτουν βέβαια. Τον "πολιτικό πρωτογονισμό", που όταν υπάρχει, υπό την πίεση των πραγμάτων, επαναδραστηριοποιείται με εφευριτικότητα και πανουργία και βρίσκει διεξόδους εκεί που ακόμη και η φαντασία αδυνατεί να λειτουργήσει δυναμικά...
Οι πολιτικές "κότες" των χρόνων που διατρέχουμε, παγιδεύονται ή αυτοπαγιδεύονται από κακή εκτίμηση των καταστάσεων, από αβελτηρία, από υπεροψία, από αναπροσάρμοστες στα δρώμενα υποδείξεις παρακοιμώμενων και από τα αβλεπτήματα των οποίων το αιτιατό βρίσκεται ή σε κάποια στιγμιαία αδρανοποίηση της κρίσης ή σε μια παράλογη ή υπέρλογη ερμηνεία των γεγονότων και των πολιτικών φαινομένων...
Τα συμβαίνοντα, τα γεγονότα και οι κοινωνικοί μετασχηματισμοί τρέχουν γρηγορότερα από τους σημερινούς πολιτικούς της φυγής από την αξιοπιστία και την υπευθυνότητα. Και ασθμαίνοντες έπονται και περιδινίζονται άσκοπα a posteriori στη "μαύρη τρύπα" των παρωχημένων!..
Στις μέρες μας και στον ελλαδικό χώρο, δεν υπάρχει κανένα μεγάλο πολιτικό ανάστημα, που να είναι σε θέση να αντιπαραταθεί με τα προβλήματα και να δημιουργήσει έναν οποιοδήποτε κυρίαρχο μύθο. ΚΙ αν υπάρχουν κάποιοι οραματιστές, ακολουθούν κι αυτοί αναγκαστικάτα ίχνη των πεθαμένων Σίσυφων, ιδιαίτερα όταν βλέπουν "συντρόφους" τους να προδίδουν ιδέες και θέσεις μιας ζωής...
Αυτοί που υπάρχουν δεν μπορούν να αρθούν υπεράνω των μικροπολιτικών πραγμάτων του καθ' ημέραν βίου και των βλακωδών προκαταλήψεων ή ιδεοληψιών, για να δρομολογήσουν πραγματικές αλλαγές ή "μεταρρυθμίσεις", για να χρησιμοποιήσω μια ήδη "ταλαιπωρρημένη"λέξη των τελευταίων πέντε χρόνων, που θα μετασχηματίσουν πολιτικά, οικονομικά και κοινωνικά τον τόπο.
Η "αγωνιστικότητα" έχει πεθάνει πριν πολλά χρόνια. Ακόμη και οι λάτρεις της μούμιας του Κρεμλίνου, περιορίζονται σε αναιμικές συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας, με τις κραυγές μόνο κάποιων δογματικών του ρομαντισμού, πάντα αθεράπευτα χιμαιρικών και πλαστικοποιημένων, να ακούγονται ισχνές και να προκαλούν την ειρωνεία, πληρώνοντας δημόσια το προπατορικό αμάρτημα της ιδεολογικής τους αφοσίωσης..
Την Επανάσταση του ΄21 γιορτάζουμε αύριο. Και καλό είναι να μην αγνοείται το μέγιστο αυτό γεγονός. Γιατί από την άβυσσο μιας πολυαίωνης δουλείας, ανέβασε ξανά την Ελλάδα επάνω στη σκηνή της ιστορίας και χάρισε στο λαό την εθνική του οντότητα. Τούτο σημαίνει ότι η 25η Μαρτίου είναι η γενέθλια ημέρα της πολιτικής μας ελευθερίας.
Η ηφαιστειακή έκρηξη της ελληνικής ψυχής μετουσίωσε σε ανελέητο τιμωρό ξίφος τις βαριές αλυσίδες της δουλείας, για να εκπηδήσει έτσι η Ελλάδα από τους μυστικούς κόλπους του Ιστορικού Γίγνεσθαι. Και από "δεσμώτης" να γίνει "λυομένη" και πάλι "πυρφόρος" . Πυρφόρος ανεκτίμητων αξιών ή αυριανή ημέρα, φανερώνει την αγέραστη δύναμη του πνεύματος "εκείνων" των Ελλήνων, που αιώνες γεωργούσε τον πανανθρώπινο πολιτισμό, υπηρετούσε την ελεύθερη ζωή και κοινωνούσε τον άνθρωπο με την ουράνια δρόσο της Γνώσης, της ηθικής Ιδέας και της Αρετής.
Η ελαστική συνείδηση και η εθνική αμνησία ανοίγουν το δρόμο για τον θρίαμβο της αναίσχυντης παρακμής. Και λαοί αμνήμοες ιστορικά και αγνώμονες εθνικά, οδηγούνται σε εκφυλισμό. Γι' αυτό, οι νεοέλληνες οφείλουμε στο 1821 μνημόσυνο και γνήσιο εορτασμό. Και συγκίνηση σεισμική. Μια τέτοια συγκίνηση πρέπει να μας υφαρπάζει στα φτερά της και να μας ξενοδοχεί στους τόπους και χρόνους της παλιγγενεσίας...
Αν το συνειδητοποιήσουμε αυτό, ίσως εκλείψουν και οι "κότες" της πολιτικής, αλανιάρες ή μη!..