«Δεν υπάρχει άλλη λύση για την Ελλάδα από το να πάμε σε δικό μας νόμισμα».
Αυτό έχει ειπωθεί πάμπολλες φορές από πολλούς, μεταξύ των οποίων και ο συγγραφέας του παρόντος.
ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΣΙΓΟΥΡΟ ΟΤΙ ΘΑ ΠΑΜΕ ΣΕ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΝΟΜΙΣΜΑ. ΣΙΓΟΥΡΟΤΑΤΟ.
Οι «διαπραγματεύσεις» θα πάνε και θα έρθουν, αλλά τελικά η Ελλάδα θα φύγει από το ευρώ. Οι λόγοι είναι πολλοί για το «αναπόφευκτο» αυτής της κατάληξης, και δυστυχώς δεν μπορούν να χωρέσουν σε ένα σύντομο άρθρο όπως το παρόν.
Αρκεί εδώ να πούμε ότι τα πράγματα έχουν συντονιστεί έτσι από όλους τους εμπλεκόμενους, εξωτερικούς και ντόπιους, που με την έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ να εξυπηρετούνται καλύτερα τα συμφέροντα και των δύο πλευρών. Κι όταν λέμε ντόπιους εμπλεκόμενους, δεν εννοούμε φυσικά τον λαό, αλλά τους κυβερνώντες και το δίκτυό τους.
Οι εσωτερικοί παράγοντες «θέλουν» εθνικό νόμισμα για να πραγματοποιήσουν την «αριστερή» πολιτική τους. Το εθνικό νόμισμα θα τους δώσει τη δυνατότητα να τυπώσουν όσα λεφτά θέλουν και να τα μοιράσουν όπου θέλουν. ΔΥΣΤΥΧΩΣ, αυτά που θέλουν είναι η επανίδρυση του Πασοκικού Τερατοδημοσίου και η δημιουργία κομματικού ψηφοφορικού στρατού α-λα-ΠΑΣΟΚ με σκοπό να παραμείνουν οι τωρινοί κυβερνώντες στην εξουσία για πάντα.
Οι εξωτερικοί παράγοντες (Ευρωπαίοι εταίροι κτλ.) βλέπουν στην επαναφορά του «εθνικού» νομίσματος στην Ελλάδα, άπειρες δυνατότητες πλιάτσικού, ακόμα περισσότερες, από όσες προσφέρει το τωρινό ευρώ.
Είναι σίγουρο πως τα βασικά δεν θα πειραχτούν, ακόμα κι αν πάμε σε δικό μας νόμισμα. Δηλαδή η Τράπεζα Ελλάδας που θα καλεστεί να εκδώσει το «εθνικό» νόμισμα θα παραμείνει ιδιωτική, και οι μεμονωμένες Τράπεζες θα εξακολουθούν να δημιουργούν πολλαπλάσιο χρήμα από τις καταθέσεις τους, προς όφελος πρωταρχικά του δικτύου τους. Αν ήταν να μην γίνει αυτό, αν ήταν δηλαδή να γίνουν οι αναγκαίες αλλαγές στο Τραπεζικό σύστημα που θα εκδίδει και θα χειρίζεται το νέο νόμισμα, κάποιος ενδοσυστημικός θα είχε ήδη αποπειραθεί να πει κάτι. Μέχρι στιγμής, ούτε άχνα.
Είναι σίγουρο επίσης, ότι οι βουλευτές, υπουργοί κτλ. θα φροντίσουν μέσω ειδικού νόμου, οι ίδιοι να πληρώνονται με ευρώ. Και για να έχουν τα λεφτά τους σίγουρα στο εξωτερικό, να μην τσαντιστούν δηλαδή οι Ευρωπαίοι και τους τα πάρουν, ή τους τα δεσμεύσουν, θα συμφωνήσουν να αποπληρωθεί το Ελληνικό χρέος σε ευρώ στην ολότητά του. Που σημαίνει φυσικά ότι τα ευρώ που θα φέρνει μέσα ο τουρισμός ή οποιαδήποτε άλλη δραστηριότητα θα κάνουν φτερά αμέσως.
Από εκεί και πέρα σωτηρία και άσπρη μέρα δεν θα δούμε για πολλές δεκαετίες. Το εθνικό νόμισμα που θα δημιουργήσουν με αυτόν τον τρόπο δεν θα αξίζει τίποτα και η μαύρη αγορά συναλλάγματος θα δίνει και θα παίρνει. Το κράτος θα γιγαντωθεί εγχώρια, η αυθάδεια των Δημόσιων υπαλλήλων θα επανέλθει δριμύτερη, και ο πολίτης δεν θα μπορεί να διεκπεραιώσει ούτε την πιο απλή συναλλαγή με το κράτος, χωρίς κάθε λογής καθυστερήσεις, παραλογισμούς και μπερδέματα.
Το χειρότερο σε αυτήν την ιστορία είναι ότι θα αναγκάσουν με αυτήν την άθλια συμπεριφορά, ανθρώπους που έχουν προτείνει να πάμε σε δικό μας νόμισμα κι έχουν γράψει και εξηγήσει την σωστή αλλαγή νομίσματος με κάθε λεπτομέρεια, να καταλήξουν να φωνάζουν για επανένταξη στο ευρώ.
Το να πάμε σε δικό μας νόμισμα δεν είναι λύση αν δεν διαγράψουμε μονομερώς το χρέος. Δεν θα τα καταφέρουμε να το διαγράψουμε εντελώς στο τέλος βέβαια, αλλά τουλάχιστον τα 2/3 θα πρέπει να επιμείνουμε να εξαφανιστούν από τα κατάστιχα. Τέρμα και τελείωσε.
Επίσης δεν είναι λύση να φορτώσουμε το Δημόσιο με όλους τους άνεργους για να κατέβει η ανεργία. Ούτε είναι λύση να τυπώνουμε λεφτά ανεξέλεγκτα εντός της επικράτειας χωρίς κανένα σχέδιο και χωρίς καμία λογική.
Ένας τέτοιος χειρισμός αλλαγής νομίσματος, όχι μόνο δεν θα βοηθούσε, αλλά θα μας μετέτρεπε, και μάλιστα σε πολύ λίγο χρονικό διάστημα, σε μια τριτοκοσμική χώρα, με απολυταρχικό καθεστώς διακυβέρνησης.
Κι άντε μετά να σηκώσουμε κεφάλι…