Ένα αρκετά ενδιαφέρον σενάριο άρχισε να κυκλοφορεί τις τελευταίες ώρες σε ξένους ιστότοπους.
Καταρχήν, η πτώση του Ιντλέμπ που κρατούσαν οι κυβερνητικές δυνάμεις ευθύς εξαρχής των εχθροπραξιών οδηγεί σε μια πλήρη ανατροπή.
Μολονότι η ευρύτερη επαρχία ελεγχόταν από τον FSA (ένοπλη πτέρυγα της δήθεν μετριοπαθούς αντιπολίτευσης), ωστόσο δεν κατέστη δυνατή η πτώση της πρωτεύουσάς της κι ας ήταν ουσιαστικά πολιορκημένη από τους αντάρτες.
Αυτή τη στιγμή η πτώση του Ιντλέμπ στα χέρια του Αλ Νούσρα (Αλ Κάιντα) αναδεικνύει πλέον ξεκάθαρα το πως η συριακή αντιπολίτευση υπήρξε ευθύς εξαρχής αναποτελεσματική να φέρει σε πέρας την αποστολή της, ήτοι να ανατρέψει τον Ασαντ και να καταστήσει τη Συρία μαριονέτα της Δύσης.
Ποια είναι λοιπόν η ανατροπή;
Στη σημερινή συγκυρία παρατηρεί κανείς μια πτώση, ένα κάθισμα του Ισλαμικού Κράτους. Από τη μάχη του Κομπάνε και μετά, οι τζιχαντιστές της ISIL βρίσκονται κατ'ουσίαν αμυνόμενοι. Στο βόρειο Ιράκ η κατάσταση δεν εξελίσσεται θετικά για αυτούς. Απελευθερώθηκε το Τικρίτ και οι ίδιοι έχουν αρχίσει να τα μαζεύουν από τη Μοσούλη συγκεντρώνοντας δυνάμεις στη Ράκκα. Προεξοφλούν δηλαδή την απώλεια της πόλης μετά από 9-10 μήνες κατοχής.
Στη Συρία στα δύο μέτωπα με το συριακό στρατό βρίσκονται πίσω, και συγκεκριμένα στο Ντέιρ Εζόρ και το Χαλέπι. Το μόνο μέρος όπου ακόμη δεν έχουν ανοικτό μέτωπο είναι η Ράκκα όπου απλά παρενοχλούνται από αέρος.
Αν λοιπόν η Αλ Νούσρα προχωρήσει να αυτο-ανακηρυχθεί σε εμιράτο στο Ιντλέμπ, όπως διαβάζουμε σε αρκετές αναλύσεις, τότε αναρωτιέμαι αν έχουμε πλέον τη νέα διάδοχη κατάσταση.
Τον FSA, διαδέχθηκε μια μικρή στην αρχή και τεράστια μετά ISIL, άραγε θα δούμε τώρα το Μέτωπο Αλ Νούσρα να διαδέχεται ουσιαστικά το Ισλαμικό Κράτος;
Στημένη δουλειά;
Αυτό που διαδίδεται τις τελευταίες ώρες είναι πως το Ιντλέμπ ουδέποτε έπεσε αλλά πρακτικά παραδόθηκε ή αφέθηκε στην τύχη.
Είναι γεγονός πως η Δαμασκός έχει μια περίεργη προσέγγιση σε ορισμένα ζητήματα. Π.χ. άφησε τη Ράκκα να πέσει στα χέρια του Ισλαμικού Κράτους το καλοκαίρι του 2014 όταν μόλις 10 ημέρες νωρίτερα είχε προηγηθεί μια γιγαντιαία φιλοκυβερνητική διαδήλωση στην πόλη. Όπως επίσης εγκατέλειψε την αεροπορική βάση της Tabqa στην περιοχή.
Ήταν στρατηγική επιλογή η αντιμετώπιση του FSA ώστε να εκλείψει και πλέον να καταστεί η Δαμασκός ως ο μόνος κύριος συνομιλητής - σύμμαχος ενάντια στους τρομοκράτες. Η τακτική αυτή φαίνεται να αποδίδει αν κρίνουμε από πρόσφατες επισκέψεις στη Δαμασκό ευρωπαίων αξιωματούχων ή ακόμη και των δηλώσεων Κέρι.
Η οικειοθελής παραχώρηση του Ιντλέμπ βοηθά στο ανοίξει δεύτερο μέτωπο με ένα πιθανό εμιράτο και να πιεστεί η Δύση να εγκαταλείψει πια τους...ανίκανους σφαγείς του FSA και να αναγνωρίσει το λάθος του 2011.
Ο Ασαντ άλλωστε εκτιμά πως αν αποκοπούν οι γραμμές τροφοδοσίας από άλλες χώρες των τζιχαντιστών, τότε σε μερικές εβδομάδες θα έχει ξεμπερδέψει σε όλα τα μέτωπα.
Επιπλέον προσπαθεί να κερδίσει τη Δύση. Ίσως γιατί η Μόσχα δεν κάνει και πολλά για αυτόν.
Το παρακάτω tweet είναι αποκαλυπτικό και μαρτυρά τη συντεταγμένη εγκατάλειψη του Ιντλέμπ εδώ και εβδομάδες.
Όπως λέγεται σε ορισμένους ιστότοπους δε βρέθηκαν στο Ιντλέμπ ούτε κρατικά έγγραφα και στην ουσία υπήρχε μια πόλη φάντασμα με το στρατό να δίνει μια παράσταση πως υπήρξε σθεναρή αντίσταση.
Ακόμη και τα βίντεο συνηγορούν σε αυτή την εικόνα.
Δίχως να μπορούμε να το βεβαιώσουμε, ο Ασαντ το 2014 άφησε τη Ράκκα να πέσει στην ISIL και τώρα ακόμη κι αν δεν παρέδωσε το Ιντλέμπ στην Αλ Νούσρα σίγουρα δεν αμύνθηκε σθεναρά.
Προέχει για αυτόν η πλήρης απελευθέρωση του Χαλεπίου και το οριστικό ξεκαθάρισμα με τη συριακή αντιπολίτευση.
Παράλληλα οι ακρότητες των τζιχαντιστών βοηθούν επικοινωνιακά στην άσκηση πίεσης στην παλινδρομούσα και φοβική Δύση.
Συμπερασματικά λοιπόν ας κρατήσουμε δύο σημειώσεις. Η πρώτη πως είναι πιθανό μεσοπρόθεσμα να δούμε την Αλ Νούσρα να διαδέχεται σε πρωταγωνιστικό ρόλο το Ισλαμικό Κράτος και η δεύτερη πως η πτώση του Ιντλέμπ υπήρξε στρατηγική επιλογή της Δαμασκού η οποία και σε άλλες περιπτώσεις έπραξε παρόμοια έχοντας επιλέξει πρώτα να ξεμπερδέψει με την αντιπολίτευση.