Ο πρώτος νόμος για μια επιχείρηση δεν έχει να κάνει ούτε με τέλειες εγκαταστάσεις, ούτε με την ευγένεια των υπαλλήλων, ούτε με την ποιότητα των προϊόντων, ούτε με την τοποθεσία του μαγαζιού, ούτε με την διαφήμιση, ούτε με την εξυπνάδα και τις γνώσεις του διευθυντή, αλλά με την πρόσβαση σε χρήμα. Ωμά και σταράτα, χωρίς λεκτικά φκιασίδια και βλακείες, ο νόμος αυτός λέει το εξής:
ΣΤΟΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΧΩΡΟ, ΑΝ ΞΕΜΕΙΝΕΙΣ ΑΠΟ ΛΕΦΤΑ, ΠΕΘΑΝΕΣ.
Αυτό είναι γραμμένο σε γρανίτη, ανεξίτηλο, αμετάκλητο και αναμφισβήτητο εδώ και χιλιάδες χρόνια, κυριολεκτικά από την πρώτη φορά που κάποιος πούλησε σε κάποιον κάτι και ξεκίνησε η λεγόμενη εμπορική δραστηριότητα.
Ελπίζω αυτό να το διαβάσει κάποιος από τους υψηλά ιστάμενους του τωρινού οικονομικού επιτελείου της χώρας και να καταλάβει πως η πανωλεθρική καταστροφή που δέρνει αλύπητα τη χώρα, επιδεινώνεται με αυξανόμενη ταχύτητα τώρα, μέσω του δικού του κουμάντου.
Δεν μιλάμε αναγκαστικά για οικονομίες και λεφτά στην άκρη, αλλά γενικά για πρόσβαση σε χρήμα. Η κατάσταση σε κάθε επιχείρηση με μακροχρόνια δραστηριότητα πάντα φρακάρει κατά καιρούς. Αλίμονο τότε αν δεν υπάρχει πρόσβαση σε χρήμα, το μόνο αντίδοτο για να ξεκινήσει το «ξόρκισμα» του κακού.
Η επιχείρηση, στραγγισμένη από λεφτά, κουφάρι χωρίς αίμα δηλαδή, ή αλλάζει χέρια για ένα κομμάτι ψωμί, ή πεθαίνει. Και η ατίμωση για τη διαχείρισή της, δεν εξιλεώνεται με κανένα τρισάγιο.
Αυτή τη στιγμή, η κυβέρνηση, ενώ της έχουν κλείσει από παντού την πρόσβαση σε χρήμα, κάνει ότι πιο καταστροφικό μπορούσε να κάνει: Μαζεύει ότι μετρητά υπάρχουν στην Ελληνική επικράτεια και τα ξανεμίζει έξω από τον οικονομικό της χώρο.
Να το πούμε με απλά λόγια, με την ελπίδα ότι ίσως φτάσει στα αυτιά τους και σταματήσουν αυτή την τρέλα:
ΑΥΤΟ ΤΟ «ΚΟΥΜΑΝΤΟ» ΜΑΣ ΠΑΕΙ, ΛΑΟ ΚΑΙ ΧΩΡΑ, ΚΑΤΕΥΘΕΙΑΝ ΓΙΑ ΦΤΗΝΟ ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ ΣΤΟ ΜΟΝΤΕΡΝΟ ΣΚΛΑΒΟΠΑΖΑΡΟ.