Πολύς κόσμος είναι μπερδεμένος εγχώρια, σχετικά με το τι είναι και τι δεν είναι η μια ή η άλλη ιδεολογία. Αυτό έχει σαν επακόλουθο το ότι συμπεριφέρεται μπερδεμένα, και μπερδεύει με τον χειρότερο τρόπο και τους ξένους παρατηρητές της χώρας.
Για παράδειγμα, το μπέρδεμα με το ΣΥΡΙΖΑ, που ρέκαζε ασταμάτητα, με φλογέρες, σάλπιγγες και τύμπανα, ότι είναι το αριστερό κόμμα που θα καταλύσει την ιστορική παράδοση των δεξιών κυβερνήσεων στην Ελλάδα και θα γίνει η πρώτη Ελληνική αριστερή κυβέρνηση.
Αναστατώθηκε όλη η Ευρώπη. Αριστεροί; Μα αυτοί έχουν αποτύχει παντού. Ποιός τρελός πιστεύει σήμερα ότι η αριστερά είναι λύση σοβαρή και αποτελεσματική για μια σύγχρονη, αναπτυγμένη κοινωνία;
Εμείς, εδώ στην Ελλάδα. Καλώς ήλθατε. Στον ουρανό μας σελαγίζει ακόμα το φάντασμα του Ανδρέα Παπανδρέου, και λίγο πιο πάνω, αχνά-αχνά, αλλά εκεί πάντα, η «ηρωική» μορφή του συντρόφου Στάλιν.
Εμείς εδώ διατηρούμε άσβεστη την κομμουνιστική φλόγα. Και δεν έχουμε κανένα πρόβλημα να φλερτάρουμε με την δικτατορία του προλεταριάτου, και να αποδεχόμαστε τους οπαδούς της σαν φυσιολογικά μέλη της δημοκρατικής οικογένειας του πολιτικού μας συστήματος.
Στους απέξω, αυτό μπορεί να φαίνεται λίγο παράλογο. Εμείς όμως εδώ, επιμένουμε ότι ξέρουμε τι κάνουμε. Κι αυτό τρελό ακούγεται στους ξένους παρατηρητές. Αλλά, τέλος πάντων.
Ο ΣΥΡΙΖΑ τελικά, τα κατάφερε. Τώρα είναι κυβέρνηση. Έστω, σε συμμαχία με τους ΑΝΕΛ. Αλλά, ουσιαστικά ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει το κουμάντο. Στην Ελλάδα τώρα έχουμε για πρώτη φορά στην ιστορία της χώρας αριστερή κυβέρνηση.
Αλλά, κοίτα να δεις μυστήρια πράγματα: Εκτός από την αλλαγή λεκτικών γαυγισμάτων, τίποτα δεν άλλαξε.
Όχι μόνον αυτό, αλλά και μια-μια οι προεκλογικές υποσχέσεις εγκαταλείπονται. Κάτω από τις ασφυκτικές πιέσεις των δανειστών, ο ΣΥΡΙΖΑ αποδέχεται σιγά-σιγά ότι όσα έλεγε ΚΑΙ ΤΟΝ ΔΙΑΦΟΡΟΠΟΙΟΥΣΑΝ από την προηγούμενη κυβέρνηση, είναι ανέφικτα.
Αυτό, δεν το γνώριζαν ήδη προεκλογικά;
Το γνώριζαν. Ήξεραν πολύ καλά τα νούμερα, και παρόλα αυτά επέμεναν ότι μπορούν να πραγματοποιήσουν αντιφατικούς σκοπούς . Η όλη υπόθεση ήταν να πάρουν την ψήφο μας και την εξουσία. Δηλαδή, ΜΑΣ ΕΞΑΠΑΤΗΣΑΝ.
Και τώρα, έχουν από τις 25 Γενάρη και μετά, που ξε-αριστερεύονται με ταχύτητα φωτός.
Λέγεται ότι είναι δύσκολο να προσδιορίσει κανείς στις μέρες μας ποιός είναι αριστερός. Δεν νομίζω. Οι θέσεις της αριστεράς είναι τα ίδια αναμασήματα εδώ και 150 χρόνια.
Να το βασικό της:
Οι βασικοί πόροι παραγωγής πρέπει να ανήκουν στο κράτος και να δουλεύονται από κρατικούς υπαλλήλους. Και όλοι θα συμμετέχουμε ίσα στα οφέλη της παραγωγής.
Τέρμα δηλαδή στην ιδιωτική αγροτική, κτηνοτροφική, βιομηχανική, κτλ. παραγωγή. Το κράτος θα κάνει κουμάντο σε όλες τις νευραλγικές παραγωγικές διαδικασίες. Αν θα επιτραπεί στοιχείο ιδιωτικής πρωτοβουλίας θα είναι τόσο εξασθενημένο που θα είναι σαν να μην υπάρχει.
Θα υπάρχει πρόβλημα ομαλής λειτουργίας σε τέτοιους οργανισμούς; Κατά την αριστερά, όχι.
Όλοι θα δουλεύουν για το κράτος, θα αμείβονται επαρκώς, και με μισθούς όσο το δυνατόν ισόποσους, ή σχεδόν, και όλα θα πηγαίνουν μια χαρά.
Οι υπάλληλοι θα δουλεύουν, θα σκίζονται στη δουλειά, με τη θέλησή τους μάλιστα, διότι θα καταλαβαίνουν ότι έχουν μερίδιο στην ιδιοκτησία της επιχείρησης σαν πολίτες, και το όφελος θα πηγαίνει σε αυτούς τους ίδιους και όχι στα καπιταλιστικά αφεντικά. Η εργατική τάξη, ο εργάτης της γραμμής που παράγει τον πλούτο, θα πληρωθεί και αυτός επιτέλους αρκετά για τη δουλειά του, και θα μας βγάλει ασπροπρόσωπους σαν λαό και σαν κράτος.
Καλό ακούγεται, και μακάρι να ήταν έτσι. Όμως δεν είναι. Καλά θα ήταν και οι άνθρωποι να μπορούσαν να πετάνε από μόνοι τους, ή να αναπνέουν κάτω από το νερό, αλλά δεν μπορούν.
Και μια και όλοι πλέον το ξέρουμε και το έχουμε αποδεχτεί ότι το αχρείαστα διογκωμένο Δημόσιο κατέστρεψε τη χώρα, είναι τρελό να πιστεύουμε ότι διογκώνοντας ακόμα περισσότερο το Δημόσιο θα σώσουμε τη χώρα.
Τέτοια δεν επιχειρούνται ούτε σε τρελοκομεία.
Οι απλοί και ανειδίκευτοι εργάτες, σαν οικονομική, παραγωγική ομάδα, ποτέ δεν έφεραν ευημερία από μόνοι τους σε κανέναν κυβερνητικά οργανωμένο κοινωνικό χώρο. Αν ήταν έτσι, η Αφρική που είναι γεμάτη από τέτοιο κόσμο, ανειδίκευτη εργατιά δηλαδή, θα ήταν η πιο πλούσια ήπειρος. Και πριν την αποικιοκρατία, και μετά την αποικιοκρατία η Αφρικανική ήπειρος ήταν και παραμένει ένα τέλμα οικονομικού και κοινωνικού μαρασμού.
Πριν οι Ευρωπαίοι πάνε στην Βόρειο Αμερική, ζούσαν εκεί για χιλιάδες χρόνια εκατομμύρια αυτόχθονες, οι γνωστοί Ινδιάνοι. Δεν είχαν γραφή, δεν είχαν καταφέρει να ανακαλύψουν τον τροχό, οι αγροτικές τους γνώσεις ήταν υποτυπώδεις και η τεχνολογία τους ανύπαρκτη. Ήταν όμως εργατικό υλικό, που με λίγη βοήθεια μπορούσε να διαμορφωθεί και «να πάει μπροστά»; Ούτε αυτό δεν ήταν. Αν κανένας Ευρωπαίος δεν πήγαινε στην Αμερικανική ήπειρο ποτέ, θα είχαν μέχρι σήμερα οι αυτόχθονες από μόνοι τους εξελιχθεί τεχνολογικά, κοινωνικά κτλ. σε κάτι ανάλογο με τους αντίστοιχους τους Ευρωπαίους;
Η θλιβερή απάντηση είναι «Όχι». Ακόμα θα ζούσαν νομαδικά και στοιχειωδώς, και θα πέθαιναν σε μικρές ηλικίες από αρρώστιες και καιρικές κακουχίες, χορεύοντας κάθε τρεις και δεκαπέντε γύρω-γύρω από κάποιο τοτέμ για να βρέξει, ή για να μη βρέξει.
Ακόμα και η αριστερά του Αλέξη Τσίπρα να πήγαινε να τους αγκαλιάσει ταξικά, δεν θα κατάφερνε να τους βάλει σε παραγωγική δουλειά με τίποτα.
Το περιζήτητο «βήμα παραπέρα» ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΣΥΛΛΟΓΙΚΑ. ΠΟΤΕ. Απαιτεί τη συμβολή της εξέχουσας προσωπικότητας, του ασυνήθιστα εύστροφου εγκεφάλου, του σπάνιου ταλέντου, του ιδιαίτερα προικισμένου ατόμου. Τέτοιου είδους άνθρωποι δεν γίνεται να ελέγχονται και να στοιβάζονται στα αριστερά καλούπια. ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΗΣΟΥΝ και να προσφέρουν όταν στριμώχνονται σε καθεστώς αναγκαστικής συλλογικής μετριότητας.
Με τέτοιους ανθρώπους, η αριστερά, πάντα οδηγείται, από τη φύση της ιδεολογίας της σε αναπόφευκτο πόλεμο.
«Μα», θα πει κανείς, «η αριστερά του Τσίπρα είναι μοντέρνα αριστερά. Είναι αριστερά που καταλαβαίνει πως τώρα πρέπει να κουμαντάρει ένα καπιταλιστικό σύστημα. Και γιατί όχι; Καλύτερα μια κυβέρνηση αριστεράς παρά μια του κεφαλαίου».
Πρώτα-πρώτα δεν υπάρχει αριστερά κυβέρνηση που μπορεί να κουμαντάρει καπιταλιστικό σύστημα. Ούτε το ανάποδο υπάρχει. Καπιταλιστική ιδεολογία δηλαδή, που μπορεί να εφαρμοστεί σε αριστερό σύστημα. Μόνο σε κάποιο τρελάδικο θα αποτολμούσε κανείς τέτοιους πειραματισμούς.
Η αριστερά δεν έχει τα απαραίτητα εργαλεία για να χειριστεί καπιταλιστικό σύστημα. Είναι ιδεολογία ξένη προς την ελεύθερη αγορά.
Με λίγα λόγια, δεν αγοράζεις βάρκα για να πας οδικό ταξίδι. Ούτε αυτοκίνητο για να πας βαρκάδα. Γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο, μόλις η αριστερά (οποιουδήποτε βαθμού) παίρνει την εξουσία οπουδήποτε στη Δύση, όπου κυριαρχεί το δόγμα της ελεύθερης αγοράς, για να παραμείνει στην εξουσία, αναγκαστικά πετάει την ιδεολογία της στα σκουπίδια και γίνεται διαχειριστής του «μισητού» κεφαλαίου. Λειτουργεί δηλαδή, όπως η δεξιά; Δυστυχώς, όχι όπως η δεξιά. Πολύ χειρότερα από τη δεξιά.
Διότι, δεν έχει ιδέα από τον τρόπο λειτουργίας μιας κοινωνίας ελεύθερης αγοράς, δεν ξέρει δηλαδή που μπορεί και πρέπει να πιέσει, και που όχι. Τελικά, για να φέρει αποτέλεσμα, καταφεύγει στη αδικία, την καταπίεση και τον αυταρχισμό.
Αυτό, εδώ ακόμα δεν έχει συμβεί από την παρούσα κυβέρνηση. Έρχεται όμως. Πότε; Αμέσως μόλις καταλήξουν κάπου οριστικά οι κουβέντες με τους Ευρωπαίους εταίρους.
Ο μεγαλύτερος φόβος είναι τι τρελά θα μας φορτώσει η «δημοκρατική, δίκαιη και μοντέρνα» αριστερά του Τσίπρα, μόλις η σκόνη από τα Βρυξελλικά σκούξα και κοντραρίσματα καταλαγιάσει. Θυμηθείτε:
Η προηγούμενη κυβέρνηση μας είχε κατασπαράξει οικονομικά με φορολογία, έκτακτες εισφορές και κάθε λογής ληστρικά. Και παρόλα αυτά, ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΔΕΝ ΕΦΤΑΝΑΝ. Τώρα που χρειάζονται περισσότερα λεφτά, θα μας ξεπατώσουν στην κυριολεξία. Μην ακούτε ότι θα πάνε να τα πάρουν από τους πλούσιους φοροφυγάδες. Οι υποθέσεις εκατομμυρίων, πάντα καταλήγουν σε μακροχρόνια δικαστήρια, και το τελικό αποτέλεσμα πάντα έρχεται σε βάθος χρόνου και πολύ κάτω από τα ποσά των εφημερηδικών τίτλων.
Εν ολίγοις, οι ίδιοι που πληρώσαμε τη νύφη με τους προηγούμενους θα την πληρώσουμε και τώρα.