Γι' αυτό οφείλουμε να σκύβουμε βαθειά στον εαυτό μας και να προσπαθούμε να τον ανιχνεύσουμε, κάθε φορά που καλούμαστε να πούμε το "Ναι" ή το "Οχι" μας.
Για να μην γίνει η αντίδρασή μας καρπός μιας επώδυνης ταλαιπωρίας της συνείδησης, που αιωρείται ανάμεσα στο κενό διάστημα της εσωτερικής αμφιβολίας και της ανάγκης για ένα νέο κοινωνικό και πολιτικό προσανατολισμό, ιδιαίτερα σε περίοδο κρίσης και συντονισμένης ενίοτε προσαρμογής μας στο αδιανόητο...
Η ραγδαιότητα των εξελίξεων, με περισσότερο ρευστή τη ρευστότητα των καιρών μας, επιβάλλει άλλο ύφος και ήθος στην απόκριση της συνείδησής μας στα προβλήματα της κοινωνίας, που σωρεύονται καθημερινά. Η "σεισμοραγισμένη" από την πολιτική ανευθυνότητα κοινωνία, απαιτεί εγρήγορση κι όχι αποδοχή "αναμασημένων" ιδεών και λύσεων, που απλώς επιτρέπουν την πολιτική κοινότητα για να "φιλολογήσει".
Είναι σαν να προσπαθεί κανείς να αφαιρέσει τη...σκόνη από τα χαλάσματα, όταν τα χαλάσματα έχουν φράξει τους δρόμους και οι ογκόλιθοι των προβλημάτων έχουν συνθλίψει κάθε έννοια κοινωνικής προοπτικής.
Με τη δειλία μας συχνά να τεχνουργεί το πρωτογενές ζεύγμα που υπάρχει ανάμεσα στην πολιτική συνείδηση και την πολιτική ανευθυνότητα, γινόμαστε παθητικοί αποδέκτες των πολιτικών φληναφημάτων εντός ή εκτός της Βουλής. Την ίδια ώρα που οι άνεμοι της κρίσης συνταράσσουν τη χώρα. Την ίδια ώρα που υπάρχουν συνειδησιακές μαρτυρίες και άνθρωποι που γνωρίζουν πως "λύσεις" που προτείνονται, ακόμη κι αν φαίνονται ως λύσεις, δεν υπάρχουν. Δεν υπάρχουν τουλάχιστον όπως παρουσιάζονται από τους τεχνίτες των κοινωνικών προσαρμογών και των πολιτικών σκοπιμοτήτων...
Την ίδια ώρα, που οι πολιτικοί της ευκαιριακής λογικής, πασκίζουν να μετουσιώσουν την εντύπωση από το αδρό γεγονός για να τη στριμώξουν μέσα στο ασφυκτικό πλαίσιο του πομφολυγώδους πολιτικού λόγου, εμείς αρνούμαστε τη σκληρή αφή με την πραγματικότητα. Και κάποιοι κατατάσσουμε και αξιολογούμε την πολιτική "ωραιοπάθεια" ή τον πολιτικό ναρκισσισμό σαν επίδοση...
Ο,τι μας χρειάζεται σήμερα είναι η συλλογή και η αυτοσυνείδηση. Είναι η αφετηρία για το ξεκίνημα κάθε ανατροπής, για την ένταξή μας στην αγωνία των άλλων κοινωνιών, που κυοφορεί την απόφαση των αλλαγών. Αλλωστε, τα προβλήματα, οι αγωνίες της ψηχής και οι κρίσεις της κοινωνικής συνείδησης δεν έχουν ιθαγένεια.
Παρακολουθώντας σήμερα το βράδυ την έκτακτη συνεδρίαση της Ολομέλειας της Βουλής, για την πορεία των διαπραγματεύσεων με τους εταίρους, την τρόικα, τους "θεσμούς", τη "μάχη" σε επίπεδο πολιτικών αρχηγών, όπως προαναγγέλλουν με έμφαση τα ΜΜΕ, θα βρεθούμε αντιμέτωποι με το ίδιο "θέαμα" της πολιτικής ελαφρότητας, διανθισμένο πάντα με κορώνες και πολιτικούς διαξιφισμούς χωρίς νόημα, αλλά και με έκδηλη την "μπόλικη βαρεμάρα" στα κοινοβουλευτικά έδρανα...
Και δεν χρειάζεται να είναι κανείς ιδιαίτερα σκεπτόμενος, για να δει την πολιτική ανικανότητα ή την έλλειψη βούλησης, για την εξεύρεση κάποιας έστω στενωπού βατής ανάμεσα από τα ερείπια. Για μια ακόμη φορά η άγονη πολιτική συζήτηση, θα αναδείξει την αυτόχθονη συμφορά μας, της οποίας με τη στάση μας είμαστε όχι απλώς μακρινοί, άβουλοι και ίσως αδιάφοροι θεατές, αλλά ενεργοί συμμέτοχοι...