Του Βασίλη Μπαλάφα
Παρατηρώ με πολλή προσοχή τις χθεσινές δηλώσεις του Schäuble. Είναι προφανώς απαράδεκτες για τόσο υψηλό θεσμικό παράγοντα (σε επίπεδο ΕΕ και δεν ξέρω από που προκύπτει ο ρόλος του κιόλας). Αυτές οι εξυπναδιές και τα "ανέκδοτα" δείχνουν ότι υπάρχει υπέρβαση των εσκαμμένων, ειδικά όταν μιλάμε για Γερμανούς που δεν φημίζονται και ως χωρατατζήδες.
Δεν είμαστε όμως σε θέση να ξέρουμε τί του λέει ο Βαρουφάκης και δεν του έχω καμία εμπιστοσύνη [του Βαρουφάκη] για όσα μεταφέρει στην Ελλάδα από τους πραγματικούς διαλόγους. Για να το θέσω πιο πολιτικά, τον Βαρουφάκη τον θεωρώ απόλυτα ικανό (για να μην πω ότι το επιδιώκει κιόλας) να λέει άλλα στο εξωτερικό και άλλα στην Ελλάδα στο πλαίσιο της "τακτικής" και του συστήματος "πλημμύρα" που παίζει. Τον θεωρώ απόλυτα ικανό να ψιλοκανακεύει τον Schäuble στις κατ' ιδίαν συναντήσεις τους και να τον θάβει όταν είναι μόνος του.
Και αυτά οι Γερμανοί ιστορικά έχουν αποδείξει ότι τα πιάνουν στον αέρα.
Συμπέρασμα: Θεωρώ ότι δύο πολύ μεγάλα "ΕΓΩ" συγκρούονται μεταξύ Schäuble και Βαρουφάκη, με χαρακτήρες που δεν θα τους έλεγες και normal αμφότερους. Ο καθένας έχει τα δικά του απωθημένα, τα οποία έχουν αρχίσει και οι δύο να τα βγάζουν στο τραπέζι. Το πρόβλημα είναι ότι ο ένας βγάζει τα κομπλεξιλίκια του από θέση ισχύος και ο άλλος παίζει μπόμπα χαρακίρι με ανοιχτό πάντα το ενδεχόμενο να γυρίσει στο μπαλκόνι του στο Seattle νιώθοντας ικανοποιημένος και γράφοντας ένα βιβλίο του τύπου "Ο Schäuble και εγώ".
Η σύγκρουση αυτής της μορφής θα είχε ενδιαφέρον σε ένα ακαδημαϊκό συνέδριο, σε κάποιο φόρουμ, σε κάποιο ανταγωνισμό θεωριών. Δεν ξέρω αν βγάζει κάπου για τη χώρα, για το μέλλον, για τον μέσο Έλληνα πολίτη. Η κοινωνία είναι δυστυχώς και για αυτή την κυβέρνηση απούσα. Παρακολουθεί την υπερέκθεση στα media στιχομυθιών με τους βουλευτές να λειτουργούν ως ερμηνευτές των διαλόγων. Επί του πρακτέου, τζίφος.
Η αίσθησή μου είναι ότι σύντομα το "παιχνίδι" θα τελειώσει, όπως και τα χωρατά, όπως και οι εξυπνάδες. Ευελπιστώ ότι θα βρεθούν τότε λογικοί άνθρωποι στην ΕΕ (που αν έχετε προσέξει κανείς δεν επεμβαίνει και δεν εμφανίζεται όλο αυτό τον καιρό) και θα δώσουν μια διαδρομή με ανάσες στην Ελλάδα. Αυτό το θεατράκι που παίζεται τώρα κατάντησε τόσο βαρετό όσο ακριβώς ήταν και το προηγούμενο με την "τρομοκρατία" που στηνόταν στα δικά μας ΜΜΕ κάθε τρίμηνο προκειμένου να εκβιαστεί η Βουλή και να ψηφίσει ό,τι αλλοπρόσαλλο της πάσαραν ...
Παρατηρώ με πολλή προσοχή τις χθεσινές δηλώσεις του Schäuble. Είναι προφανώς απαράδεκτες για τόσο υψηλό θεσμικό παράγοντα (σε επίπεδο ΕΕ και δεν ξέρω από που προκύπτει ο ρόλος του κιόλας). Αυτές οι εξυπναδιές και τα "ανέκδοτα" δείχνουν ότι υπάρχει υπέρβαση των εσκαμμένων, ειδικά όταν μιλάμε για Γερμανούς που δεν φημίζονται και ως χωρατατζήδες.
Δεν είμαστε όμως σε θέση να ξέρουμε τί του λέει ο Βαρουφάκης και δεν του έχω καμία εμπιστοσύνη [του Βαρουφάκη] για όσα μεταφέρει στην Ελλάδα από τους πραγματικούς διαλόγους. Για να το θέσω πιο πολιτικά, τον Βαρουφάκη τον θεωρώ απόλυτα ικανό (για να μην πω ότι το επιδιώκει κιόλας) να λέει άλλα στο εξωτερικό και άλλα στην Ελλάδα στο πλαίσιο της "τακτικής" και του συστήματος "πλημμύρα" που παίζει. Τον θεωρώ απόλυτα ικανό να ψιλοκανακεύει τον Schäuble στις κατ' ιδίαν συναντήσεις τους και να τον θάβει όταν είναι μόνος του.
Και αυτά οι Γερμανοί ιστορικά έχουν αποδείξει ότι τα πιάνουν στον αέρα.
Συμπέρασμα: Θεωρώ ότι δύο πολύ μεγάλα "ΕΓΩ" συγκρούονται μεταξύ Schäuble και Βαρουφάκη, με χαρακτήρες που δεν θα τους έλεγες και normal αμφότερους. Ο καθένας έχει τα δικά του απωθημένα, τα οποία έχουν αρχίσει και οι δύο να τα βγάζουν στο τραπέζι. Το πρόβλημα είναι ότι ο ένας βγάζει τα κομπλεξιλίκια του από θέση ισχύος και ο άλλος παίζει μπόμπα χαρακίρι με ανοιχτό πάντα το ενδεχόμενο να γυρίσει στο μπαλκόνι του στο Seattle νιώθοντας ικανοποιημένος και γράφοντας ένα βιβλίο του τύπου "Ο Schäuble και εγώ".
Η σύγκρουση αυτής της μορφής θα είχε ενδιαφέρον σε ένα ακαδημαϊκό συνέδριο, σε κάποιο φόρουμ, σε κάποιο ανταγωνισμό θεωριών. Δεν ξέρω αν βγάζει κάπου για τη χώρα, για το μέλλον, για τον μέσο Έλληνα πολίτη. Η κοινωνία είναι δυστυχώς και για αυτή την κυβέρνηση απούσα. Παρακολουθεί την υπερέκθεση στα media στιχομυθιών με τους βουλευτές να λειτουργούν ως ερμηνευτές των διαλόγων. Επί του πρακτέου, τζίφος.
Η αίσθησή μου είναι ότι σύντομα το "παιχνίδι" θα τελειώσει, όπως και τα χωρατά, όπως και οι εξυπνάδες. Ευελπιστώ ότι θα βρεθούν τότε λογικοί άνθρωποι στην ΕΕ (που αν έχετε προσέξει κανείς δεν επεμβαίνει και δεν εμφανίζεται όλο αυτό τον καιρό) και θα δώσουν μια διαδρομή με ανάσες στην Ελλάδα. Αυτό το θεατράκι που παίζεται τώρα κατάντησε τόσο βαρετό όσο ακριβώς ήταν και το προηγούμενο με την "τρομοκρατία" που στηνόταν στα δικά μας ΜΜΕ κάθε τρίμηνο προκειμένου να εκβιαστεί η Βουλή και να ψηφίσει ό,τι αλλοπρόσαλλο της πάσαραν ...