Του Χρήστου Βαγενά
Αν έχετε πάει σε συνέντευξη για δουλειά, και τελικά δεν σας πήρανε, θα έχετε στα σίγουρα ακούσει κάτι σαν το παραπάνω.
Συχνά αναρωτιέμαι πόσο δίκαιο θα ήταν, αν, σε εποχές που το παραπάνω δίνει και παίρνει στην λεγόμενη αγορά εργασίας, συνέβαινε κάτι ανάλογο και στα πολιτικά του τόπου.
Θα αποφεύγαμε πολλά επιζήμια μπλεξίματα.
Και θα αναγκαζόταν ο κάθε κατεργάρης πολιτικάντης να σοβαρευτεί.
Ας πάρουμε το νέο μπλέξιμο με την καινούρια κυβέρνηση: Υπάρχει περίπτωση να καταφέρουν κάτι θετικό για την Ελλάδα και τον Έλληνα; Λυπάμαι, αλλά όχι. Δεν το βλέπω. Καθόλου, μάλιστα.
«Μα πως είσαι τόσο κατηγορηματικός;» Θα πει κάποιος. «Είναι νωρίς ακόμα. Να τους δώσουμε λίγο χρόνο. Να δείξουμε λίγη ανοχή. Ας κάνουμε υπομονή λίγο».
Λυπάμαι, αλλά όποιος ανέχεται τον τρέχοντα, συνεχιζόμενο, ολοένα αυξανόμενο εξευτελισμό με φράσεις σαν, «Για περίμενε να δούμε», απατάται οικτρά.
Μέσα στο περισσότερο από μήνα, που πέρασε από το θρόνιασμα της νέας κυβέρνησης δεν υπάρχει η παραμικρή ένδειξη ότι α) ξέρουν τι τους γίνεται, β) έχουν σκοπό να τιμήσουν, έστω και μια από τις προεκλογικές τους δεσμεύσεις («Δεσμεύσεις»! Μα τι λέξη της πλάκας είναι αυτή!;).
Δεν υπάρχει άλλος χρόνος για αυταπάτες. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι κυβέρνηση σήμερα, επειδή ο λαός ασπάστηκε την ιδεολογία του και το ξεγραβάτωμά του. Είναι κυβέρνηση, εν μέρει διότι η προηγούμενη κυβέρνηση ήταν απερίσκεπτη, χοντρόπετση, ανίκανη, άδικη, αντιδημοκρατική και ληστρική. Αλλά ο κύριος λόγος είναι, επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ, αποφασιστικά άδραξε κι ενστερνίστηκε ολόψυχα το μόνο κόλπο που οδηγάει σε εκλογική νίκη στην Ελλάδα: Να κοροϊδεύεις τον κόσμο με τα χοντρότερα ψέματα.
Τα πρώτα που έπρεπε να κάνουν αμέσως ήταν να καταργήσουν το 75% αφορολόγητο για τους βουλευτές (υπουργούς κτλ.), και να βγάλουν αμέσως έξω τους πολιτικούς κρατούμενους, που είναι στη φυλακή παράνομα.
Τα βουλευτικά αυτοκίνητα και οι διάφορες σπατάλες που περιορίστηκαν, δεν φτάνουν. Όχι σαν ποσό εξοικονόμησης χρήματος, αλλά σαν στρατηγική και συμβολική κίνηση. Πρέπει να καταργηθεί και το αίσχος εκείνου του 75% του αφορολόγητου. Οι βουλευτές και υπουργοί δεν μπορούν να εξαιρούνται από τον οικονομικό πόνο αφαίμαξης που ζουν οι υπόλοιποι πολίτες.
Σχετικά με τους πολιτικούς κρατούμενους, αν πιστεύεις στις δυνάμεις σου και στην ιδεολογία σου, δεν έχεις πρόβλημα να κατατροπώσεις τον οποιονδήποτε πολιτικό αντίπαλό σου μέσα στο δημοκρατικό πλαίσιο αντιπαράθεσης που ισχύει για όλους. Το να καταφεύγεις στην εξόντωση του πολιτικού σου αντιπάλου φυλακίζοντάς τον παράνομα είναι άνανδρο, ύπουλο, φτηνό και αντιδημοκρατικό. Χώρια που τέτοιες πρακτικές, σε βάθος χρόνου τείνουν να οδηγούν σε πολύ χειρότερες, συχνά τραγικές εξελίξεις.
Τα δύο παραπάνω είναι θέματα του εσωτερικού της χώρας, δεν συνδέονται με χρηματικό κόστος, και δεν απαιτούν την έγκριση της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Και αν, όπως πολλοί εικάζουν, οι πολιτικοί κρατούμενοι μπήκαν στη φυλακή με εντολή κάποιου εξωτερικού παράγοντα που επέβαλε τη φυλάκισή τους, τότε αυτή ήταν μια καλή ευκαιρία για την νέα κυβέρνηση να δείξει την ανεξαρτησία της και το δημοκρατικό της ήθος, σε ένα θέμα ζωτικής σημασίας και καθαρά εγχώριο. Η παραβίαση του νόμου και του συντάγματος από την προηγούμενη κυβέρνηση για να γίνουν εκείνες οι πολιτικές διώξεις είναι σε όλους γνωστή. Οι δημοκρατικοί θεσμοί και τα δικαιώματα του πολίτη στραπατσαρίστηκαν ωμά και απερίσκεπτα. Κι αυτό, δεν μπορεί ποτέ να δικαιολογηθεί, ΟΠΟΙΟΣ ΚΙ ΑΝ ΕΙΝΑΙ Ο ΣΤΟΧΟΣ. Εκτός φυσικά αν είμαστε σε καθαρά εμπόλεμη κατάσταση, σε κατάσταση δηλαδή, που η δημοκρατία καταργείται άμεσα και επιβάλλεται στρατιωτικός νόμος, προκειμένου να αντιμετωπιστεί κάποιος εισβολέας.
Αλλά, δεν είμαστε σε τέτοια κατάσταση. Παρόλα αυτά, καμία κίνηση σχετικά με τα παραπάνω.
Το ίδιο συμβαίνει και με τις προεκλογικές υποσχέσεις. Εξαφανίζονται η μια μετά την άλλη, με ταχύτητα αστραπής.
Οι Τσίπρας και Σια περιμένουν να παραμείνουν στην εξουσία ποντάροντας στην σύγχυση και τους απίστευτα άστοχους πολιτικούς υπολογισμούς και κινήσεις της αντιπολίτευσης της Νέας Δημοκρατίας. Δηλαδή, αυτή τη στιγμή δεν βλέπουν να έχουν κάποιον σοβαρό αντίπαλο, ικανό να τους ταρακουνήσει και να τους πετάξει από τις καρέκλες της εξουσίας. Όταν λέμε σοβαρό αντίπαλο, δεν εννοούμε φυσικά κάποιον «σοβαρό» με την κυριολεκτική σημασία της λέξης, αλλά κάποιον διατεθειμένο να πει στον κόσμο ακόμα περισσότερα χοντρά, θρασύτατα και ξεδιάντροπα προεκλογικά ψέματα.
Αυτό βέβαια δεν θα κρατήσει για πολύ. Μπορεί η Νέα Δημοκρατία να μην μπορέσει να ξεφορτωθεί τα βαρίδια που την τραβάνε στον πάτο, αλλά η Νέα Δημοκρατία δεν είναι το μόνο άλλο κόμμα. Κάποιος άλλος θα επωφεληθεί από την εξαπάτηση του λαού από την τωρινή κυβέρνηση, θα σηκώσει κεφάλι, όπως σήκωσε ο ΣΥΡΙΖΑ, και θα πάρει σειρά για να γίνει η επόμενη κυβέρνηση.
Το θέμα είναι να είμαστε τυχεροί, κι αυτό να μην πάρει πολύ. Να μην δοθεί χρόνος δηλαδή στους ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ να μας διαλύσουν τελειωτικά, προσπαθώντας να μας σώσουν (βλέπε Παπανδρέου, βλέπε Σαμαρά/Βενιζέλο).
Αρκετά έχουμε υποφέρει με αυτή την λογική του τρελού για δέσιμο. Όχι άλλο ολοφάνερες πανωλεθρίες, που μας λένε πως είναι νίκες. Όχι άλλα ψέματα, όχι άλλη κοροϊδία. Η χώρα έχει ανάγκη από κυβέρνηση, που θα προστατέψει τα συμφέροντα του λαού, πρώτα από όλα. Μετά των πολιτικών, και μετά του οποιουδήποτε εξωτερικού παράγοντα. Όχι αντίστροφα.
Με άλλα λόγια, η πλάτη μας δεν αντέχει ακόμα ένα στυγνό τσούρμο πελατειακούς φοροεισπράκτορες των «Γερμανία και Σια».