Σύντομη επισκόπηση
Η έννοια της στρατηγικής είναι μία από εκείνες τις στατικά περίπλοκες και δυναμικά πολύπλοκες, νομοτελειακές δομές, οι οποίες είναι εγγενώς αόρατες στον χώρο και τον χρόνο. ΄Ομως, για να εκπληρωθεί αποτελεσματικά μία εκ προθέσεως εσκεμμένη, μετά σκοπιμότητος στρατηγική, τούτη πρέπει να υλοποιηθεί νομοτελειακά, μέσω τεσσάρων ειδών, συνευθυγραμμισμένων μέσα στον χρόνο, απτών τακτικών.
Παρόμοιες νομοτελειακές δομές στρατηγικής αναδύονται συχνά, ως φαινόμενα επιχειρηματικών και στρατιωτικών υποθέσεων, όπως π.χ., η φημισμένη διεθνώς στρατηγική του στρατηγού των Αθηναίων, Μιλτιάδου, που αφορά στην δυναμική που διαδραματίστηκε γύρω από και κατά την μάχη του Μαραθώνος, το 490 π.Χ. Δυστυχώς ή ευτυχώς για το ανθρώπινο είδος, οι περισσότερες εκ των εκ προθέσεως εσκεμμένων δομών στρατηγικής παραμένουν ανεκπλήρωτες, λόγω της αποτυχίας υλοποιήσεώς των νομοτελειακά, μέσω των τεσσάρων ειδών, συνευθυγραμμισμένων μέσα στον χρόνο, απτών τακτικών (Σχ. 1).
Το Σχ. 1 δείχνει τα τέσσερα είδη τακτικών, που συνευθυγραμμισμένες μέσα στον χρόνο, απτά και νομοτελειακά υλοποιούν μία εκ προθέσεως εσκεμμένη, μετά σκοπιμότητος στρατηγική. Εξ αριστερών προς δεξιά, ο οριζόντιος άξων στο Σχ. 1 δείχνει την συνέχεια της διαστάσεως που καθορίζεται μεταξύ των εννοιών του νείκους και της φιλότητος.
Η έννοια του νείκους παραπέμπει απ’ ευθείας στον Εμπεδοκλή τον Ακραγαντίνο. Ο Εμπεδοκλής ο Ακραγαντίνος (495-435 π.Χ.), ένας ΄Ελλην διανοητής, από τους σπουδαιοτέρους εκπροσώπους της ‘προσωκρατικής’ ελληνικής φιλοσοφίας, ήταν εφευρέτης, ιατρός, μηχανικός, μουσικός, ποιητής και φυσικός. Το έργο του ‘Περί Φύσεως’ δίδει τις βασικές αρχές της φυσικής φιλοσοφίας του, όπως αυτή εκφράζεται μέσω της εναλλασσομένης διαμάχης μεταξύ του νείκους και της φιλότητος, εντός των τεσσάρων ριζωμάτων: αήρ, γη, πυρ και ύδωρ. Εντός της σφαιρικής δομής του σύμπαντος, ο Εμπεδοκλής βλέπει την αέναο, διαρκή εναλλαγή του άρχειν και του άρχεσθαι, εκ του ενός στα πολλά και εκ των πολλών στο ένα (http://el.wikipedia.org/wiki/
Σχετικά δε με την έννοια της φιλότητος, ο Δημήτρης Ν. Μαρωνίτης επισημαίνει πως δεν πρόκειται για μία μεταγενέστερη του Ομήρου έννοια. Η λέξις απαντάται ήδη στα ομηρικά έπη, τόσο στην Ιλιάδα (έξι φορές) όσο και στην Οδύσσεια (τέσσερις φορές), συνοψίζοντας όλες περίπου τις εκδοχές και τις εφαρμογές, που προέρχονται από το ρήμα ‘φιλέω’, το επίθετο ‘φίλος’ και το επίρρημα ‘φίλως’, επίσης ομηρικά, με πυκνή μάλιστα την συχνότητα των δύο πρώτων λημμάτων. Γύρω από την ετυμολογία τούτη περιστρέφονται δεκατέσσερα, εάν ο Μαρωνίτης μετρά σωστά, σύνθετα, ρηματικά ουσιαστικά, επίθετα αλλά και κύρια ονόματα, είτε με θετική ή με αρνητική σημασία. Παραδείγματα ευπρόσδεκτα: φιλοφροσύνη, φιλόξενος, φιλομειδής, φιλοπαίγμων. Παραδείγματα απωθητικά: φιλοκτέανος (άπληστος, πλεονέκτης), φιλοκέρτομος (χλευαστικός), φιλοψευδής. Και τρία ευρηματικά κύρια ονόματα: Φιλοίτιος, Φιλητορίδης, Φιλοκτήτης (http://www.tovima.gr/
Από επάνω προς κάτω, ο κάθετος άξων στο Σχ. 1 δείχνει την συνέχεια της διαστάσεως που καθορίζεται μεταξύ των εννοιών της αμιγούς επικοινωνίας και της αμιγούς πράξεως, όπου η χρήσις εκάστης αμιγούς εννοίας ταυτίζεται με την κυριολεκτική της σημασία. Τα τέσσερα τεταρτημόρια, που ο οριζόντιος άξων και ο κάθετος άξων σχηματίζουν στο Σχ. 1, απολύτως καθορίζουν τις τέσσερις τακτικές, που συνευθυγραμμισμένες μέσα στον χρόνο, απτά και νομοτελειακά υλοποιούν μία εκ προθέσεως εσκεμμένη, μετά σκοπιμότητος στρατηγική:
τακτική είδους α΄: επικοινωνία φιλότητος, ήτοι μία διευκολυντική ή συνεταιριστική επικοινωνία,
τακτική είδους β΄: επικοινωνία νείκους, ήτοι μία ανταγωνιστική ή δυσμενής επικοινωνία,
τακτική είδους γ΄: πράξις νείκους, ήτοι μία ανταγωνιστική ή δυσμενής πράξις και
τακτική είδους δ΄: πράξις φιλότητος, ήτοι μία διευκολυντική ή συνεταιριστική πράξις.
Πέραν της διεθνώς φημισμένης στρατηγικής του στρατηγού των Αθηναίων, Μιλτιάδου, ένα δεύτερο, απλό, αλλά και συνάμα απτό παράδειγμα, μιας αποτελεσματικότατα εκπληρωμένης και εκ προθέσεως εσκεμμένης, μετά σκοπιμότητος στρατηγικής, είναι εκείνο της διπλωματικής στρατηγικής του τέως υπουργού εξωτερικών των ΗΠΑ, Δρ. Χένρι Κίσινγκερ, η οποία οδήγησε ομαλά στην ισραηλινο-αιγυπτιακή ειρηνευτική συνθήκη του 1979. Οι δύο εκ των τεσσάρων τακτικών στο Σχ. 1, που συνευθυγραμμισμένες μέσα στον χρόνο, απτά και νομοτελειακά υλοποίησαν την εκ προθέσεως εσκεμμένη, μετά ειρηνευτικής σκοπιμότητος διπλωματική στρατηγική του Κίσινγκερ είναι: η τακτική είδους δ΄: πράξις φιλότητος και η τακτική είδους β΄: επικοινωνία νείκους.
Για την εφαρμογή της τακτικής είδους δ΄: πράξις φιλότητος προς τους Αιγυπτίους, ο Κίσινγκερ έπεισε τους Ισραηλινούς να αποσυρθούν από τα εδάφη που είχαν καταλάβει το 1967. ΄Οντες εν εκπλήξει από την πράξι φιλότητος προς αυτούς, οι Αιγύπτιοι στην συνέχεια εμβρόντητοι λαμβάνουν από τους Ισραηλινούς μία επιστολή νείκους, ήτοι μία ανταγωνιστική ή δυσμενή προς αυτούς επικοινωνία.
Μέσω της τακτικής είδους β΄: επικοινωνία νείκους, οι Ισραηλινοί απειλούν τους Αιγυπτίους πως αν προβούν σε περαιτέρω στρατιωτικές επιχειρήσεις εναντίον τους, τότε οι Ισραηλινοί αμέσως θα επανακαταλάβουν τα εδάφη που ήδη είχαν καταλάβει το 1967. Τοιουτοτρόπως συνευθυγραμμισμένες μέσα στον χρόνο, απτά και νομοτελειακά, οι τακτικές δ΄ και β’ (Σχ. 1) υλοποίησαν την εκ προθέσεως εσκεμμένη, μετά ειρηνευτικής σκοπιμότητος διπλωματική στρατηγική του Κίσινγκερ, που αποτελεσματικότατα οδήγησε στην ισραηλινο-αιγυπτιακή ειρηνευτική συνθήκη του 1979.
Εφαρμογή
Με τις έννοιες της στρατηγικής και των τακτικών υλοποιήσεώς της πλέον κατανοητές, η στρατηγική χειραγωγήσεως της ελληνικής γραμματείας είναι πάρα πολύ εύκολο επίσης να γίνει κατανοητή. Η πυραμιδική ιεραρχία κεντρικής εξουσίας και ισχύος, του απολυταρχικά δεσποτικού καθεστώτος της τυραννικής κομματοκρατίας και του καρτέλ των τραπεζών, για να τσακίσει εντελώς τον ελληνικό μας ταυτοτικό αυτοπροσδιορισμό, δύο κυρίως χρησιμοποιεί εκ των τεσσάρων τακτικών στο Σχ. 1, προς την αποτελεσματική υλοποίησι της στρατηγικής χειραγωγήσεως της ελληνικής γραμματείας: την τακτική είδους γ΄: πράξις νείκους εναντίον της ελληνικής γραμματείας, και την τακτική είδους β΄: επικοινωνία νείκους εναντίον της ελληνικής γραμματείας.
Μέσω όμως της καθημερινής προπαγάνδας του απολυταρχικά δεσποτικού καθεστώτος, η τακτική είδους β΄: επικοινωνία νείκους, δυστυχώς εκλαμβάνεται από τον ελληνικό μας κόσμο ως μία τακτική είδους α΄: επικοινωνία φιλότητος, ήτοι μία διευκολυντική ή συνεταιριστική επικοινωνία προς την ελληνική γραμματεία. ΄Ενα πολύ απλό και απτό παράδειγμα της εφαρμογής της τακτικής είδους γ΄: πράξις νείκους, είναι η απόκρυψις των έργων της ελληνικής γραμματείας από τον ελληνικό μας κόσμο.
Επίσης, το καθεστωτικό, άρδην κομματικοποιημένο ‘εκπαιδευτικό’ μόρφωμα, επιμελώς φροντίζει να ξεχάσουμε ακόμη και αυτά που ήδη γνωρίζουμε για την ιστορία της Ελλάδος! Π.χ., σε μία ερώτησι δημοσιογράφου για τον λόγο που χτυπιέται τόσο άγρια ο ελληνικός μας πολιτισμός, ο καθηγητής Εμμ. Μικρογιαννάκης απήντησε:
Χτυπιέται κατά τούτο: θα μελετάτε, αλλά με μια προϋπόθεση: θα θεωρείται [αυτός ο πολιτισμός] «κοινή μεσογειακή κληρονομιά», όχι ελληνική. Δεν είναι προνόμιο της Ελλάδος ότι αυτή τον έχει ως παρακαταθήκη και κληρονομιά της. Είναι κληρονομιά «όλων μας». Η φράσις τούτη προβάλλεται στο Τμήμα Ιστορίας των ελληνικών πανεπιστημίων (http://oimos-athina.blogspot.
Αν, πέραν της ιστορίας, δεχθούμε πως το μεγαλείο της ελληνικής γλώσσης είναι η κλασική της γραμματεία ―ναι, η γραμματεία εκείνη που τα παιδιά μας λοιδωρούν στο σχολείο και εμείς οι μεγάλοι αποκαλούμε «αρχαία»― τότε γιατί δήθεν δεν μας αφορούν καν οι πάπυροι του Ερκολάνο ή Herculaneum(http://neoelliniko.blogspot.
Και πού ακριβώς αποβλέπουν όλες αυτές και όλοι αυτοί που μας λένε μεν πως η μητέρα των γλωσσών είναι η ελληνική; Γιατί ποτέ όμως δεν τους περνά από το μυαλό να μας πουν να την χειριζόμαστε σωστά οι Ελληνίδες και οι ΄Ελληνες;
Π.χ., εάν ο Ζευς «ανέλαβε... τον κόσμο... να τον υποτάξει στη δική του κοσμική εξουσία», όπως κάποιοι διαδίδουν (http://www.egriechen.info/
Λες και ο Αριστοτέλης ήταν κάποιος Σουηδός τουρίστας, με πολύ πτωχά ελληνικά. Που ο φουκαράς μπουρδούκλωνε τις έννοιες των αρχών και της τάξεως της πολιτείας με την εξουσία των τυράννων.
Στον ΄Ομηρο όμως, ο Ζευς είναι ένα κωδικοποιημένο ιδεώδες, μία φυσική δύναμις που ταξιθετεί τον κόσμο. Το ότι ταξιθετεί τον κόσμο σημαίνει πως ο Ζευς δημιουργεί μία αρίστη δομή, ήτοι την ευταξία, για την εύρυθμο λειτουργία και εξέλιξι του κόσμου.
Ναι, μέσω της τακτικής είδους β΄: επικοινωνία νείκους, ήτοι μία ανταγωνιστική ή δυσμενή επικοινωνία εναντίον της ελληνικής γραμματείας, η πυραμιδική ιεραρχία του απολυταρχικά δεσποτικού καθεστώτος φαίνεται πως επιβάλλει, ως δήθεν αναγκαία, προς ίδιον βέβαια συμφέρον, την μετάφρασι των λέξεων 'αρχή' και 'τάξις' με τον άρδην καθεστωτικό όρο 'εξουσία'. ΄Ομως, για σκέψου λιγάκι, ως μία τακτική είδους α΄: επικοινωνία φιλότητος, ήτοι μία διευκολυντική ή συνεταιριστική επικοινωνία προς τον ίδιο σου τον εαυτό, παρατηρώντας ίσως την λειτουργία του δικού σου σώματος, μήπως για την εύρυθμο λειτουργία του ο κόσμος χρειάζεται δομή και όχι εξουσία;
Αναλογίσου μετά: με ποιές τακτικές φιλότητος θα πείσεις τις Ελληνίδες και τους ΄Ελληνες, συλλογικά και τοπικά να αυτο-οργανωθούμε, γύρω από μία σφαιρική δομή λήψεως των συλλογικών μας αποφάσεων, που αφορούν την ελληνική μας γραμματεία; ΄Η προτείνεις ίσως κάποια άλλη, πιο αποτελεσματική στρατηγική, ώστε συλλογικά να καταστήσουμε περιττή την πυραμιδική ιεραρχία κεντρικής εξουσίας και ισχύος, της τυραννικής κομματοκρατίας και του καρτέλ των τραπεζών;
Ελληνικά: https://www.facebook.com/
English: https://www.facebook.com/