Μπροστά ένα πτώμα.
Ένα πτώμα που φυλάει μυστικά.
Και πίσω, η σιωπή, η συγκάλυψη, η OMERTA!
Κι εγώ αναρωτιέμαι:
Από τι σόι οικογένειες βγαίνουν αυτά τα ανθρωπόμορφα τέρατα που λοιδορούν και βασανίζουν για την πλάκα τους ή για εκτόνωση;
Πόσους αιώνες έχουμε γυρίσει πίσω;
Πόσο "απολίτιστος" είναι τελικά ο σύγχρονος πολιτισμός;...
Πόση οργή... πόσα απωθημένα κρύβονται μέσα σε άγουρες και πιο ώριμες ψυχές;
Πόσο έχει αλλοιωθεί η ψυχοσύνθεσή μας;
Πόσο έχουν διαστρεβλωθεί οι συνειδήσεις;
Πόσο "δικτατορίσκοι" μπορούν να γίνουν οι άνθρωποι, στον δικό του μικρόκοσμο ο καθένας; Κάποτε οι άνθρωποι ήσαν αμόρφωτοι, αλλά είχαν έμφυτη ευγένεια. Και καλοσύνη. Και ήθος. Και σεβασμό. Τώρα;... Πόσο έχουν στραβώσει οι άξονες της ζωής ; Και πού θα στηριχθούμε, άραγε, για να μπορέσουμε - ως κοινωνία - να στυλωθούμε για να ξανακοιτάξουμε ψηλά;