Τα πάντα έχουν βαλτώσει αυτή τη στιγμή στην αγορά. Ο τζίρος έχει εξανεμιστεί ακόμη και στα περίπτερα ή τα φαρμακεία ενώ συνομιλώντας με μια φίλη λογίστρια, οι μισοί της πελάτες έχουν πάρει την κάτω βόλτα το τελευταίο δίμηνο.
Αυτό είναι το αποτέλεσμα της ακυβερνησίας της χώρας διότι κυβέρνηση δε σημαίνει απλά ονόματα σε κάποιες θέσεις αλλά ουσιαστικές αποφάσεις και η υλοποίησή τους. Πότε συνέβη αυτό τελευταία φορά στη χώρα;
Δυστυχώς και η νέα κυβέρνηση φέρει τεράστια ευθύνη για τη νέα απότομη και πολύ πιθανόν οριστική βουτιά της ελληνικής οικονομίας.
Αποφάσισε να οδηγήσει τη χώρα σε εθνικές εκλογές. Ο κόσμος την εμπιστεύθηκε διότι πίστεψε πως πίσω από τις κορώνες, η επιθυμία ανάληψης της ευθύνης μεταφραζόταν στην ύπαρξη σχεδίου με υψηλές πιθανότητες επιτυχίας. Φαίνεται όμως πως η πραγματικότητα μέχρι στιγμής και αν δεν υπάρχει κάτι άλλο που επίτηδες παραμένει κρυφό, είναι διαφορετική.
Από τις πρώτες ημέρες σημειώθηκε εντυπωσιακή αναδίπλωση στις προεκλογικές εξαγγελίες. Κανένα μνημόνιο δεν καταργήθηκε, ο ΕΝΦΙΑ ακόμη ισχύει και μπορεί να τον υποστούμε ακόμη ένα χρόνο, η διαγραφή του χρέους διεγράφη, αποδεχόμαστε σήμερα το 70% του μνημονίου, το 30% είναι τοξικό, αύριο αποδεχόμαστε 0% του μνημονίου, πληροφορούμαστε με χαμόγελο σε μια ζωντανή εκπομπή ότι δόθηκαν αυξήσεις στη ΔΕΗ.
Το στεφάνι στην Καισαριανή κατέληξε μια μακρινή ανάμνηση.
Ο τηλεαστέρας υπουργός Οικονομικών έτρεχε στα eurogroups για να ζητήσει χρόνο ώστε η κυβέρνηση να παρουσιάσει σχέδιο. Συγγνώμη, δεν είχε έτοιμο σχέδιο; Προκάλεσε εκλογές, πολιτική ανωμαλία και δεν είχε σχέδιο;
Από την άλλη πλευρά τη μια λέγονται πράγματα και την άλλη διαψεύδονται. Ποιος φωστήρας είχε την ιδέα του κουρέματος των ληξιπρόθεσμων οφειλών κατά 50% σε πρώτη φάση; Με το σκεπτικό αυτό, εκτός της τεράστιας αδικίας στους συνεπείς, είναι σα να τους έλεγε είστε κορόιδα με πατέντα όσοι πληρώνατε. Μετά αποσύρθηκε αυτό και παρέμεινε το λογικότατο φυσικά κούρεμα των προσαυξήσεων.
Το αφορολόγητο για τα ακίνητα ανεβοκατεβαίνει.
Το αφορολόγητο για το εισόδημα αγνοείται.
Τα παρανοϊκά χαράτσια όπως το τέλος επιτηδεύματος παραμένουν.
Τέλος επινοήθηκαν και οι «έχοντες».
Ωστόσο οι αντικρουόμενες απόψεις, οι ασάφειες (δημιουργικές ή μη), οι παλινδρομήσεις οδηγούν στο θάνατο όσους κατάφεραν να επιζήσουν μέχρι σήμερα. Ακόμη κι η θεσμοθέτηση των 751 ευρώ θα προκαλέσει πολύ μεγαλύτερα προβλήματα διότι δεν είμαστε στο 2009 αλλά στο 2015.
Πρώτα δίνεις χώρο να αναπνεύσουν οι επαγγελματίες κι οι επιχειρήσεις, πρώτα παράγεις πλούτο, κάνεις τη συγκομιδή και ύστερα στη διανομή θεσμοθετείς το δίκαιο μέρισμα που όλοι οι εργαζόμενοι δικαιούνται.
Μακάρι να διαψευστούμε όσο κι αν η κατάσταση εκεί έξω έχει βαρύνει επικίνδυνα.