«Μιλήσατε για δικό μου συνεργάτη, επειδή εγώ είμαι της ευθείας, της αντρικής σχολής. Σας αρέσει η τεθλασμένη; Σας αρέσει να ευνοείτε και να μη το λέτε;» δήλωσε μεταξύ άλλων ο τ. πρωθυπουργός και πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, Αντώνης Σαμαράς.
Και όσοι παρακολουθήσαμε εκείνο το επίμαχο σημείο της συνεδριάσης σχετικά με το αν μπορεί ή όχι να παρέμβει κάποιος επί προσωπικού, θυμόμαστε τον κ. Σαμαρά να φωνάζει, να εξανίσταται από τα βουλευτικά έδρανα, να πετάγεται όρθιος και τελικά πήρε την παράταξη κι έφυγαν. Ήταν κι αργά, έπρεπε να πάνε για ύπνο.
Εν πάση περιπτώσει ο Σαμαράς έδειξε το αντριλίκι του και την κράτησε ψηλά και όρθια, την αξιοπρέπεια.
Ψηλά και όρθια απέναντι στη νταρντανο-Ζωή της βουλής που εν προκειμένω χθες είχε δίκιο και πραγματικά τιμά το ρόλο της, μη ούσα διακοσμητική. Είναι προφανές ότι μπαίνει στο μάτι πολλών και καλά κάνει.
Ωστόσο αναρωτιέμαι πότε προέκυψε χρονικά η αξιοπρέπεια και το αντριλίκι.
Διότι:
- Το Νοέμβριο του 2011 όταν υποχρεωνόταν σε κωλοτούμπα
- και τα 2 1/2 χρόνια που κυβερνούσε δεν τον είδαμε να λέει όχι, να κοπανιέται και ωρύεται.
Κι αναρωτιώμασταν, αν ήταν τόσο μικρή έως ανύπαρκτη...σα γαριδάκι...η αξιοπρέπεια διότι μόνο αυτή επιβάλλεται και πρέπει να είναι πάντα ψηλά και άκαμπτη... Ας το έχει κατά νου αυτό και η σημερινή κυβέρνηση...