Η μονοκαλλιέργεια της πολιτικής γελοιότητας, πάντα καρυκευμένης ωστόσο από επαρκή ποσότητα θρασύτητας, βρίσκει συνήθως γόνιμο έδαφος στο Κοινοβούλιο. Και κάθε φορά σχεδόν που υποτίθεται υπάρχει ένα σοβαρό θέμα συζήτησης, σε επίπεδο μάλιστα αρχηγών κομμάτων, διαπιστώνεται η συγκομιδή γελοιότητας, ενίοτε κι αυτή στρεβλή, λόγω της μονοκαλλιέργειας.
Η επαφή με τις αξίες του κοινοβουλευτικού πολιτισμού, της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, είναι μετοχή στην ιερότητα της εσωτερικής προσπάθειας του πολιτικού να προσδώσει νόημα στην ύπαρξή του, να την ανυψώσει, να την αληθοποιήσει.
Και συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Ο κοινοβουλευτικός λόγος είναι άδειος από κάθε αξία και το Κοινοβούλιο αδειάζει από κάθε σοβαρότητα, από το βαθύτερο νόημά της. Πρόκειται εν πολλοίς για μια...βακχεία της πολιτικής γελοιότητας, που οδηγεί κατευθείαν στην πτώχευση των ιδεών και των αξιών.
Τούτο σημαίνει πως οι αξίες του κοινοβουλευτισμού μεταποιούνται σε πολιτική βλακεία και παχυλή αγένεια, με τον κοινοβουλευτικό λόγο παράλληλα, όπως εκφέρεται, να προσπαθεί να παγιδεύσει τους πολίτες αποκρύπτοντας πληροφορίες ή διοχετεύοντας αναλήθειες. Μέσα στο ναό της δημοκρατίας, θυσιάζονται ελευθερία του ήθους και αξίες και επιχειρείται παραπλάνηση των πολιτών με ψευδείς ή παραποιημένες αντιδράσεις.
Και βέβαια ο πλέον ανίκανος και πλέον άγονος "αβούλευτος" βουλευτής νομίζει πως είναι ο τελικός γνώστης και κριτής των πάντων. Και πως η κοινωνία του οφείλει, ενώ αυτός δεν χρωτάει τίποτα σε κανέναν. Είναι η εφαρμογή της οικονομικής αρχής "με το λιγότερο κόστος να έχεις το μεγαλύτερο όφελος". Αυτή την αρχή εφαρμόζουν πολλοί αβούλευτοι της Βουλής. Και κάποιοι εξ' αυτών δεν διαφέρουν ιδεολογικά ή καλύτερα, είναι "καμωμένοι"από τον απεχθή γύψο των ολιγοφρενών...
Για μια ακόμη φορά βιώσαμε χθές στη Βουλή τους διαξιφισμούς της προσωποποιημένης πολιτικής γελοιότητας. Η οθόνη της τηλεόρασης γέμισε από την...τυραννία της γελοιότητας. Γιατί περί "τυραννίας" πρόκειται, όταν με τόσο αβούλευτο τρόπο εκποιούνται ελπίδες και αγωνία του λαού, σοβαρότητα, ευγένεια και ευπρέπεια, σεβασμός στους θεσμούς. Οταν ο κανονισμός της Βουλής "ερμηνεύεται" κατά το συμφέρον του καθενός, όταν επιχειρείται η επιβολή της θέλησης του κάθε ανίδεου και αδιάντροπου.
Είναι η μόνη Βουλή, στον ευρύτερο χώρο της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, που ο κανονισμός της γίνεται "λάστιχο" και αντικείμενο αντιπαράθεσης μεταξύ των κομμάτων και των βουλευτών. Ετσι, διαμορφώνεται μια πρωτοφανής κατάσταση. Η κατάσταση αυτή ονομάζεται "τυραννία των βλακών" και είναι αντίθετη προς το αληθινό πνεύμα του κοινοβουλευτισμού και της δημοκρατίας.
Είναι μια κατάσταση που δια της κακής παιδείας, εκτρέφει "κηφήνες", συκοφάντες, ενίοτε και προδότες, σαφώς πολιτικούς απατεώνες, οι οποίοι οδηγούν τους θεσμούς σε παράλυση και το έθνος στην αναξιοπρέπεια.
Παρακολουθώντας κανείς χθές τη συζήτηση στη Βουλή, ουδόλως διαφωτίστηκε για την κρισιμότητα της πορείας των διαπραγματεύσεων. Διαπίστωσε πάντως πως όταν το λογικόν εκπίπτει του θρόνου του, τότε σ' αυτόν αναρριχάται ο παραλογισμός της πολιτικής γελοιότητας!..