Του Στρατή Μαζίδη
Σχετικά με το ποιος θα θεωρείται «πλούσιος» σε φορολογικό επίπεδο, είπε: «Ποιον ορίζω εγώ ως πλούσιο άνθρωπο; Είναι μετρήσιμο; Ποιος είναι ο πιο όμορφος;» δήλωσε ο υπουργός οικονομικών σε κάποια τελευταία από τις αμέτρητες συνεντεύξεις του.
Δε ξέρω γιατί τον εχθρεύονται οι γερμανοί και ούτε πιστεύω πως πραγματικά συγκρούνται άλλωστε μια χαρά συνομιλούν οι...θεσμοί και ακόμη πιο μια χαρά έρχεται ο φασισμός της κάρτας του πολίτη και της κατάσχεσης αυτών που σας ανήκουν αν δε τα δηλώσετε. Νομίζω ότι θα ζήσουμε όσα βίωσαν οι εβραίοι της Γερμανίας τη δεκαετία του 1930.
Ο μη ορισμός του πλούσιου, που είναι όντως δύσκολος ως προς το λεπτό εκείνο όριο που τον διαχωρίζει από το υπόλοιπο τμήμα, είναι επικίνδυνος.
Ο πλούτος εκφράζει την απόκτηση αγαθών και προέρχεται από το αρχαιοελληνικό πίμπλημι που σημαίνει γεμίζω.
Για τον άστεγο πχ, αυτός που έχει σπίτι είναι πλούσιος. Αυτός που έχει και σπίτι και 5000 το χρόνο εισόδημο είναι πιο πλούσιος κ.ο.κ.
Άρα όλοι είναι δυνητικά πλούσιοι σε σύγκριση με συνανθρώπους τους σε πιο άσχημη κατάσταση.
Ας μη μας διαφεύγει μια άλλη δήλωση του υπουργού ότι δεν υποσχέθηκε τίποτε η κυβέρνηση σε όσους λαμβάνουν πάνω από € 700,00 το μήνα και πως η μεσαία τάξη, είτε το χαμηλό είτε το υψηλό τμήμα της, θα πληρώσει. Και τα λέει αυτά ξεδιάντροπα.
Όσοι λοιπόν είναι δυνητικά πλούσιοι, αυτοί θα πληρώσουν. Αυτό είναι το επικίνδυνο.
Να δούμε όμως και την υποκρισία;
Την ώρα που ο πλούτος είναι κάτι το ασαφές για αυτόν που λαμβάνει τις αποφάσεις και η κυβέρνηση μεθοδεύει να σας αρπάξει ότι σας απέμεινε σε στρώματα, σεντούκια, δένδρα και βυθό της θάλασσας, ας αναλογιστούμε:
Για μένα πχ πλούτος είναι να απολαμβάνω το φρέσκο ψάρι μου στη βεράντα μου με θέα την Ακρόπολη.
Πλούτος είναι να βλέπω κάθε μέρα πριν λίγα χρόνια σε γνωστό δημόσιο μαιευτήριο τα φακελάκια στις γέννες να πέφτουν βροχή. Χιλιάδες χιλιάδων μαύρης οικονομίας κάθε ημέρας. Εσείς τι λέτε; Δεν μπορεί να πιαστεί αυτός ο πλούτος; Θέλει περιουσιολόγιο;
Πλούτος επίσης είναι να εργάζεσαι σε ναυτιλιακή εταιρεία όπως ήμουν παλαιότερα και το αφεντικό να δηλώνει λιγότερα από εσένα ενώ ζει μέσα στον πλούτο και τα εκατομμύρια. Και όχι μόνο αυτό αλλά να δικαιούται και να τρέχει να εισπράξει το 200ευρω κοινωνικής αλληλεγγύης του Γιώργου Παπανδρέου.
Αυτός είναι ο πλούτος. Ο αμύθητος πλούτος. Να έχεις αμαξάρες, να ζεις σε βιλάρες και να τρέχεις να εισπράξεις το επίδομα αλληλεγγύης.
Τι έκανε αυτή η αριστερή κυβέρνηση για αυτό;
Το ξέρετε ότι οι ναυτιλιακές εταιρείες δεν πληρώνουν ΦΠΑ για τα έξοδα του γραφείου τους; Εσείς γιατί να πληρώσετε ΦΠΑ για τον τεχνολογικό σας εξοπλισμό κι αυτές όχι; Είστε κορόιδα; Ξέρετε για τι ποσά μιλάμε; Μόνο μια διβάπορη εταιρεία λάμβανε πίσω το χρόνο περίπου € 6.000,00. Φανταστείτε μια μεγαλύτερη εταιρεία με πολλαπλάσιο προσωπικό.
Μια πραγματικά αριστερή κυβέρνηση το πρώτο που θα προωθούσε θα ήταν η αληθινή φορολογική οικονομική δικαιοσύνη, όχι το φακέλωμα και την κατάσχεση / κλοπή της περιουσίας του απλού κόσμου. Έτσι παίρνεις το λαό με το μέρος σου.
Σχετικά με το ποιος θα θεωρείται «πλούσιος» σε φορολογικό επίπεδο, είπε: «Ποιον ορίζω εγώ ως πλούσιο άνθρωπο; Είναι μετρήσιμο; Ποιος είναι ο πιο όμορφος;» δήλωσε ο υπουργός οικονομικών σε κάποια τελευταία από τις αμέτρητες συνεντεύξεις του.
Δε ξέρω γιατί τον εχθρεύονται οι γερμανοί και ούτε πιστεύω πως πραγματικά συγκρούνται άλλωστε μια χαρά συνομιλούν οι...θεσμοί και ακόμη πιο μια χαρά έρχεται ο φασισμός της κάρτας του πολίτη και της κατάσχεσης αυτών που σας ανήκουν αν δε τα δηλώσετε. Νομίζω ότι θα ζήσουμε όσα βίωσαν οι εβραίοι της Γερμανίας τη δεκαετία του 1930.
Ο μη ορισμός του πλούσιου, που είναι όντως δύσκολος ως προς το λεπτό εκείνο όριο που τον διαχωρίζει από το υπόλοιπο τμήμα, είναι επικίνδυνος.
Ο πλούτος εκφράζει την απόκτηση αγαθών και προέρχεται από το αρχαιοελληνικό πίμπλημι που σημαίνει γεμίζω.
Για τον άστεγο πχ, αυτός που έχει σπίτι είναι πλούσιος. Αυτός που έχει και σπίτι και 5000 το χρόνο εισόδημο είναι πιο πλούσιος κ.ο.κ.
Άρα όλοι είναι δυνητικά πλούσιοι σε σύγκριση με συνανθρώπους τους σε πιο άσχημη κατάσταση.
Ας μη μας διαφεύγει μια άλλη δήλωση του υπουργού ότι δεν υποσχέθηκε τίποτε η κυβέρνηση σε όσους λαμβάνουν πάνω από € 700,00 το μήνα και πως η μεσαία τάξη, είτε το χαμηλό είτε το υψηλό τμήμα της, θα πληρώσει. Και τα λέει αυτά ξεδιάντροπα.
Όσοι λοιπόν είναι δυνητικά πλούσιοι, αυτοί θα πληρώσουν. Αυτό είναι το επικίνδυνο.
Να δούμε όμως και την υποκρισία;
Την ώρα που ο πλούτος είναι κάτι το ασαφές για αυτόν που λαμβάνει τις αποφάσεις και η κυβέρνηση μεθοδεύει να σας αρπάξει ότι σας απέμεινε σε στρώματα, σεντούκια, δένδρα και βυθό της θάλασσας, ας αναλογιστούμε:
Για μένα πχ πλούτος είναι να απολαμβάνω το φρέσκο ψάρι μου στη βεράντα μου με θέα την Ακρόπολη.
Πλούτος είναι να βλέπω κάθε μέρα πριν λίγα χρόνια σε γνωστό δημόσιο μαιευτήριο τα φακελάκια στις γέννες να πέφτουν βροχή. Χιλιάδες χιλιάδων μαύρης οικονομίας κάθε ημέρας. Εσείς τι λέτε; Δεν μπορεί να πιαστεί αυτός ο πλούτος; Θέλει περιουσιολόγιο;
Πλούτος επίσης είναι να εργάζεσαι σε ναυτιλιακή εταιρεία όπως ήμουν παλαιότερα και το αφεντικό να δηλώνει λιγότερα από εσένα ενώ ζει μέσα στον πλούτο και τα εκατομμύρια. Και όχι μόνο αυτό αλλά να δικαιούται και να τρέχει να εισπράξει το 200ευρω κοινωνικής αλληλεγγύης του Γιώργου Παπανδρέου.
Αυτός είναι ο πλούτος. Ο αμύθητος πλούτος. Να έχεις αμαξάρες, να ζεις σε βιλάρες και να τρέχεις να εισπράξεις το επίδομα αλληλεγγύης.
Τι έκανε αυτή η αριστερή κυβέρνηση για αυτό;
Το ξέρετε ότι οι ναυτιλιακές εταιρείες δεν πληρώνουν ΦΠΑ για τα έξοδα του γραφείου τους; Εσείς γιατί να πληρώσετε ΦΠΑ για τον τεχνολογικό σας εξοπλισμό κι αυτές όχι; Είστε κορόιδα; Ξέρετε για τι ποσά μιλάμε; Μόνο μια διβάπορη εταιρεία λάμβανε πίσω το χρόνο περίπου € 6.000,00. Φανταστείτε μια μεγαλύτερη εταιρεία με πολλαπλάσιο προσωπικό.
Μια πραγματικά αριστερή κυβέρνηση το πρώτο που θα προωθούσε θα ήταν η αληθινή φορολογική οικονομική δικαιοσύνη, όχι το φακέλωμα και την κατάσχεση / κλοπή της περιουσίας του απλού κόσμου. Έτσι παίρνεις το λαό με το μέρος σου.