Επανέρχονται δριμύτερα τα γελοία σενάρια ότι δε θα έχουμε να φάμε, ότι θα μοιράζονται τρόφιμα και καύσιμα με δελτίο, ότι θα πέσουμε στην απόλυτη φτωχοποίηση. «Πες πες ψέματα όλο κάτι θα μείνει», είναι το Γκεμπελικό μότο που προωθείται βάναυσα από Γερμανοτσολιάδες ή χτυπημένους στον εγκέφαλο αναλυτές. Με έναν τέτοιο ανελέητο μονόλογο, προλειαίνεται το έδαφος για την άνευ όρων παράδοση στις απαιτήσεις του Βόλφαγκ (Λύκος) Σόϊμπλε για συνέχιση της μνημονικής τραγωδίας, έστω και με κάποιου λεκτικού τύπου και ελάσσονος σημασίας παραχωρήσεις. Η λαϊκή αντίσταση θα ατονήσει όταν το ευρώ αποτελεί ταμπού, το ιερό δισκοπότητρο μιας απόλυτης θρησκείας. Η μόνη σοβαρή εναλλακτική λύση της μετάβασης στη δραχμή, βαφτίζεται «Αρμαγεδών» , «άλμα στο κενό», «γκρέμισμα στον Καιάδα», « ολοκαύτωμα», «κόλαση», κλπ. Μπαίνουμε στον έβδομο χρόνο της σύγχρονης ελληνικής τραγωδίας και ενώ δε φαίνεται φως στην άκρη του τούνελ, οι φοβεροί Γκεμελίσκοι επιμένουν ότι η ευρωζώνη είναι μονόδρομος.
Οι απόψεις της άλλης πλευράς δεν ακούγονται, αφού έχουν σχεδόν αποκλειστεί από τα ΜΜΕ που καθοδηγούν το πολιτικό θυμικό του πολίτη στην εποχή του Big Brother. H άλλη άποψη που υποστηρίζει τις ευνοϊκές προοπτικές από μια συντεταγμένη μετάβαση στο εθνικό νόμισμα με νοικοκυρεμένη κυβερνητική διαχείριση, ακούγεται μόνο σε διεθνές επίπεδο από κορυφαίους οικονομολόγους και προσωπικότητες όπως, μεταξύ πολλών άλλων, οι : Πωλ Κρούγμαν, Βέρνερ Ζιν, Τζότσεφ Στίγκλιτζ, Ζακ Σαπίρ, Κένεθ Ρογκόφ, Ναόμι Κλάιν, Μαρτσέλο Ντε Κέκο, Ότμαρ Ίσιγκ, Σάιμον Τσόνσον, Τζάβατι Γκός, Μάρτιν Φελστάϊν, Ρος ΜακΛέον, Τζων Ουίκς,Τζώρτζ Φρίντμαν,Σάϊμον Ντρέϊκ,Νουριέλ Ρουμπινί,Τζοακίμ Σταρμπάτι, Στέφαν,Χόμβουργκ,Αλεξλαντερ Ντίλγκερ,Μάικαελ Φούκς, Άλαν Σκεντ,Φρανσουά Σελινό, Κόνραντ Άνταμ, Αλαίν Πάσκουεζ, Ζούργκεν Κάιζερ, Γκρεγκ Πάλαστ και πολιτικοί όπως, οι Ζισκάρ Ντ’ Εσταίν, Βαλερύ Πούτιν, Μπερντ Λούκε, Νάιτζελ Φάρατζ, Μπέμπε Γκριλο, αλλά και άνθρωποι των αγορών όπως ο Άλαν Γκρίσπαν και πολλοί άλλοι.
Στο εσωτερικό της χώρας, τα ΜΜΕ έχουν επιβάλλει σχεδόν καθολικό εμπάρκο σε ζωντανή αντιπαράθεση με "επικίνδυνους" εκπρόσωπους αυτής της άποψης. Προβάλλουν έναν ανίερο μονόλογο στην κατατρομοκράτηση του πολίτη για ένα πιθανό Grexit. Ή χρησιμοποιούν κάποιον λιγότερο γνώστη του θέματος και των τηλεοπτικών τεχνασμάτων ως «σάκο του μποξ» για να επικρατήσουν ολοκληρωτικά. Το "κακούργημα" του Grexit ενισχύεται ατυχώς και από ευρωλαγνικές δηλώσεις ορισμένων κυβερνητικών στελεχών. Αναπληρωτής Υπουργός έφτασε στο σημείο να δηλώσει ότι, θα παραιτηθεί αν φύγουμε από την ευρωζώνη. Θα στερήσει δηλ. τη χώρα του από τις «πολύτιμες υπηρεσίες» του που είναι ταυτισμένες με την προάσπιση της γερμανοκρατούμενης Ευρώπης.
Με τέτοιες τακτικές, φυσικά και δεν μπορεί να υπάρξει επιτυχής διαπραγμάτευση και ευτυχώς που μέχρι τώρα ο Αλέξης Τσίπρας δε φαίνεται να είναι δεκτικός στην επαπειλούμενη "κολοτούμπα". Στην αποδοχή δηλ. της ουσιαστικής συνέχισης της μνημονιακής πολιτικής που θα μετονομαστεί κάπως αλλιώς, γέφυρα, σύμβαση, κλπ.. Το κρέας δηλ. θα βαφτιστεί ψάρι κατά τα γνωστά.
Υπό αυτές τις τρομολαγνικές συνθήκες, στην περίπτωση που τελικά επέλθει το Grexit, ο πανικός θα είναι τόσο μεγάλος που θα λειτουργήσει καταλυτικά σε βάρος του ΣΥΡΙΖΑ και της χώρας. Ο όλεθρος από το τραγικό παράδειγμα της Κύπρου θα έπρεπε να μας είχε παραδειγματίσει. Γι΄αυτό, απαιτείται άμεσα η κατάρτιση σε κλειστούς κύκλους εναλλακτικών σχεδίων για την περίπτωση που οι Μέρκελ-Σόιμπλε μας βγάλουν από τον «παράδεισο» του ευρώ και μας οδηγήσουν στην «κόλαση» της δραχμής. Ας μη γελιόμαστε. Η κόλαση είναι το ευρώ και η δραχμή δεν είναι παράδεισος. Η παράδεισος έτσι κι’ αλλιώς δεν υπάρχει στη γη. Αλλά αν απλά θυμηθούμε πως ζούσαμε με τη δραχμή και πως ζούμε σήμερα και θα ζούμε με το ευρώ, οφείλουμε να καταλάβουμε τη διαφορά.
drachmi5.gr