Όλη η Ελλάδα τα έχει βάλει με το Γκίκα Χαρδούβελη. Έβγαλε λεφτά στο εξωτερικό, και μάλιστα λίγα-λίγα για να περάσει κάτω από το ραντάρ του ελέγχου και να μην μπλέξει σε ενοχλητικές, δαπανηρές και χρονοβόρες έρευνες, κουτσομπολιά κτλ.
Κι επειδή ήταν Υπουργός Οικονομικών ή σύμβουλος (τότε, ή πριν, ή μετά, δεν βρίσκεις άκρη) δεν έπρεπε να το κάνει, διότι άλλα έλεγε σε εμάς να κάνουμε με τα λεφτά μας (μην τα κουνάτε από την Ελλάδα, και φέρτε μέσα ότι έχετε έξω) κι άλλα έκανε αυτός.
Ενοχλητική και υποκριτική είναι μια τέτοια στάση. Όταν δε προέρχεται από κάποιον που τόσο πρόσφατα ήταν ο υπουργός οικονομικών της χώρας, δικαιολογημένα προκαλεί αγανάκτηση.
Τι έδωσε ο Χαρδούβελης σαν εξήγηση; «Το 2012», είπε, «φοβήθηκα κι εγώ, όπως όλοι οι Έλληνες, κι έβγαλα λεφτά στο εξωτερικό».
Η υπόθεση ήταν χωρίς νομική βάση, αλλά γρήγορα μεταφέρθηκε εκεί που μπορεί να υπάρχει νομικό πρόβλημα: Σε έρευνα να εξακριβωθεί αν τα λεφτά ήταν αδήλωτα ή όχι. Πήγε δηλαδή σε αυτό που προσπαθούσε ο Χαρδούβελης να αποφύγει. Σε έρευνα. Το πιο πιθανό είναι ότι ο Χαρδούβελης δεν προσπαθούσε να κρύψει αδήλωτα λεφτά. Απλά ήθελε να αποφύγει τη φασαρία μιας φορολογικής έρευνας που, με την αντίπαλη παράταξη να κυβερνάει τώρα, το πιθανότερο ήταν ότι θα διεξαγόταν εξονυχιστικά και με κάθε ενόχληση, μόνον και μόνον επειδή αφορούσε το πρόσωπό του.
Δεν είναι εκεί όμως η ουσία αυτής της ιστορίας, αλλά στο θλιβερό συμπέρασμα ότι οι πολιτικοί που ψηφίσαμε για να κυβερνήσουν τον τόπο είναι εντολοδόχοι ξένων συμφερόντων και τίποτα άλλο. Ο Χαρδούβελης έκανε ότι του έλεγαν αυτοί που τον πλήρωναν (μάλλον αυτοί στους οποίους χρωστούσε τη θέση του και το μισθό του, δηλαδή οι δανειστές που τον επέβαλαν στην τότε κυβέρνηση). Αν παραπλανούσε, αυτό δεν τον πτοούσε. Σημασία πάνω από όλα είχε η δική του η τσέπη. Ακριβώς, όπως συμβαίνει με εκείνους που μας ταράζουν στα τηλεφωνήματα «για να μας ενημερώσουν», όταν καθυστερήσουμε κάποια δόση στην Τράπεζα. Δεν θέλουν να μας ενημερώσουν, αλλά να ασκήσουν πίεση για να κόψουμε κι άλλο τα οικογενειακά τρόφιμα και να πάμε να πληρώσουμε. Το ότι παραπλανούν λέγοντας ότι τηλεφωνάνε για να μας ενημερώσουν είναι μέρος της δουλειάς για την οποία πληρώνονται.
Και τέλος πάντων, όλοι το ξέρουμε πλέον, ότι άλλοι κάνουν κουμάντο στην Ελλάδα. Άλλοι, από τους οποίους, ούτε ο ίδιος ο Υπουργός Οικονομικών της χώρας δεν μπορεί να προστατέψει τον εαυτό του.
Και αν θέλουμε να είμαστε δίκαιοι, δεν μπορούμε να κοπανάμε μεμονωμένα έναν ηθικό παραβάτη της πολιτικής σκηνής, επειδή εμάς μας παρότρυνε να εκτεθούμε στον κίνδυνο, ενώ αυτός φύλαγε τα νώτα του. Εφόσον είμαστε ακόμα στο «παροτρύνω» και δεν έχουμε πάει στο «εξαναγκάζω», το πρόβλημα από μια τέτοια παραπλανητική συμπεριφορά κυβερνητικού παράγοντα λύνεται εύκολα. Αγνοούμε αυτά που λέει, και τέρμα.
Εξ άλλου, όλοι οι επώνυμοι πολιτικοί στην Ελλάδα κάνουν ακριβώς το ίδιο εδώ και χρόνια. Παραπλανούν και ψεύδονται για να ωφελήσουν τους εαυτούς τους, και δεν φαίνονται να σκοτίζονται και πολύ αν στην πορεία ζημιώνουν εμάς τους υπόλοιπους.
Άλλα μας λένε να κάνουμε «για να σωθεί η πατρίδα» (πληρώστε, δουλέψτε, εκθέστε σε κάθε λογής νομικούς και οικονομικούς κινδύνους τον εαυτό σας και την οικογένειά σας κτλ. κτλ.) και άλλα κάνουν αυτοί για να προστατέψουν τα προσωπικά τους συμφέροντα.
Λέτε να μην έχει λεφτά στο εξωτερικό ο Σαμαράς; Ο Βενιζέλος; Ο Παπανδρέου; Έχουν όλοι φροντίσει να κρύψουν αρκετά, για να μην έχουν πρόβλημα σε περίπτωση που σκάσει η βόμβα για τα καλά. Τους πίεσε κανένας στα σοβαρά, με κάποιο νόμο δηλαδή, να αποκαλύψουν πόσα λεφτά έχουν στο εξωτερικό και που τα έχουν; Όχι βέβαια.
Είπε κανένας στον Βαρουφάκη, «Έλα να σε κάνω Υπουργό Οικονομικών, αλλά με τον όρο να φέρεις τα λεφτά σου στην Ελλάδα;» Όχι βέβαια. Αν ο Βαρουφάκης πιεζόταν να φέρει τα λεφτά του στην Ελλάδα σαν όρο για τη θέση του Υπουργού Οικονομικών, αμφίβολο είναι κιόλας αν θα δεχόταν.
Και στο κάτω-κάτω, δεν έχουμε αποφασίσει συλλογικά ότι θέλουμε να είμαστε Ευρωπαίοι πάνω από όλα; Πρώτα Ευρωπαίοι και μετά Έλληνες; Δεν έχουμε αποδεχτεί να μειώσουμε και να αποδυναμώσουμε την εθνική μας υπόσταση; Δεν πληρώνουμε σαν ηλίθιοι, αποφασισμένοι να καταρρεύσουμε ακόμα κι από την πείνα, για να παραμείνουμε στο κλαμπ των Ευρωπαίων;
Έτσι είναι, δυστυχώς. Και πολλοί ακόμα δεν έχουν καταλάβει τον μέγεθος του κινδύνου που διατρέχουμε λόγω αυτής της εκούσιας «μετάλλαξης».
Γενικά, είναι απίστευτο πόσα γίνονται μπροστά στα μάτια μας και κάτω από τη μύτη μας, με τέτοιο τρόπο που να μην τα παίρνουμε χαμπάρι. Για παράδειγμα, ο Πρωθυπουργός ο ίδιος αποφεύγει όπως ο διάολος το λιβάνι να αναφέρει τη λέξη «έθνος» ή το οποιοδήποτε παράγωγό της. Το έχετε προσέξει; Για τον Τσίπρα, η εθνική κυριαρχία είναι «λαϊκή κυριαρχία», τα εθνικά συμφέροντα είναι «λαϊκά συμφέροντα». Στο νου του Πρωθυπουργού μας σαν έθνος δεν υπάρχουμε. Κι αφού κανένας δεν φαίνεται να παραπονιέται ή να νοιάζεται, που είναι το πρόβλημα;
Με κάτι τέτοια, σιγά-σιγά πάμε να την χάσουμε τη χώρα παντελώς. Και είτε τη χάσουμε από άγνοια, αφέλεια, ηλιθιότητα, βλακεία, προδοσία, ανικανότητα ή κάτι άλλο τέτοιο, δεν θα έχει και πολύ σημασία. Ο δρόμος του γυρισμού όταν κάτι τέτοιο συμβεί θα πάρει αιώνες για να ξανανοίξει και μπορεί να μην ξανανοίξει ποτέ. Το σίγουρο είναι ότι, όταν βρεθούμε ξαφνικά χωρίς χώρα, αυτό που ζούμε τώρα θα είναι τίποτα μπροστά στο τι θα τραβήξουμε τότε.
Κατά την αριστερή φιλοσοφία το πρόβλημα είναι πάντα ταξικό. Δεν υπάρχει εθνικό θέμα. Υπάρχει λαϊκό θέμα και ταξικό θέμα. Το δόγμα λέει ότι οι λαοί δεν έχουν προβλήματα μεταξύ τους. Π.χ. δεν έχουμε κανένα πρόβλημα με τον αδελφό λαό της Γερμανίας, ούτε καμία διαφορά.
Κι αφού είναι έτσι, μια και οι Γερμανοί είναι περισσότεροι, και ένα δημοψήφισμα λαϊκής εντολής π.χ. σχετικά με την γλώσσα επικοινωνίας, στα σίγουρα θα καταλήξει με τα Γερμανικά σαν την επίσημη γλώσσα μας, γιατί να έχουμε πρόβλημα με κάτι τέτοιο; Λαϊκές αποφάσεις, ταξικές αποφάσεις. Άρα σωστές αποφάσεις. Κανένα πρόβλημα. Έτσι δεν είναι;
Έτσι το σκέφτονται, αλλά αυτό για την Ελλάδα και τους Έλληνες θα ήταν αυτοκτονία.
Η κοτσάνα που πετάχτηκε στα Μήντια σχετικά με τη δημιουργία Ευρωπαϊκού στρατού δεν ήταν καθόλου κοτσάνα και δεν πετάχτηκε καθόλου τυχαία. Αν πάμε σε πολιτική Ένωση, πάμε αυτόματα και σε κοινό Ευρωπαϊκό στρατό. Γιατί να υπάρχει αντίσταση σε κάτι τέτοιο; Δεν λέμε Ευρώπη πάση θυσία και πάνω από όλα; Μετά βέβαια θα έχουμε άγρια εκτόξευση εξόδων για εξοπλισμούς κτλ., με ότι αυτό συνεπάγεται για την οικονομία και το κοινωνικό κράτος. Αλλά, επιτέλους θα έχουμε πλήρη προστασία από τον κοινό Ευρωπαϊκό στρατό έναντι στην Τουρκική απειλή. Έτσι δεν είναι; Οι Γερμανοί θα πολεμήσουν για να προστατεύσουν τα σύνορά μας.
Αν σας πείσανε πως έτσι είναι, παρατήστε τα όλα και βασιστείτε στον Αη-Βασίλη για ότι σας λείπει.
Μα κάθισε κανένας να σκεφτεί ότι σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο, όταν δηλαδή θα έχουμε φτάσει ως εκεί, οι Γερμανοί δεν θα πολεμούν για μια Ελλάδα όπως την ξέρουμε σήμερα, αλλά για μια Ελλάδα που ουσιαστικά θα έχει ήδη περιέλθει στη δική τους ιδιοκτησία;
Έβγαλε ο Χαρδούβελης 300-τόσα χιλιάρικα στο εξωτερικό, και κάτι τρέχει στα γύφτικα. Εδώ, τόσα «φυγαδεύει» στο εξωτερικό σε κόστος η κάθε Ελληνική κυβερνητική αποστολή στα διάφορα Ευρωπαϊκά συμβούλια στις Βρυξέλλες, και κανένας δεν λέει τίποτα.
Στην Ευρώπη είμαστε. Ο καθένας, τα λεφτά του, εφόσον ο νόμος του το επιτρέπει, έχει δικαίωμα να τα πάει όπου θέλει. Και μια και κουμάντο στη χώρα δεν κάνουμε εμείς ή οι κυβερνητικοί ηγέτες που εκλέγουμε, ο καθένας, ακόμα και ο Υπουργός Οικονομικών της χώρας δικαιολογείται να κάνει ότι μπορεί, μέσα στα πλαίσια του νόμου, για να προστατέψει τα δικά του συμφέρονται όσο το δυνατόν καλύτερα.
Κι αν είμαστε διατεθειμένοι να καταδικάσουμε με τέτοια λαϊκή κατακραυγή τον πρώην Υπουργό Οικονομικών επειδή πήρε τρακόσα-τόσα δικά του χιλιάρικα από την Ελλάδα και τα πήγε σε Τράπεζα του εξωτερικού, δεν θα έπρεπε να έχουμε ήδη ξαποστείλει από το πολιτικό σκηνικό της χώρας τον Παπανδρέου, τον Σαμαρά, τον Βενιζέλο και τώρα τον Τσίπρα, για ψέματα στο λαό, εξαπάτηση και κωλοτούμπες αν μη τι άλλο;