Τη διαγραφή των χρεών, την κατάργηση του ΕΝΦΙΑ, το go back κυρία Μέρκελ και όλα όσα συνήθιζε να υπόσχεται περήφανα μέχρι τις 24 Ιανουαρίου του 2015 ο ΣΥΡΙΖΑ, τα ξέχασε. Η Μέρκελ δε συμφώνησε μέρα μεσημέρι.
Ως εκ τούτου αρχίσαμε να ακούμε για έντιμο συμβιβασμό και δύο μήνες τώρα παραμένουμε μετέωροι. Δε λαμβάνουμε μια οριστική απόφαση για το μέλλον.
Όμως εξ ορισμού αυτό σημαίνει υποχώρηση, δηλαδή ΗΤΤΑ, όταν ο αρχικός στόχος / πήχυς είχε τοποθετηθεί αρκετά ψηλά.
Η πλευρά που ρίχνει πρώτη στο τραπέζι αυτή την επιλογή είναι αυτή η οποία εκτιμά τόσο πως βρίσκεται σε δυσχερέστερη θέση όσο και ότι μάλλον η κατάληξη δε θα είναι καλή αν η αντιπαράθεση φτάνει έως το τέλος.
Αυτός που ζητά πρώτος έντιμο συμβιβασμό, είναι πρόθυμος ή ακόμη και αποφασισμένος να κάνει περισσότερα βήματα πίσω σε σχέση με το έτερο συμβαλλόμενο μέρος και αυτό γιατί φοβάται πως αν δεν το πράξει, θα απωλέσει πολύ περισσότερα.
Θα ξεχάσει λοιπόν αρκετά από όσα ζητούσε, ενδεχομένως να δώσει κιόλας για να πάρει κάτι, ένα κάτι το οποίο μετά θα προσπαθήσει να παρουσιάσει ως μια επιτυχία, ως το μέγιστο δυνατό αξιοπρεπές αποτέλεσμα.
Αυτό νομίζω πως σημαίνει έντιμος συμβιβασμός.