Όσοι αρθρογραφούν, καταγράφουν ή μεταφράζουν μια είδηση, σπάνια θα έλεγα ότι ξεχωρίζουν κάτι. Όπως οι εργαζόμενοι στα νοσοκομεία που από ένα σημείο κι έπειτα παθαίνουν ανοσία στον ανθρώπινο πόνο.
Όλα αυτά τα χρόνια και όσο περνά ο καιρός, τόσο πιο πολύ θαυμάζω καθημερινά τον ιστορικό συριακό λαό και τον ηγέτη του, Μπασάρ Αλ Ασαντ.
Ο Ασαντ δεν έφυγε μια νύχτα με φεγγάρι όταν αρνήθηκε το 2009 να περάσει ένας αγωγός από τα εδάφη του όπως κάποιοι άλλοι.
Παρέμεινε εκεί. Με όλο το σκηνικό εις βάρος του. Χρειάστηκε να περάσει πολύς καιρός ώστενα αρχίσει να βγαίνει προς τα έξω η αλήθεια για το συριακό ζήτημα και εδώ έπαιξαν σπουδαίο ρόλο ορισμένα πραγματικά ανεξάρτητα ελληνικά ηλεκτρονικά μέσα αλλά και δίκτυα της Μέσης Ανατολής και της Ρωσίας.
Οι σύριοι δοκιμάζονται πολύ άσχημα. Πολεμούν περί τις 90 εθνότητες μέσα στα εδάφη τους. Κλείνουν τη μια τρύπα και ανοίγει η άλλη. Όμως δεν τα παρατούν. Γνωρίζουν το χρυσό κανόνα που θέλει νικητή όποιον αντέξει περισσότερο.
Πλήρωσαν βαρύτατο φόρο αίματος και με φρικτό τρόπο. Μάνες έθαψαν γιους και θυγατέρες, γονείς σκοτώθηκαν μπροστά στα παιδιά τους, τα τέκνα μιας πατρίδας διασκορπίστηκαν.
Στηρίζουν τον πρόεδρό τους που παρά τα τρομακτικά μέτρα ασφαλείας, θα βρεθεί όταν πρέπει εκεί που χρειάζεται ώστε να εμψυχώσει το λαό. Γνωρίζει πως αυτό είναι βασικό συστατικό της νίκης.
Ο Ασαντ έχει τη δική του τακτική και στρατηγική στην οποία παραμένει αταλάντευτος. Δεν αποσπάται με τίποτε. Αυτό σπούδασε άλλωστε και ως οφθαλμίατρος χειρούργος. Να είναι σωστός, ψυχρός και προσηλωμένος.
Πόντο πόντο, μέρα μέρα ανακτά το χαμένο έξωθεν κύρος. Αρκετοί από όσους τον καταδίκαζαν τώρα λένε πως πρέπει να συνεννοηθούν μαζί του. Άλλοι ακόμη πιο τολμηροί παραδέχονται το λάθος τους.
Τώρα τον καλούν στα μεγάλα δυτικά ΜΜΕ κι εκεί δεν είναι σκυφτός ή ικέτης, αλλά με θάρρος λέει τις μεγάλες αλήθειες για όλα όσα συμβαίνουν.
Κανείς δεν μπορεί να προδικάσει το μέλλον. Τέσσερα χρόνια ενός εξαντλητικού πολέμου είναι αρκετά. Από τη μια ένας στρατός με κόπωση που αντέχει και από την άλλη οι μέσω Τουρκίας εισαγόμενοι χρήσιμοι αναλώσιμοι. Άλλο να πολεμάς στήθος με στήθος και άλλο να ύπουλα να ανατινάζεσαι μέσα στα πλήθη.
Η ιστορία έχει ήδη αρχίσει να γράφεται πριν καταγραφεί. Ο ηγέτης δεν εγκατέλειψε ούτε το λαό ούτε την πατρίδα του. Τα μέρη που γεννήθηκε, μεγάλωσε, αγάπησε κι έγινε αυτό που είναι.
Ίσως σε αυτή την ιστορία που τώρα γράφεται να πρέπει και η χώρα μας σιγά σιγά να εξετάσει να ξεπλύνει την ντροπή για τον τρόπο που φέρθηκε το 2012 σε μια ιστορική μας σύμμαχο με προαιώνιους δεσμούς.