...Και ανάμεσά μας να πλανιέται η αποδοχή μιας απέραντα χαραμισμένης ζωής, καθώς το σύνολον του λαού με "αραμπά" την αγωνία και την ανασφάλεια, σέρνεται στο Πουθενά, με "μπροστάρηδες" πολιτικούς που αποδεικνύουν πως το μόνο που καταφέρνουν τελικά, και ανεξάρτητα των προσδοκιών που καλλιεργούν στην κοινωνία, είναι να παρακολουθούν τις εξελίξεις με την ακινησία του πύθωνα...
Και με τον κοινοβουλευτισμό μας να καθίσταται τα τελευταία χρόνια ταυτόσημος με μια αποτροπιαστική κατάσταση για τον Ελληνικό λαό. Μια κατάσταση συχνά με στοιχεία γκροτέσκο, με εκδηλώσεις εκτροπής από την Συνταγματική νομιμότητα και ενίοτε μια κατάσταση φαυλεπίφαυλο, που εξυπηρετεί κομματικές σκοπιμότητες και την πολιτική συγκυρία...Πρόκειται επί της ουσίας περί ασελγείας του κοινοβουλευτισμού.
Με τους πολλούς αβούλευτους της Βουλής να μην οσφραίνονται την εγγίζουσαν θύελλα και με τον πολιτικό "πάγκο" να παραμένει άδειος από πολιτικούς, οι οποίοι μπορούν να την αποσοβήσουν, έτοιμους να επέμβουν. Τυφλοί και ανιάτως βαρύκοοι δεν αντιλαμβάνονται το ογκούμενο ρεύμα των δυσμενών εξελίξεων και δεν ακούουν τον μηκυθμόν της κοινωνικής απογοήτευσης, έστω κι αν δεν προσλαμβάνει διαστάσεις αντίδρασης ή περιχαρακώνεται στην προσδοκία και καταγράφεται ως "υποστήριξη" και ως "ανοχή" και ως "αναμονή" στα δημοσκοπικά ευρήματα...
Ολα τελικά "εξισώνονται με την αθλιότητα", για να ανακαλέσουμε στη μνήμη μας την χαρακτηριτική φράση του Γεωργίου Παπανδρέου. Οχι του Γιωργάκη φυσικά, αλλά του πατέρα του, ο οποίος αν ζούσε θα ήταν δυστυχής για το "βλαστάρι" του, για το "μεγαλείο" του μυαλού του κι όχι μόνο. Ολα δείχνουν φανερά τη διάλυση. Η κατάρρευση είναι γενική. Εθελοτυφλούν όσοι δεν τη βλέπουν. Αδιαφορούν όσοι τη βλέπουν, αλλά με γνώμονα "την πάρτη" τους, άλλο χαρακτηριστό γνώρισμα της νεοελληνικής πραγματικότητας, βρίσκουν θαλπωρή στο όποιο "βόλεμά" τους.
Ποιος θα πληρώσει για όλα αυτά;
Το σίγουρο είναι ότι κανείς από τους πρωτεργάτες της κοινωνικής αθλιότητας δεν πρόκειται να πληρώσει. Και η υπό σύσταση "εξεταστική επιτροπή" για τα μνημόνια και τα λοιπά; Ποιος εχέφρων και σκεπτόμενος πολίτης θα εγκλωβιστεί στην "παράδοση" των δημαγωγικών τεχνασμάτων;
Θα μου πείτε ότι η εκάστοτε εξουσία προσφέρει ένα "μενού χωρίς τιμές..." , απευθυνόμενη στη μαζική λογική κι όχι στους σκεπτόμενους και εχέφρονες. Και είναι ακριβώς αυτή η πολιτική πρακτική που δημιουργεί τη...γεύση της χωματερής στις ψυχές μας. Στις ψυχές όσων, τέλεος πάντων, αρνούνται την εξίσωση με την αθλιότητα!..
Η οικονομική κρίση είναι ΕΔΩ και διατρέχει τη σπονδυλική στήλη της κοινωνίας. ΕΔΩ είναι ωστόσο και πολιτική αποσύνθεση σε προχωρημένο στάδιο. Κι ας έχουν "ανανεωθεί " οι προσδοκίες κοινωνικών ομάδων με την νέα κυβέρνηση της "αριστερής θολούρας". ΕΔΩ είναι και η καλπάζουσα διολίσθηση του κοινοβουλευτικού ήθους. ΕΔΩ είναι και η "διεστραμμένη παιδεία".
Σ' αυτή και με αυτή σμιλεύεται και λοξεύεται ο τύπος του νεοέλληνα στο χαλκείον των "κοινωνικών μετασχηματισμών". Στο καμίνι της προσδοκίας, της παραποίησης της αλήθειας, της διαφθοράς, της μεταξίωσης, της κατάργησης της ιστορίας σε κάποιες περιπτώσεις, ηχηρές μάλιστα. Η αντι-παιδεία και η α-γλωσσία "μετασχηματίζει" τον νεοέλληνα από τη ατομική του ψυχή μέχρι και την πολιτειακή του τοιαύτη!..
Ετσι, σταδιακά, αποδυναμώνεται η Δημοκρατία. Οι αδυναμίες της Δημοκρατίας αποτελούν τη δύναμη της πολιτικής βλακείας, η οποία πάντα εμφανίζεται με το προσωπείο της πονηρίας. Είναι γνωστός ο "πολυπολικός μύθος της ελευθερίας", για τον οποίον οι προφητείες του Μάρξ διαψεύτηκαν δια του "μονολιθικού μύθου της ελευθερίας" των κομμουνιστικών καθεστώτων. Για να "ανδρωθεί" ακόμη περισσότερο ο ακραίος φιλελευθερισμός και να "αφηνιάσουν" οι άρπαγες των αγορών...
Και, οπωσδήποτε, δεν πρέπει να παραβλέψουμε πως επωάζει η ασθένεια της Δημοκρατίας ως "απάθεια των μαζών" και ως "μύθος της διαφθοράς" θεσμών και προσώπων, όπως συμβαίνει στην ελληνική πραγματικότητα τις τελευταίες δεκαετίες.