Τον 7ο π.Χ. αιώνα, ο σπουδαίος ΄Ελλην μυθοποιός, Αίσωπος, έπλαθε μύθους με διδακτική και παιδαγωγική σκοπιμότητα, χρησιμοποιώντας την αλληγορία και την μεταφορά. Δυστυχώς όμως, δεν έχει τέτοιες αγαθές και υψιπετείς προθέσεις ο μυθομανής της διπλανής μας πόρτας.
Ο όρος ‘μυθομανία’ χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά από τον ψυχίατρο Δρ Dupré το 1905, για να καταδείξει μία σοβαρή πνευματική ανισορροπία, που κυμαίνεται από απλή ασθένεια στην συμπτωματική διαταραχή της νεύρωσης ή ψύχωσης. Ο Dupré δανείσθηκε από την ελληνική γλώσσα τις λέξεις ‘μανία’ και ΄μύθος’, για να συνθέσει την ‘μυθομανία’, που ορίζεται ως μία παθολογική, μη συνειδητή τάση ψεύδους και επινόησης φανταστικών ιστοριών. Σε αντίθεση με τον μυθομανή, ο ψεύτης ψεύδεται συνειδητά.
Αυτή η παρόρμηση να φαντασιώνεται, να επινοεί φανταστικές ιστορίες και να διαστρεβλώνει την αλήθεια καθιστά ανίκανο τον μυθομανή να διακρίνει την διαφορά μεταξύ της πραγματικότητος και αυτού που είναι αποκύημα της φαντασίας του. Η εξαπάτησις δεν είναι ο στόχος του μυθομανή, ο οποίος ψεύδεται για να δημιουργήσει μία άλλη πραγματικότητα, ώστε να διαφύγει από την οδυνηρή πραγματικότητα που βιώνει.
Ο Dupré έχει ορίσει τέσσερις τύπους μυθομανίας:
α΄) Την κακοήθη: συνδέεται με την αντιστάθμιση ενός συμπλέγματος κατωτερότητος.
β΄) Την μάταιη: ο μυθομανής προσπαθεί εναγωνίως να αποδείξει την προσωπική του αξία.
γ΄) Την περιπλανώμενη: ο μυθομανής ψεύδεται συνεχώς για να ξεφύγει με κάθε κόστος από την πραγματικότητα.
δ΄) Την διεστραμμένη: η απάτη είναι ο απώτερος στόχος του μυθομανούς.
Ο μυθομανής επιδιώκει πρώτα να πιστέψουν οι άλλοι τις φανταστικές του ιστορίες, ώστε να πιστέψει κι ο ίδιος σ’ αυτές. Μόνον έτσι μπορεί ο μυθομανής να αντλεί εκτίμησι και αυτο-εκτίμησι.
Η μυθομανία μπορεί να εξελιχθεί σε σοβαρή αναπηρία στην κοινωνική ζωή. Κατασκευάζοντας ένα παράλληλο κόσμο, ο μυθομανής αποσυνδέεται προοδευτικά από την πραγματικότητα και προξενεί δυσλειτουργία στις σχέσεις του με τις επαγγελματικές του δραστηριότητες, την οικογένειά του, τους φίλους του.
Στην μυθομανία βασίζεται και η καθημερινή προπαγάνδα του απολυταρχικά δεσποτικού καθεστώτος της εν Ελλάδι τυραννικής κομματοκρατίας του καρτέλ των τραπεζών. Π.χ., άρδην εμφανής είναι η μυθομανία του κάθε καθεστωτικού φερεφώνου, όταν εξισώνει την κάθετο ή πυραμιδική ιεραρχία κεντρικής εξουσίας και ισχύος των δήθεν κινημάτων και κομμάτων με την ‘δημοκρατία’.
Εκείνο που έχει σημασία είναι πως εσύ τσιμπάς. Τσιμπάς ίσως επειδή κι εσύ θέλεις να διαφύγεις από την οδυνηρή πραγματικότητα που βιώνεις, ΥΠΟ το τυραννικό καθεστώς της κομματοκρατίας.
Και τσιμπάς άγρια, βίαια. Τσιμπάς με άκρατο ενθουσιασμό.
Αγκιστρωμένος πλέον γερά, αρχίζεις να φοβάσαι. Ξύπνα! Ξύπνα και πράξε, όχι ατομικά, αλλά συλλογικά!
Τι φοβάσαι; Τι έχεις να χάσεις; http://www.freepen.gr/2015/03/blog-post_8299.html.
© Andrea Costantini Photo+Art Printed on: Canon Pro-Luster LU-101, 260g/m² 20"x20”.