Ένα θέμα το οποίο μονοπωλεί στα χρόνια του μνημονίου τις συζητήσεις είναι το (μη) βιώσιμο του ελληνικού χρέους.
Καταρχήν να ξεκαθαρίσουμε πως άλλο το βιώσιμο του χρέους και διαφορετικό το ότι πράγματι πρέπει να πραγματοποιηθεί έλεγχος ως προς τη δημιουργία του.
Έχω την εντύπωση πως το πρόβλημα της βιωσιμότητας του χρέους είναι δευτερεύον. Τι να το κάνεις αν χρωστάς πχ € 1.000,00 ή 10.000,00 αν εισπράττεις € 100,00;
Το πρόβλημα είναι η συρρίκνωση του ΑΕΠ που μεταφράζεται στα χιλιάδες λουκέτα και το 1.500.000 - 2.000.000 ανέργων, των απλήρωτων εγκλωβισμένων και όσων είδαν τις αποδοχές τους να ψαλιδίζονται.
Όταν η μηχανή παράγει, καλύπτει ανάγκες.
Αν ήμασταν παραγωγικός λαός, αν αγαπούσαμε τη δουλειά, αν επιθυμούσαμε να μας κυβερνούν άνθρωποι που έχουν κολλήσει ένσημο, θα ήταν αλλιώς τα πράγματα.
Η «ανάπτυξη» είναι ένας όρος που αναφέρεται αλλά δεν περιγράφεται από το πολιτικό προσωπικό.
Η νέα κυβέρνηση εξέλεγη με συναισθηματικά συνθήματα, όπως όμως αποδεικνύεται δε διέθετε εναλλακτικό σχέδιο απέναντι στην καταστροφική πολιτική της προκατόχου της.
Ακούσατε κάποιο αναπτυξιακό μέτρο;
Ακούσατε για νέο ήπιο με χαμηλούς συντελεστές φορολογικό σύστημα; Μάλλον ακούσατε για νέο ξεζούμισμα με εκτίναξη των ανώτερων συντελεστών.
Ακούσατε για ήπια φορολόγηση των ακινήτων; Μάλλον ακούσατε για ένα ανύπαρκτο αφορολόγητο που θα μεταθέσει το βάρος στα συνήθη υποζύγια.
Ακούτε ακόμη και την κατάργηση των μετρητών, λες και εκεί βρίσκεται το πρόβλημα.
Αδυνατούμε να καταλάβουμε πως ο γάιδαρος πλέον δεν αντέχει πλέον άλλο βάρος. Τσάκισαν τα γόνατά του.
Ο οικονομολόγος Ανταμ Σμιθ έμεινε στην ιστορία για το «
Δυστυχώς δε διαβλέπουμε κάτι τέτοιο στον ορίζοντα.
Όπως στην ιδιωτική μας ζωή διδαχθήκαμε ότι όσο εργαζόμαστε και παράγουμε, αντίστοιχα βελτιώνουμε το βιοτικό μας επίπεδο, ομοίως πρέπει να καταλάβουμε κάποια στιγμή ότι ο ίδιος ακριβώς κανόνας ισχύει και για την πατρίδα μας.
Για αυτό έχουμε υποστηρίξει κατ'επανάληψη ότι το πρόβλημα δεν είναι το νόμισμα αλλά η ανύπαρκτη οικονομία μας. Αν το νόμισμα έκανε τη διαφορά, δε θα είχαμε αυτά τα χάλια. Το νόμισμα είναι εργαλείο. Στην περίπτωσή μας όμως, εργαλείο σε τι;
Πόσο λοιπόν ακόμη θα καθίσουμε στον Αδη;