Διαρκώς διαβάζουμε πως η Ευρώπη χάνει την υπομονή της με το ΣΥΡΙΖΑ και την ελληνική κυβέρνηση που εκβιάζει με χρεοκοπία μέσα στην ευρωζώνη.
Δυστυχώς ή ευτυχώς ο πνιγμένος πιάνεται από τα μαλλιά του. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πια εμφανές ότι ανήλθε στην εξουσία δίχως οικονομικό σχέδιο, παίζει με το χρόνο και φοβάται να σπάσει αυγά στο εσωτερικό όσον αφορά τους αιώνιους κομματικούς στρατούς των προκατόχων του.
Χρησιμοποιεί το μόνο όπλο που διαθέτει.
Η Ευρώπη όμως γιατί διαμαρτύρεται; Την ενοχλεί ο ΣΥΡΙΖΑ; Ο εκβιασμός; Για ποιο λόγο;
Θα μου πείτε ότι υπάρχουν κανόνες που δε σέβεται η χώρα. Δεκτό αλλά κι εδώ εφαρμόστηκαν πολιτικές οι οποίες απέτυχαν.
Αν η Ευρώπη δεν επιθυμούσε τη σημερινή κατάληξη και βλέποντας την τραγωδία της χώρας, γιατί δεν άνοιξε λίγο τη στρόφιγγα του οξυγόνου; Για ποιο λόγο δεν είπε, ας δοκιμάσουμε να παράξετε πλούτο, να ανεβάσετε δηλαδή το ΑΕΠ ώστε να ελέγξετε το χρέος;
Τι απέγινε η υπόσχεση για επανεξέταση του χρέους όταν επιτευχθεί πρωτογενές πλεόνασμα; Φυσικά αυτό που πετύχαμε δεν είναι πρωτογενές πλεόνασμα, όμως οι Βρυξέλλες το δέχθηκαν.
Αν ήθελαν λοιπόν μπορούσαν να χαλαρώσουν τα λουριά. Μπορούσαν να χαρίσουν το κέρδος των ελληνικών ομολόγων που απέκτησε η ΕΚΤ στη δευτερογενή αγορά. Ούτε αυτό έκαναν.
Μπορούσαν να δώσουν ανάσες. Είτε λέγεται κούρεμα, είτε επιμήκυνση, είτε οτιδήποτε.
Μπορούσαν να χαρίσουν μέσω των πιστών αντιπροσώπων τους στην Ελλάδα λίγη αξιοπρέπεια και χαραμάδα να περάσει καθαρός, φρέσκος αέρας για το μέλλον. Κι ας στράγγιξαν τη χώρα, κι ας έβγαλαν μεγάλο κέρδος.
Δεν το έκαναν. Ας μη γκρινιάζουν τότε. Έχουν κι αυτοί τεράστια ευθύνη.