Τα δέκα εφιαλτικά λεπτά Τσίπρα στο Βερολίνο

Του Παναγιώτη Αποστόλου

Στην πρόσφατη συνάντηση Τσίπρα – Μέρκελ στο Βερολίνο υπήρξε δεκάλεπτη ιδιωτική συνάντηση των δυο ηγετών Ελλάδος και Γερμανίας. Σ΄ αυτό το ολιγόλεπτο τετ α τετ πρέπει να ήταν αφόρητη η πίεση που προφανώς δέχθηκε ο κ. Τσίπρας.

Όχι τόσο για το σκέλος των κατοχικών αποζημιώσεων και των πολεμικών επανορθώσεων, όσο για το πολιτικοοικονομικό σκάνδαλο της Siemens, δηλαδή τον χρηματισμό πολιτικών κομμάτων και πολιτικών προσώπων από την γερμανική πολυεθνική εταιρεία. Είναι άλλωστε, πολύ λογικό από τη στιγμή που το όποιο “ατύχημα”, θα μπορούσε να οδηγήσει τον γερμανικό κολοσσό εκτός κάθε διαγωνιστικής διαδικασίας για τα προσεχή δέκα χρόνια στην Ελλάδα.

Και βέβαια η γενναία αναφορά του Πρωθυπουργού για τη Siemens στην κοινή συνέντευξη Τύπου με την Καγκελάριο της Γερμανίας δεν δημιουργεί πλεονέκτημα για τον ίδιο και την κυβέρνηση, από τη στιγμή που μέχρι τώρα συγκαλύπτονται όλα εκείνα τα στοιχεία που θα οδηγούσαν στην αποκάλυψη των μεθόδων που χρησιμοποιούσε η Siemens για να λαδώνει πολιτικά πρόσωπα. Έτσι, είναι μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία για την κυβέρνηση, η κατάθεση μέχρι την 14^η Απριλίου σοβαρών συμπληρωματικών υπομνημάτων της εκδίκασης της αγωγής του μη κερδοσκοπικού Σωματείου των “Ελλήνων φορολογουμένων” που έλαβε χώρα την 24^η Μαρτίου στο Συμβούλιο Επικρατείας με θέμα την ακύρωση του εξωδικαστικού συμβιβασμού μεταξύ της Siemens και του ελληνικού δημοσίου. Μια τελευταία ευκαιρία, αφού στην εκδίκαση της υποθέσεως το υπουργείο Οικονομικών και η κυβέρνηση “κοιμήθηκαν” και το ελληνικό δημόσιο εκπροσώπησε ο δικηγόρος Αναστάσιος Μπάνος – αρεστός των Σαμαρά-Βενιζέλου - ο οποίος ευθυγραμμίσθηκε απόλυτα με την επιχειρηματολογία των εκπροσώπων της Siemens. Ας το καταλάβει η κυβέρνηση πως η ακύρωση του εξωδικαστικού συμβιβασμού θα την “διευκολύνει” στη διαπραγμάτευση με τη Μέρκελ. Γιατί, η Siemens είναι μέγα διαπραγματευτικό χαρτί, από τη στιγμή που σε δυο περίπου μήνες αρχίζει και η δίκη των 64 κατηγορουμένων του σκανδάλου της γερμανικής πολυεθνικής.

Ωστόσο, εν όψει των παραπάνω, εμείς να θυμίσουμε για άλλη μια φορά πως δεν λαμβάνονται υπ΄ όψιν τα αδιάσειστα στοιχεία της έρευνας που διενέργησε το 2007 η δικηγορική εταιρεία Debevoise & Plimpton LLP για λογαριασμό της Αμερικανικής Επιτροπής Οικονομικού Ελέγχου καθώς ο αποκλεισμός βασικότατων μαρτύρων που θα ήταν πρόθυμοι να συμβάλουν στη διαλεύκανση αυτής της “μαύρης” υπόθεσης. Και πρόκειται κατά κυριολεξία περί αποκλεισμού, από τη στιγμή που πεισματικά εκπρόσωποι της ελληνικής δικαιοσύνης που είχαν την επιμέλεια διαλεύκανσης αυτού του σκανδάλου δεν τους καλούν. Δημόσιοι λειτουργοί που μπαινόβγαιναν στα παλαιά γραφεία της Siemens στην Αρτέμιδος 8 στο Μαρούσι.

Επίσης, για τους γνωρίζοντες δημιουργεί αλγεινή εντύπωση η στοχοποίηση μόνο του Μιχάλη Χριστοφοράκου ως πρόσωπο και όχι της γερμανικής πολυεθνικής. Και εξηγούμαστε!! Στην Ελλάδα αυτή τη στιγμή κυκλοφορεί ελεύθερος μεταξύ Κηφισιάς και Ναυπλίου ο Ηλίας Γεωργίου, διευθυντής τηλεπικοινωνιών της Siemens την περίοδο 1988-1999, κάνοντας μάλιστα προσφάτως δηλώσεις στην εφημερίδα “Αγορά”. Όμως, για όσους δεν γνωρίζουν ο Μ.Χριστοφοράκος παρέλαβε την εταιρεία όταν πλέον “το νερό είχε μπει στο αυλάκι”. Συγκεκριμένα: Το όποιο έγκλημα διαπράχθηκε στην Ελλάδα οδηγώντας την υπό γερμανική κυριαρχία, συντελέσθηκε και ολοκληρώθηκε την περίοδο 1981-1997, οπότε και μπήκε η οριστική ταφόπλακα στην αγορά τηλεπικοινωνιών με τη σύναψη των προγραμματικών συμφωνιών της Siemens με τον ΟΤΕ τη ΔΕΗ και τον ΟΣΕ. Και ασφαλώς και με τα ελληνικά δημόσια νοσοκομεία. 

Προτρέπουμε λοιπόν, τόσο την ελληνική κυβέρνηση, όσο και την ελληνική δικαιοσύνη να διερευνήσουν την αλήθεια με ανθρώπους της γερμανικής εταιρείας που βρίσκονται εντός των συνόρων και οι οποίοι χειρίστηκαν όλες εκείνες τις συμβάσεις που προηγήθηκαν των προγραμματικών συμφωνιών μαζί με τον συνέταιρο της Siemens, Σωκράτη Κόκκαλη της Intracom.

Επίσης, σημειολογικά είμαστε υποχρεωμένοι για την ιστορία να θυμίσουμε πως:

• Στην κυβέρνηση Τζανή Τζανετάκη (2/7/89 – 12/10/89) και την οποία αποτελούσαν η ΝΔ και ο Συνασπισμός της Αριστεράς και της Προόδου (ΚΚΕ-ΕΑΡ), υπουργός Οικονομικών ήταν ο Αντώνης Σαμαράς.
• Στην ίδια κυβέρνηση υπουργός Δικαιοσύνης ήταν ο Φώτης Κουβέλης.
• Στην Οικουμενική κυβέρνηση Ξενοφώντα Ζολώτα (23/11/89 – 11/4/90) και την οποία αποτελούσαν η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και ο Συνασπισμός της Αριστεράς και της Προόδου (ΚΚΕ-ΕΑΡ), Αναπληρωτής υπουργός Εθνικής Οικονομίας ήταν ο σημερινός Αντιπρόεδρος της νέας κυβερνήσεως, Γιάννης Δραγασάκης!!

Στη συνέχεια, ακολούθησε η πτώση της κυβέρνησης Μητσοτάκη το ΄93 από τον Αντώνη Σαμαρά και αιτία ήταν η ψηφιοποίηση του ΟΤΕ.

Συμπερασματικά, τα “πυρομαχικά” που διαθέτει ο Αλέξης Τσίπρας είναι υπεραρκετά προκειμένου να προχωρήσει και να οδηγήσει σε εκκαθάριση την υπόθεση Siemens, αφού πρώτα ξεπεράσει τις αγκυλώσεις και τις παθογένειες της Δικαστικής Εξουσίας.

Συνεπώς, ο Πρωθυπουργός αξιοποιώντας όλα τα παραπάνω, μπορεί να μετατρέψει τα δέκα εφιαλτικά λεπτά του Βερολίνου, σε μέγιστη ευκαιρία διάσωσης της Πατρίδος και του λαού της.