Μετάφραση Μιχαήλ Στυλιανού
Η ολλανδική εφημερίδα Αλγκεμέεν Ντάγκμπλατ δημοσίευσε πρόσφατα σύντομο άρθρο, που μέ έκπληξη παρατηρήσαμε ότι δεν αναδημοσίευσε κανένα άλλο μέσο ενημέρωσης. Αναφερόταν σε πρόταση ψηφίσματος στην Ευρωβουλή -το οποίο τα μέλη της υιοθέτησαν- για την αύξηση των εισοδημάτων τους. Η καλή πλευρά της ιστορίας είναι πως δεν την ψήφισαν όλοι.
Οι περισσότεροι ωστόσο ψήφισαν υπέρ. Μου προκάλεσε μειδίαμα ότι ήταν το κόμμα της κας Μέρκελ, οι Γερμανοί Χριστιανοδημοκράτες, αυτοί πού είχαν την πρωτοβουλία της πρότασης. Αρχικά ήθελαν μνάλιστα διπλή αύξηση από αυτή που τελικά πήραν. Ιδού εδώ μερικοί αριθμοί και λεπτομέριες.
Κάθε μέλος του Ευρωκοινοβουλίου εισπράτει –σύμφωνα με το άθρο- τα ακόλουθα ποσά για τις γενναίες και τελείως ανιδιοτελείς προσπάθειές του στην υπηρεσία του κοινού συμφέροντος:
-Μισθός: Ευρώ 8.000
-Δαπάνες: « 4.300
- Επίδομα 300 ευρώ για κάθε ημέρα συμμετοχής στις συνεδριάσεις.
Ετησίως λοιπόν αποδοχές 147.600 + συμμετοχή σε -ας πούμε- 100 συνεδριάσεις= 30.000, μας κάνει 180.000 ευρώ.
Για τους 751 ευρωβουλευτές το συνολικό κόστος των αποδοχών τους είναι 135.180.000. Αλλά αυτό είναι μόνο η αρχή.
Και δεν λογαριάζουμετο κόστος της μετάφρασης ( των ομιλιών), που μπορεί να φθάσουν τις 120.000 την ημέρα (!) ή κάπου 30-40 εκατομμύρια τον χρόνο.
Ούτε υπολογίζουμε τα περίπου 200 εκατομμύρια τουλάχιστον τον χρόνο που στοιχίζει η μετακίνηση τού όλου κοινοβουλίου –βουλευτών, βοηθών, διερμηνέων, υπαλλήλων, συνολικά περίπου 4.000 ατόμων- μεταξύ Βρυξλλών και Στρασβούργου, κάθε μήνα –ένα παράδοξο που οφείλεται σε ένα παρατραβηγμένο γαλλο-γερμανικό πόκερ εξουσίας.
Τίποτε όμως από όλα αυτά. Η πρόταση αύξησης αφορούσε το πρόσθετο κονδύλι δαπανών που εισπράτουν οι ευρωβουλευτές για τους βοηθούς τους. Μέχρι σήμερα εισπράτουν γι αυτό περισσότερα από 21.000 τον μήνα, ποσό που κατά όσους ψήφισαν την αύξηση δεν είναι αρκεό.
Κατά την ολλανδική εφημερίδα, ο μέσος ευρωβουλευτής έχει τρείς βοηθούς, καθένας των οποίων μισθοδοτείται με 2.500 ευρώ και υπόκειται σε ειδική χαμηλή φορολογία. Αυτό σημαίνει ότι κάθε ευρωβουλευτής εισπράτει 252.000 για δαπάνες βοηθών και δαπανά 90.000 για τροφή καί στέγη. Στούς 751 Ευρωβουλευτές το σύνολο ανέρχεται σε 15.771.000 τον μήνα ή 189.252.000 τον χρόνο.
Και ζητούν περισσότερα.
Η αρχική πρόταση ζητούσε 3.000 αύξηση τον μήνα. ΄Υστερα από διαμαρτυρίες ορισμένων ευρωβουλευτών, το ποσό μειώθηκε στά 1500 ευρώ, ή 18.000 ετησίως ανά βουλευτή. Επί 751, μας κάνει 13.518.000 ευρώ, ποσό που ψήφισαν ψύχραιμα, από μόνοι τους γιά τους εαυτους τους.
Υπάρχουν άπειρες ιστορίες για τους ανθρώπους που μπαίνουν στη μεγάλη ζωή, έτσι και πάρουν στις εκλογές το εισιτήριο για το περιφερόμενο τσίρκο Βρυξέλλες-Στρασβούργο. Στην πλειοψηφία τους έχουν πολύφερνες δουλιές στην πατρίδα τους. Μένουν σε πολυτελή ξενοδοχεία. Εισπράττουν τα επιδόματα ημέρας για συνεδριάσεις από τις οποίες απουσιάζουν. Δημιουργούν ευκαιρίες και βάσεις για μετέπειτα υψηλά αμειβόμενες καριέρες σε μεγάλες επιχειρήσεις, μετά την έξοδό τους από την Ευρωβουλή. Είναι η δημοκρατία στη θεωρία αλλά όχι στην πράξη.
Από Βρυξέλλες και Στρασβούργο, δεν απουσιάζει η διαφθορά, ή όποιον χαρακτηρισμό προτιμάτε για όσα συμβάινουν εκεί. Ωστόσο υπάρχουν πολλοί ευρωβουλευτές ακέραιοι, που επιστρέφουν μέρος των αποδοχών τους είτε στο κοινοβούλιο είτε στο κόμμα που ανήκουν, επειδή τις κρίνουν υπερβολικές. Αλλά δεν μιλούν. Τουλάχιστον όχι έξω από τα άδυτα της ευρωβουλής.
Αλλά αυτοί είναι επίσης –όλοι τους μαζί- οι άνθρωποι που στηρίζουν την πολιτική της Ε.Ε. κατά της Ελλάδος, όπου υπάρχουν πράγματι πολλά παιδιά πεινασμένα και γέροντες που δεν μπορούν να εξασφαλίσουν ιατρο-φαρμακευτική περίθαλψη.
Απέναντι σε μια τέτοια κατάσταση, θα νόμιζε κανείς πως ένα σωστό κοινοβούλιο μιας πραγματικής ένωσης δεν θα τολμούσε να αυξήσει τις δαπάνες του –που θα πρέπει να πληρωθούν από τούς φορολογουμένους των χωρών-μελών – προτού και μέχρις ότου όλα τα παιδιά στην ένωση τρέφονται σωστά και όλες οι γιαγιάδες περιθάλπονται ικανοποιητικά από το ειδικευμένο ιατρικό προσωπικό.
Θα νόμιζε κανείς...Αλλά αυτοί είναι επίσης οι άνθρωποι που ευθύνονται για την στήριξη που επιτρέπει στον στρατό του Κιέβου τον μαζικό σκοτωμό συμπατριωτών του και για την συνέχιση της αντιρωσικής και εναντίον του Πούτιν εκστρατείας, που εξαπλώνεται στον δυτικό κόσμο. Μπορεί να μήν είναι οι επικεφαλής του τσίρκου, αλλά είναι πάντως τελικά υπεύθυνοι.
Είναι επίσης οι άνθρωποι που ψήφισαν την περικοπή του προϋπολογισμού των περιπολιών στην Μεσόγειο για το μεαναστευτικό -κονδύλι που εξοικονόμησαν για να αυξήσουν τις δικές τους αποδοχές. Ενώ χιλιάδες άνθρωποι πνίγονται...
Καί έτσι και πάλι θα θέλαμε να ξαναθέσουμε το ερώημα: Γιατί οποιοσδήποτε, σε οποιαδήποτε χώρα, θα ήθελε αυτοί οι άνθρωποι να παίρνουν τις αποφάσεις για τη ζωή του; Τι μπορεί να σας κάνει να σκεφθείτε, όταν ζείτε σην Ελλάδα, ότι αυτοί οι κλόουν περιφερόμενου τσίρκου μπορεί να είναι καλύτεροι για την υπεράσπιση των συμφερόντων σας από τους δικούς σας ανθρώπους, που ζουν εκεί που ζείτε και βλέπουν ό,τι βλέπετε καθημερινά;
Εντάξει, είναι ίσως λογικό, σε πρώτη ματιά, οι ΄Ελληνες και οι Ιταλοί να θέλουν να μείνουν στο Ευρώ. Αλλά όταν κοιτάξεις από πιο κοντά, δεν μπορεί να σου διαφύγει ότι παραμένοντας μέσα στην Ευρωζώνη παραιτείσαι από την αυτονομία που λαχταράς. Και ότι το να μένεις στο Ευρώ και στην Ε.Ε. σε κάνει δουλοπάροικο ξένων και μεγάλων συμφερόντων, που νοιάζονται για σένα όσο και για τις μύγες στον τοίχος του σπιτιού τους...