Του SON OFEON
Μετά το πρόσφατο ρεζιλίκι, όπου ξαφνικά βρέθηκαν τα λεφτά για την τελευταία πληρωμή της δόσης του ΔΝΤ σε "ξεχασμένο" λογαριασμό της Ελλάδας στην ΤτΕ, κανένας δεν πρέπει να πιστεύει άκριτα τις κινδυνολογίες των ΜΜΕ.
Η πληρωμή μίας δόσης του ΔΝΤ με αποθεματικά κεφάλαια για χρήση του ΔΝΤ είναι μία ευρηματική λύση, που υπήρχε στο τραπέζι και ήταν γνωστή τουλάχιστον στην ΤτΕ.
Η κυβέρνηση μας όμως θα έπρεπε να είναι αφελής, αν πίστευε ότι τη λύση θα την αποκάλυπτε με συμβουλές της η ΤτΕ.
Η ΤτΕ από τη μέχρι σήμερα δράση της φαίνεται ότι είναι πειθήνιο όργανο της ΕΚΤ.
Δεν προβαίνει ποτέ σε επικίνδυνες ή "απαγορευμένες" πρωτοβουλίες, καθώς "η ΕΚΤ απαγορεύεται από το καταστατικό της να δανείζει κυβερνήσεις."
Τουλάχιστον έτσι ισχυρίζεται ο "θεσμικός" κος Draghi...
H EKT δεν πρόκειται να βοηθήσει την Ελλάδα και αυτό πρέπει να το πάρουμε απόφαση εγκαίρως.
Η μόνη λύση θα πρέπει να προκύψει από τη γνώση, τη φαντασία και το ενδιαφέρον μας ως 'Ελληνες.
Η απάντηση στην ερώτηση του θέματος είναι ναι:
Υπάρχουν τα λεφτά και η μέθοδος για να πληρωθούν οι δόσεις του ΔΝΤ τον Ιούνιο του 2015.
Αν καμώνονται ότι δεν την γνωρίζουν για να πετύχουν να κάμψουν την επιμονή των δανειστών και να οδηγηθούν σε συμφωνία, κάνουν μεγάλο στρατηγικό λάθος.
Κάθε διαθέσιμη λύση για να εφαρμοσθεί χρειάζεται το κατάλληλο χρονοδιάγραμμα.
Αν η κυβέρνηση παρασυρθεί από τους δανειστές και δηλώσει αδυναμία πληρωμής των δόσεων προς το ΔΝΤ τον Ιούνιο, όλοι οι διεθνείς οργανισμοί πιστωτικής αξιολόγησης θα σπεύσουν να υποβαθμίσουν συντονισμένα την πιστοληπτική αξιολόγηση της κυβέρνησης της Ελλάδας.
Τότε το διοικητικό συμβούλιο της ΕΚΤ θα ζητήσει μεγαλύτερο haircut για τις εγγυήσεις των τραπεζών, που χρησιμοποιούνται για χρηματοδότηση των Ελληνικών τραπεζών από τον μηχανισμό ELA.
Aυτή η κίνηση μπορεί να οδηγήσει σε πιστωτική ασφυξία δύο εκ των τεσσάρων συστημικών τραπεζών, δηλαδή αυτές που έχουν το μεγαλύτερο ποσοστό δανείων ως προς καταθέσεις.
Αν διαβάσει κανείς τις ανακοινώσεις των συστημικών τραπεζών για τα αποτελέσματα του έτους 2014, θα διαπιστώσει ότι ήδη από τον Δεκέμβριο του 2014 ένα μεγάλο ποσοστό τους δεν πληρώνεται κανονικά.
Ο δείκτης καθυστερήσεων 90+ ημερών στο τέλος του 2014 ανακοινώθηκε για την Τράπεζα Πειραιώς το 38,8%, για την Εurobank στο 33,4%, για την AlphaBank στο 33% και για την Εθνική στο 32%.
Τα αποτελέσματα του πρώτου τριμήνου του 2015 δεν έχουν ανακοινωθεί ακόμα επίσημα, αλλά με βάση τη λογική δεν πρέπει να είναι καλύτερα σήμερα.
Το υφιστάμενο σήμερα ποσοστό haircut των ενεχύρων είναι ιδιαίτερα ευνοικό για τις Ελληνικές τράπεζες με βάση τα παραπάνω διαπιστωμένα ποσοστά καθυστερήσεων τους.
Ενδεικτικά αναφέρω ότι τα τιτλοποιημένα δάνεια τους πριν την κρίση εκδίδονταν στο 65% των ονομαστικών αξιών των δανείων, που παραχωρούσαν στις εταιρείες ειδικού σκοπού, που μεσολαβούσαν για την τιτλοποίηση.
Η αύξηση του haircut των ενεχύρων θα οδηγήσει de facto σε αδυναμία περαιτέρω χρήσης του μηχανισμού ELA.
Διαθέσιμο όριο ELA ενδεχομένως να υπάρχει ή να εγκρίνεται, αλλά το πρόβλημα θα βρίσκεται στη διαθεσιμότητα ανά τράπεζα των αποδεκτών ενεχύρων.
Αυτή η δυσκολία ενδεχομένως να οδηγήσει σε κάποια άτυπη μορφή χρηματοδότησης ανάμεσα στις συστημικές τράπεζες με ανταλλαγή τίτλων με τη μορφή τραπεζικών ομόλογων ή τραπεζικών IOU.
Oι τράπεζες νομικά έχουν την εμπορική ιδιότητα και μπορούν να εκδώσουν, να αποδεχθούν ή να τριτεγγυηθούν συναλλαγματικές.
Οι συναλλαγματικές αυτές στην ουσία θα είναι εξωτραπεζικός δανεισμός.
Ο τριτεγγυητής θα μπορούσε να είναι το κράτος ή το ΤΧΣ, οπότε ο κίνδυνος των συναλλαγματικών αυτών θα ήταν περιορισμένος για τις τρεις από τις τέσσερεις συστημικές τράπεζες, που έχουν κοινό μεγαλομέτοχο το ΤΧΣ.
Η Eurobank όμως με τη σημερινή της μετοχική σύνθεση δεν θα μπορούσε με την ίδια ευκολία να έχει ως τριτεγγυητή το ΤΧΣ.
Το πρόβλημα αυτό θα μπορούσε να λυθεί αν τριτεγγυητής έμπαινε ο ιδιώτης βασικός μέτοχος της Eurobank ή το κράτος.
Στη δεύτερη περίπτωση όμως ίσως χρειαζόταν αύξηση μετοχικού κεφαλαίου ή κάποια άλλη διευθέτηση.
Κρατήστε τον όρο άλλη διευθέτηση αόριστο για την ώρα, γιατί υπάρχουν τουλάχιστον τρεις δυνατοί τρόποι άμεσης διευθέτησης.
Η κυβέρνηση έχει επιλογές και δεν χρειάζεται να εκτεθούν στα μάτια της τρόικας αυτή τη στιγμή της διαπραγμάτευσης.
Αν επιλεγεί μία παρόμοια λύση, οι συνταξιούχοι και οι πελάτες των τραπεζών δεν χρειάζεται ποτέ να μάθουν στη πράξη τι σημαίνει ΙΟU ή παράλληλο δεύτερο νόμισμα.
Αλλά βέβαια μία παρόμοια λύση δεν θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για την πληρωμή του ΔΝΤ...
Φαντάζομαι ότι δεν θα δεχόταν ποτέ να πληρωθεί με διεθνή συναλλαγματική χωρίς να τριτεγγυηθεί κάποιος άλλος φερέγγυος μηχανισμός ή κράτος.
Υποθέτω ότι αυτή η λύση δεν θα προχωρούσε, αλλά κανείς πραγματικά δεν ξέρει, αν δεν το προτείνει ή αν δεν το δοκιμάσει...
Το ΔΝΤ χρειάζεται τον Ιούνιο μετρητά για την πληρωμή του ή κάποια πίστωση.
Πιστώσεις μπορούν να δημιουργήσουν κυρίως οι τράπεζες, που έχουν υπόλοιπα ρευστότητας.
Υπάρχει καμμία Ελληνική τράπεζα, που να έχει κάποια υποχρέωση περίπου 1,35 δισ ευρώ να καλύψει ως το 2018?
H τράπεζα αυτή θα μπορούσε να δανείσει έντοκα το κράτος από τη ρευστότητα της το ποσό αυτό με ενέχυρο τους τίτλους, που εκφράζουν την υποχρέωση της: προνομιούχα ομόλογα έκδοσης της μετατρέψιμα σε μετοχές.
Τα ομόλογα αυτά εκδόθηκαν το 2008 με βάση το πρόγραμμα ενίσχυσης της ρευστότητας των τραπεζών επί Αλογοσκούφη.
Θα μπορούσαν να προεξοφληθούν σήμερα με κάποια έκπτωση.
Δεν προτείνω όμως αυτή τη λύση, γιατί τότε η τράπεζα θα χρειαζόταν άμεσα αύξηση κεφαλαίου για το αντίστοιχο ποσό.
Αυτό ίσως να ήταν δύσκολο σήμερα, αλλά ως το 2018 υπάρχει χρόνος.
Στο τέλος του 2018 δεν θα υπάρχουν Warrants και θα χρειασθούν σίγουρα αυξήσεις κεφαλαίων...
Η λύση σας δόθηκε έτοιμη.
Θα την χρησιμοποιήσετε ή θα προφασισθείτε ότι δεν έχετε χρήματα για την πληρωμή των δόσεων του ΔΝΤ τον Ιούνιο και τον Αύγουστο;
Μετά το πρόσφατο ρεζιλίκι, όπου ξαφνικά βρέθηκαν τα λεφτά για την τελευταία πληρωμή της δόσης του ΔΝΤ σε "ξεχασμένο" λογαριασμό της Ελλάδας στην ΤτΕ, κανένας δεν πρέπει να πιστεύει άκριτα τις κινδυνολογίες των ΜΜΕ.
Η πληρωμή μίας δόσης του ΔΝΤ με αποθεματικά κεφάλαια για χρήση του ΔΝΤ είναι μία ευρηματική λύση, που υπήρχε στο τραπέζι και ήταν γνωστή τουλάχιστον στην ΤτΕ.
Η κυβέρνηση μας όμως θα έπρεπε να είναι αφελής, αν πίστευε ότι τη λύση θα την αποκάλυπτε με συμβουλές της η ΤτΕ.
Η ΤτΕ από τη μέχρι σήμερα δράση της φαίνεται ότι είναι πειθήνιο όργανο της ΕΚΤ.
Δεν προβαίνει ποτέ σε επικίνδυνες ή "απαγορευμένες" πρωτοβουλίες, καθώς "η ΕΚΤ απαγορεύεται από το καταστατικό της να δανείζει κυβερνήσεις."
Τουλάχιστον έτσι ισχυρίζεται ο "θεσμικός" κος Draghi...
H EKT δεν πρόκειται να βοηθήσει την Ελλάδα και αυτό πρέπει να το πάρουμε απόφαση εγκαίρως.
Η μόνη λύση θα πρέπει να προκύψει από τη γνώση, τη φαντασία και το ενδιαφέρον μας ως 'Ελληνες.
Η απάντηση στην ερώτηση του θέματος είναι ναι:
Υπάρχουν τα λεφτά και η μέθοδος για να πληρωθούν οι δόσεις του ΔΝΤ τον Ιούνιο του 2015.
Αν καμώνονται ότι δεν την γνωρίζουν για να πετύχουν να κάμψουν την επιμονή των δανειστών και να οδηγηθούν σε συμφωνία, κάνουν μεγάλο στρατηγικό λάθος.
Κάθε διαθέσιμη λύση για να εφαρμοσθεί χρειάζεται το κατάλληλο χρονοδιάγραμμα.
Αν η κυβέρνηση παρασυρθεί από τους δανειστές και δηλώσει αδυναμία πληρωμής των δόσεων προς το ΔΝΤ τον Ιούνιο, όλοι οι διεθνείς οργανισμοί πιστωτικής αξιολόγησης θα σπεύσουν να υποβαθμίσουν συντονισμένα την πιστοληπτική αξιολόγηση της κυβέρνησης της Ελλάδας.
Τότε το διοικητικό συμβούλιο της ΕΚΤ θα ζητήσει μεγαλύτερο haircut για τις εγγυήσεις των τραπεζών, που χρησιμοποιούνται για χρηματοδότηση των Ελληνικών τραπεζών από τον μηχανισμό ELA.
Aυτή η κίνηση μπορεί να οδηγήσει σε πιστωτική ασφυξία δύο εκ των τεσσάρων συστημικών τραπεζών, δηλαδή αυτές που έχουν το μεγαλύτερο ποσοστό δανείων ως προς καταθέσεις.
Αν διαβάσει κανείς τις ανακοινώσεις των συστημικών τραπεζών για τα αποτελέσματα του έτους 2014, θα διαπιστώσει ότι ήδη από τον Δεκέμβριο του 2014 ένα μεγάλο ποσοστό τους δεν πληρώνεται κανονικά.
Ο δείκτης καθυστερήσεων 90+ ημερών στο τέλος του 2014 ανακοινώθηκε για την Τράπεζα Πειραιώς το 38,8%, για την Εurobank στο 33,4%, για την AlphaBank στο 33% και για την Εθνική στο 32%.
Τα αποτελέσματα του πρώτου τριμήνου του 2015 δεν έχουν ανακοινωθεί ακόμα επίσημα, αλλά με βάση τη λογική δεν πρέπει να είναι καλύτερα σήμερα.
Το υφιστάμενο σήμερα ποσοστό haircut των ενεχύρων είναι ιδιαίτερα ευνοικό για τις Ελληνικές τράπεζες με βάση τα παραπάνω διαπιστωμένα ποσοστά καθυστερήσεων τους.
Ενδεικτικά αναφέρω ότι τα τιτλοποιημένα δάνεια τους πριν την κρίση εκδίδονταν στο 65% των ονομαστικών αξιών των δανείων, που παραχωρούσαν στις εταιρείες ειδικού σκοπού, που μεσολαβούσαν για την τιτλοποίηση.
Η αύξηση του haircut των ενεχύρων θα οδηγήσει de facto σε αδυναμία περαιτέρω χρήσης του μηχανισμού ELA.
Διαθέσιμο όριο ELA ενδεχομένως να υπάρχει ή να εγκρίνεται, αλλά το πρόβλημα θα βρίσκεται στη διαθεσιμότητα ανά τράπεζα των αποδεκτών ενεχύρων.
Αυτή η δυσκολία ενδεχομένως να οδηγήσει σε κάποια άτυπη μορφή χρηματοδότησης ανάμεσα στις συστημικές τράπεζες με ανταλλαγή τίτλων με τη μορφή τραπεζικών ομόλογων ή τραπεζικών IOU.
Oι τράπεζες νομικά έχουν την εμπορική ιδιότητα και μπορούν να εκδώσουν, να αποδεχθούν ή να τριτεγγυηθούν συναλλαγματικές.
Οι συναλλαγματικές αυτές στην ουσία θα είναι εξωτραπεζικός δανεισμός.
Ο τριτεγγυητής θα μπορούσε να είναι το κράτος ή το ΤΧΣ, οπότε ο κίνδυνος των συναλλαγματικών αυτών θα ήταν περιορισμένος για τις τρεις από τις τέσσερεις συστημικές τράπεζες, που έχουν κοινό μεγαλομέτοχο το ΤΧΣ.
Η Eurobank όμως με τη σημερινή της μετοχική σύνθεση δεν θα μπορούσε με την ίδια ευκολία να έχει ως τριτεγγυητή το ΤΧΣ.
Το πρόβλημα αυτό θα μπορούσε να λυθεί αν τριτεγγυητής έμπαινε ο ιδιώτης βασικός μέτοχος της Eurobank ή το κράτος.
Στη δεύτερη περίπτωση όμως ίσως χρειαζόταν αύξηση μετοχικού κεφαλαίου ή κάποια άλλη διευθέτηση.
Κρατήστε τον όρο άλλη διευθέτηση αόριστο για την ώρα, γιατί υπάρχουν τουλάχιστον τρεις δυνατοί τρόποι άμεσης διευθέτησης.
Η κυβέρνηση έχει επιλογές και δεν χρειάζεται να εκτεθούν στα μάτια της τρόικας αυτή τη στιγμή της διαπραγμάτευσης.
Αν επιλεγεί μία παρόμοια λύση, οι συνταξιούχοι και οι πελάτες των τραπεζών δεν χρειάζεται ποτέ να μάθουν στη πράξη τι σημαίνει ΙΟU ή παράλληλο δεύτερο νόμισμα.
Αλλά βέβαια μία παρόμοια λύση δεν θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για την πληρωμή του ΔΝΤ...
Φαντάζομαι ότι δεν θα δεχόταν ποτέ να πληρωθεί με διεθνή συναλλαγματική χωρίς να τριτεγγυηθεί κάποιος άλλος φερέγγυος μηχανισμός ή κράτος.
Υποθέτω ότι αυτή η λύση δεν θα προχωρούσε, αλλά κανείς πραγματικά δεν ξέρει, αν δεν το προτείνει ή αν δεν το δοκιμάσει...
Το ΔΝΤ χρειάζεται τον Ιούνιο μετρητά για την πληρωμή του ή κάποια πίστωση.
Πιστώσεις μπορούν να δημιουργήσουν κυρίως οι τράπεζες, που έχουν υπόλοιπα ρευστότητας.
Υπάρχει καμμία Ελληνική τράπεζα, που να έχει κάποια υποχρέωση περίπου 1,35 δισ ευρώ να καλύψει ως το 2018?
H τράπεζα αυτή θα μπορούσε να δανείσει έντοκα το κράτος από τη ρευστότητα της το ποσό αυτό με ενέχυρο τους τίτλους, που εκφράζουν την υποχρέωση της: προνομιούχα ομόλογα έκδοσης της μετατρέψιμα σε μετοχές.
Τα ομόλογα αυτά εκδόθηκαν το 2008 με βάση το πρόγραμμα ενίσχυσης της ρευστότητας των τραπεζών επί Αλογοσκούφη.
Θα μπορούσαν να προεξοφληθούν σήμερα με κάποια έκπτωση.
Δεν προτείνω όμως αυτή τη λύση, γιατί τότε η τράπεζα θα χρειαζόταν άμεσα αύξηση κεφαλαίου για το αντίστοιχο ποσό.
Αυτό ίσως να ήταν δύσκολο σήμερα, αλλά ως το 2018 υπάρχει χρόνος.
Στο τέλος του 2018 δεν θα υπάρχουν Warrants και θα χρειασθούν σίγουρα αυξήσεις κεφαλαίων...
Η λύση σας δόθηκε έτοιμη.
Θα την χρησιμοποιήσετε ή θα προφασισθείτε ότι δεν έχετε χρήματα για την πληρωμή των δόσεων του ΔΝΤ τον Ιούνιο και τον Αύγουστο;
H απόφαση και το ρίσκο είναι μόνο δική σας...
