Είναι βράδυ της 28ης Μαΐου 1453. Μόλις έχει τελειώσει η δοξολογία μπροστά από την εικόνα της Παναγίας της Οδηγήτριας φτιαγμένης από τον Απόστολο Λουκά, αφού όλοι έψαλλαν – ωΐμέ! – για τελευταία φορά τον Ακάθιστο Ύμνο, αναχωρούν για τις επάλξεις αυτοί που θα υπερασπίζονταν τα Θεοφύλακτα Τείχη που προστάτεψαν για 1000 χρόνια τη Πόλη των Κωνσταντίνων.
Όλοι έλαβαν τη Θεία Ευχαριστία, κοινώνησαν μέσα στην Πορφυρογέννητο Ιουστινιανή της του Θεού Σοφίας την μεγάλη Εκκλησιά τη καρδιά του παγκόσμιου Χριστιανισμού! Το σύμβολο του μεσαιωνικού Ελληνισμού! Ζήτησαν συγχώρεση ο ένας από τον άλλον χιλιάδες κόσμος.
Ο αυτοκράτορας έγινε αντιληπτός μόλις για λίγα λεπτά από το θεοσεβούμενο πλήθος. Το βάρος της ευθύνης του να σώσει ένα έθνος, μια τιμή, μια χιλιόχρονη ιστορία, τη μνήμη των Κωνσταντίνων, τον ελληνικό πολιτισμό, όλα αυτά μαζί με το γρίφο της υπεράσπισης της Πόλης και την επίλυση του σχεδίου άμυνας φορτώνουν τον έσχατο αυτοκράτορα με «’Ακάνθινο Στέφανο»…
«Πώς να δώσω την πόλη σε εσένα, αφού ούτε δική μου είναι, ούτε κάποιου άλλου από όσους κατοικούν εδώ. Γνώμη όλων μας είναι να πεθάνουμε οικειοθελώς και να μην “τσιγκουνευτούμε” την ζωή μας»
Αυτό ήταν το σθεναρό «όχι» του τελευταίου Αυτοκράτορα του Βυζαντίου, του «μαρμαρωμένου Βασιλιά», Κωνσταντίνου ΙΑ’ Παλαιολόγου στον Σουλτάνο Μωάμεθ Β’, όταν του ζήτησε την εγκατάλειψη και παράδοση της πρωτεύουσας του Ελληνισμού και του Χριστιανισμού, της Κωνσταντινούπολης.
Όπως αναφέρει ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος στο βιβλίο του «Γεννήθηκα στο 1402», «Ο Κωνσταντίνος δεν μπορούσε να γίνει ο πρώτος αρχηγός ενός υπόδουλου Γένους. Αποστολή δική του ήταν να γίνει ο τελευταίος του ελεύθερου Γένους…»
Η επίθεση του φανατισμένου στο έπακρον εχθρού δεν ήταν αιφνίδια… Ολόκληρη η Πόλη επαγρυπνούσε. Υποδέχτηκε τους «Τούρκους», οι περισσότεροι από αυτούς εκτουρκισμένοι Έλληνες, αφού οι αυθεντικοί Τούρκοι είναι λίγοι, με γενναιότητα και πείσμα. Η αναλογία ήταν 1 Έλληνας προς 30-50 Οθωμανούς. Αυτό όμως δεν τους πτόησε!
Μαχόμενοι μέχρις εσχάτων και, εμποδίζοντας τον εχθρό να περάσει τα τείχη, κατάφεραν να κερδίσουν την πρώτη φάση του Αγώνα. Όλοι πίστεψαν -και όχι αδίκως- πως το θαύμα ήταν «προ των πυλών»! Μπορούσαν να νικήσουν τον οθωμανικό στρατό.. Φυσικά και μπορούσαν…
Η ψυχή τους δεν τους επέτρεπε να λυγίσουν…
Ένα αναπάντεχο συμβάν όμως ανέτρψε τον ρου των πραγμάτων. Ένα «ξεχασμένο» πορτάκι που είχε… μείνει ανοιχτό. Η περίφημη Κερκόπορτα… Ας σημειωθεί ότι πριν την μεγάλη επίθεση των Οθωμανών ο ίδιος ο Αυτοκράτορας είχε φροντίσει ώστε να είναι καλά σφραγισμένες όλες οι πόρτες που οδηγούσαν εντός των τειχών… Και ποιος γνώριζε καλύτερα την Κωνσταντινούπολη από αυτόν;
Οι «Τούρκοι» άρχισαν να ορμούν στην πόλη από την Κερκόπορτα και να σφαγιάζουν τον πληθυσμό. Ο Κωνσταντίνος Παλιολόγος μόλις ειδοποιήθηκε το συμβάν έσπευσε να προλάβει. Χτυπήθηκε όμως ξαφνικά από τα νώτα..
Παρόλ’ αυτά αποδεκάτιζε μανιωδώς τον εχθρό και προσπαθούσε να ενώσει τους Έλληνες μέχρι που ξεψύχησε…
Η ομορφότερη πόλη που χτίστηκε ποτέ ανά τους αιώνες βρισκόταν πλέον στα χέρια του κατακτητή. Για τρία μερόνυχτα ο Μωάμεθ με την ελληνίδα μάνα από την Ρόδο και ο στρατός λεηλάτησαν, βεβήλωσαν την πόλη, έσφαξαν μεγάλο μέρος του πληθυσμού, βίασαν, κατέστρεψαν τα πάντα…
Χαρακτηριστικό της βαρβαρότητάς τους ήταν η εισβολή τους στην Αγία Σοφία και η σφαγή των αμάχων που είχαν βρει εκεί άσυλο..
Μια παράδοση αναφέρει ότι την ώρα της εισβολής τελούνταν Θεία Λειτουργία στον Ιερό Ναό. Τότε ο τοίχος πίσω από την Αγία Τράπεζα άνοιξε και εξαφανίστηκε ο ιερέας. Όταν η Πόλη επιστρέψει εκεί, όπου ανήκει, τότε ο ιερέας θα επανεμφανιστεί και θα ολοκληρώσει την Λειτουργία…
Η Πρωτεύουσα του Ελληνισμού και του Χριστιανισμού, είτε το θέλουν μερικοί είτε όχι, βρίσκεται ακόμα υπό τουρκική κατοχή! Και σε περίπτωση που κάποιοι σπεύσουν να πουν ότι πλέον τα εδάφη είναι τουρκικά, τους απαντάμε πως πολλοί ακόμα λαοί έχουν κατηγορήσει και συνεχίζουν να κατηγορούν την Τουρκία -ανάμεσα σε αυτούς οι Αρμένιοι, οι Κούρδοι, οι Αλεβίτες– για παράνομη κατοχή εδαφών.
Άλλωστε μέχρι σήμερα υπάρχει μεγάλο ποσοστό κρυπτοχριστιανών, οι οποίοι διαφυλάττουν κρυφά την πίστη τους. Αλλά και πολλοί Ελληνογενείς, είτε ως απόγονοι των Μικρασιατικών πληθυσμών που ζούσαν εκεί, είτε ως εναπομείναντες παιδομαζώματος, γενιτσαρισμών, κλπ…
pygmi.gr
Ο αυτοκράτορας έγινε αντιληπτός μόλις για λίγα λεπτά από το θεοσεβούμενο πλήθος. Το βάρος της ευθύνης του να σώσει ένα έθνος, μια τιμή, μια χιλιόχρονη ιστορία, τη μνήμη των Κωνσταντίνων, τον ελληνικό πολιτισμό, όλα αυτά μαζί με το γρίφο της υπεράσπισης της Πόλης και την επίλυση του σχεδίου άμυνας φορτώνουν τον έσχατο αυτοκράτορα με «’Ακάνθινο Στέφανο»…
«Πώς να δώσω την πόλη σε εσένα, αφού ούτε δική μου είναι, ούτε κάποιου άλλου από όσους κατοικούν εδώ. Γνώμη όλων μας είναι να πεθάνουμε οικειοθελώς και να μην “τσιγκουνευτούμε” την ζωή μας»
Αυτό ήταν το σθεναρό «όχι» του τελευταίου Αυτοκράτορα του Βυζαντίου, του «μαρμαρωμένου Βασιλιά», Κωνσταντίνου ΙΑ’ Παλαιολόγου στον Σουλτάνο Μωάμεθ Β’, όταν του ζήτησε την εγκατάλειψη και παράδοση της πρωτεύουσας του Ελληνισμού και του Χριστιανισμού, της Κωνσταντινούπολης.
Όπως αναφέρει ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος στο βιβλίο του «Γεννήθηκα στο 1402», «Ο Κωνσταντίνος δεν μπορούσε να γίνει ο πρώτος αρχηγός ενός υπόδουλου Γένους. Αποστολή δική του ήταν να γίνει ο τελευταίος του ελεύθερου Γένους…»
Η επίθεση του φανατισμένου στο έπακρον εχθρού δεν ήταν αιφνίδια… Ολόκληρη η Πόλη επαγρυπνούσε. Υποδέχτηκε τους «Τούρκους», οι περισσότεροι από αυτούς εκτουρκισμένοι Έλληνες, αφού οι αυθεντικοί Τούρκοι είναι λίγοι, με γενναιότητα και πείσμα. Η αναλογία ήταν 1 Έλληνας προς 30-50 Οθωμανούς. Αυτό όμως δεν τους πτόησε!
Μαχόμενοι μέχρις εσχάτων και, εμποδίζοντας τον εχθρό να περάσει τα τείχη, κατάφεραν να κερδίσουν την πρώτη φάση του Αγώνα. Όλοι πίστεψαν -και όχι αδίκως- πως το θαύμα ήταν «προ των πυλών»! Μπορούσαν να νικήσουν τον οθωμανικό στρατό.. Φυσικά και μπορούσαν…
Η ψυχή τους δεν τους επέτρεπε να λυγίσουν…
Ένα αναπάντεχο συμβάν όμως ανέτρψε τον ρου των πραγμάτων. Ένα «ξεχασμένο» πορτάκι που είχε… μείνει ανοιχτό. Η περίφημη Κερκόπορτα… Ας σημειωθεί ότι πριν την μεγάλη επίθεση των Οθωμανών ο ίδιος ο Αυτοκράτορας είχε φροντίσει ώστε να είναι καλά σφραγισμένες όλες οι πόρτες που οδηγούσαν εντός των τειχών… Και ποιος γνώριζε καλύτερα την Κωνσταντινούπολη από αυτόν;
Οι «Τούρκοι» άρχισαν να ορμούν στην πόλη από την Κερκόπορτα και να σφαγιάζουν τον πληθυσμό. Ο Κωνσταντίνος Παλιολόγος μόλις ειδοποιήθηκε το συμβάν έσπευσε να προλάβει. Χτυπήθηκε όμως ξαφνικά από τα νώτα..
Παρόλ’ αυτά αποδεκάτιζε μανιωδώς τον εχθρό και προσπαθούσε να ενώσει τους Έλληνες μέχρι που ξεψύχησε…
Η ομορφότερη πόλη που χτίστηκε ποτέ ανά τους αιώνες βρισκόταν πλέον στα χέρια του κατακτητή. Για τρία μερόνυχτα ο Μωάμεθ με την ελληνίδα μάνα από την Ρόδο και ο στρατός λεηλάτησαν, βεβήλωσαν την πόλη, έσφαξαν μεγάλο μέρος του πληθυσμού, βίασαν, κατέστρεψαν τα πάντα…
Χαρακτηριστικό της βαρβαρότητάς τους ήταν η εισβολή τους στην Αγία Σοφία και η σφαγή των αμάχων που είχαν βρει εκεί άσυλο..
Μια παράδοση αναφέρει ότι την ώρα της εισβολής τελούνταν Θεία Λειτουργία στον Ιερό Ναό. Τότε ο τοίχος πίσω από την Αγία Τράπεζα άνοιξε και εξαφανίστηκε ο ιερέας. Όταν η Πόλη επιστρέψει εκεί, όπου ανήκει, τότε ο ιερέας θα επανεμφανιστεί και θα ολοκληρώσει την Λειτουργία…
Η Πρωτεύουσα του Ελληνισμού και του Χριστιανισμού, είτε το θέλουν μερικοί είτε όχι, βρίσκεται ακόμα υπό τουρκική κατοχή! Και σε περίπτωση που κάποιοι σπεύσουν να πουν ότι πλέον τα εδάφη είναι τουρκικά, τους απαντάμε πως πολλοί ακόμα λαοί έχουν κατηγορήσει και συνεχίζουν να κατηγορούν την Τουρκία -ανάμεσα σε αυτούς οι Αρμένιοι, οι Κούρδοι, οι Αλεβίτες– για παράνομη κατοχή εδαφών.
Άλλωστε μέχρι σήμερα υπάρχει μεγάλο ποσοστό κρυπτοχριστιανών, οι οποίοι διαφυλάττουν κρυφά την πίστη τους. Αλλά και πολλοί Ελληνογενείς, είτε ως απόγονοι των Μικρασιατικών πληθυσμών που ζούσαν εκεί, είτε ως εναπομείναντες παιδομαζώματος, γενιτσαρισμών, κλπ…
pygmi.gr