Πέρασαν πλέον οι 100 πρώτες ημέρες. Οδεύουμε για τις 120. Το "πρώτη φορά αριστερά" υπάρχει μόνο στα συνθήματα.
Στην πράξη δεν άλλαξε τίποτε.
Η διαγραφή του χρέους, διεγράφη. Η κατάργηση του μνημονίου με ένα νόμο ακόμη περιμένει το συντάκτη του να τον ετοιμάσει.
Ο ΕΝΦΙΑ παραμένει και όταν καταργηθεί, θα ακολουθηθεί η πεπατημένη Σαμαρά. Απλά αλλαγή ονόματος με το πασπάλισμα μιας έκπτωσης που αν δοθεί, το κενό θα καλυφθεί διαφορετικά.
Ο ΦΠΑ οδεύει προς αύξηση, άδικα χαράτσια όπως το τέλος επιτηδεύματος και η αλληλεγγύη (σε ποιον;) παραμένουν ενώ δρομολογούνται κι άλλα που κατά καιρούς διαρρέουν ώστε να δούμε που θα καθίσει η μπίλια.
Ωστόσο το μείζον πρόβλημα είναι τα λείψανα της Αγίας Βαρβάρας και όχι ότι 120 ημέρες τώρα δεν έχουμε δει τίποτε σε αλλαγή νοοτροπίας. Πχ ποιος εμποδίζει την κυβέρνηση να πατάξει τη γραφειοκρατία;
Την ίδια στιγμή η χώρα βρίσκεται στο μάτι του κυκλώνα. Στο βορρά επεισόδια, στα ανατολικά η Τουρκία έχει ξεσαλώσει, πιο νοτιοανατολικά χάνει κυριολεκτικά η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα. Ο Καμμένος όμως ζει το όνειρό του. Τη μια δίνει νησί στο ΝΑΤΟ για βάση, την άλλη θέλει ρωσικά όπλα γιατί με αυτά όπως είπε φυλάει τους αμερικάνους στη Σούδα. Για το Μέγαρο και το τζαμί ούτε λέξη. Κάλυψαν άλλοι το όχι το δικό του.
Δεν υπήρχε κανένα απολύτως σχέδιο. Αυτή η ατάκα του Τσίπρα στον Ενικό ότι η Μέρκελ θα πει ναι και θα είναι μέρα μεσημέρι, αυτή η βεβαιότητά του, έκανε αρκετούς να εκτιμήσουν πως γνωρίζει τι κάνει. Ότι υπήρχε πλάνο ή κρυφός άσος που δε γινόταν να αποκαλυφθεί.
Και εδώ ερχόμαστε στην απορία.
Μας παγίδευσε ο Σαμαράς αναφέρει η κυβέρνηση γιατί έλαβε δίμηνη αντί για εξάμηνη παράταση. Μα ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ δεν έλεγαν ότι θα καταργηθεί την άλλη ημέρα το μνημόνιο; Για ποια παράταση μας μιλούν; Ο Βαρουφάκης δεν έλεγε ότι δε θέλουμε χρήματα; Τι φωνάζουμε τώρα ότι οι προηγούμενοι έστησαν παγίδα για να βρεθεί σε αυτή τη θέση η χώρα και τώρα παρακαλάμε πάλι για τη δόση μας.
Αλλά τελικά αφού δεν φαίνεται πως δεν υπήρχε και δεν υπάρχει σχέδιο, γιατί ο Τσίπρας προκάλεσε τις εκλογές; Γιατί δεν περίμενε ακόμη ένα χρόνο αφήνοντας τα ζόρια στον προκάτοχό του; Διότι αν το σχέδιο ήταν ο φημολογούμενος επώδυνος συμβιβασμός, αλίμονό μας. Αναρωτιέμαι καμιά φορά αν ο Αλέξης Τσίπρας ξεγέλασε ακόμη και τον εαυτό πιστεύοντας ότι θα μπορούσε να δώσει πολιτική λύση στο ζήτημα, πως θα καταφέρει να ευαισθητοποιήσει τους ευρωπαίους εταίρους, ότι θα πετύχει να τον ακούσουν και να δείξουν κατανόηση. Ποιοι; Αυτοί που τους τελευταίους αιώνους έχουν αλληλοσφαχθεί αμέτρητες φορές.
Όπως εξελίσσονται πλέον τα πράγματα ο Σαμαράς τη γλύτωσε όσον αφορά το ελικόπτερο καθήμενος πλέον σε ασφαλή απόσταση. Τώρα το σενάριο με τα λόγια του Λα Ρούα βρίσκεται στα χέρια του σημερινού πρωθυπουργού.
Ένα το χεληδόνι και η άνοιξη ακριβή, για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή. Αυτό το τελευταίο είναι που δεν αντιλαμβάνονται με τίποτε οι πολιτικοί μας.