Την στιγμή που όλοι ασχολούνται με τη διαπραγμάτευση (υπαρκτή ή φανταστική), τη νέα συμφωνία (ή αλλιώς μνημόνιο) και τα τρέχοντα ζητήματα, μεγάλος κίνδυνος φαίνεται ότι αρχίζει να εμφανίζεται λίγο μακριά από τα βόρεια σύνορά μας.
Η θεωρία της Μεγάλης Αλβανίας αρχίζει πλέον να βρίσκεται στα σπάργανα.
Κόσοβο
Στο μεν Κόσοβο το συντριπτικό αλβανικό στοιχείο αποτελεί το μεγάλο χαρτί των Τιράνων. Η σέρβικη αυτή επαρχία τελεί από το 1999 πό την προσωρινή διοίκηση του ΟΗΕ και τη στρατιωτική προστασία του ΝΑΤΟ. Ωστόσο το 2008 κήρυξε την ανεξαρτησία της και η Σερβία προσέφυγε στη Χάγη. Το 92% του πληθυσμού είναι αλβανοί.
Και αν το Κόσοβο δεν το λες ανεξάρτητο κράτος, δεν είναι σίγουρο πως το χαρακτηρίζεις Σερβία.
Το μόνο γεγονός είναι το εξής. Από σερβική επαρχία το 1999 μετετράπη σε κάτι το ασαφές με το χρόνο να δουλεύει σαφέστατα υπέρ των αλβανών. Αν τελικά καταστεί (και επίσημα) ανεξάρτητο κράτος, τότε πλέον θα είναι ζήτημα χρόνου η ένωση με την Αλβανία.
Σκόπια
Έντονο είναι το αλβανικό στοιχείο και στα Σκόπια. Πολλοί θεωρούν λυτρωτική την παρουσία τους για το θέμα του Μακεδονικού καθώς αρνούνται τη σχετική ονομασία. Ωστόσο και εκεί υπάρχουν αυτονομιστικές τάσεις όπως ζήσαμε και με το πρόσφατο παράδειγμα της Δημοκρατίας της Ιλλυρίδας. Επίσης ο UCK έχει κάνει την επανεμφάνισή του όπως είδαμε στα πρόσφατα επεισόδια ενώ έντονο είναι και το αλβανικό τζιχαντιστικό στοιχείο.
Για πολλούς είναι θέμα χρόνου η διάλυση αυτού του ετερόκλητου κρατιδίου, το οποίο υπό άλλες συνθήκες θα μπορούσε να αποτελεί ελληνικό έδαφος.
Η ιστορία δείχνει να επαναλαμβάνεται. Πριν 100 και πλέον έτη, ήταν η Ελλάδα η οποία διπλασιαζόταν δίνοντας σάρκα και οστά στη Μεγάλη Ιδέα φτάνοντας τελικά μια ανάσα από την ολοκλήρωσή της.
Σήμερα αυτή που αρχίσει να γιγαντώνεται η Αλβανία.
Είναι δε γνωστό και αποτελεί κανόνα της ζωής πως όταν κανείς βάζει στόχους, τους πετυχαίνει κι αναπτύσσεται, τότε ανοίγει η όρεξη για περισσότερα, η οποία τερματίζεται είτε όταν "δεν υπάρχει κάτι άλλο να φαγωθεί" είτε απότομα.
Αν η Αλβανία προσαρτήσει το Κόσοβο, ως φυσικό επόμενο κατά τον πρωθυπουργό Ράμα και πάρει ένα κομμάτι από τα Σκόπια, τότε μοιραία θα στραφεί προς το νότο.
Δεν είναι τυχαίο ότι η φωτιά της Τσακουριάς σιγοκαίει ενώ κατά καιρούς κλιμακώνεται τεχνητά όπως με το κάψιμο της ελληνικής σημαίας εντός της επικράτειάς μας είτε με μοίρασμα προκηρύξεων.
Επιπλέον έχουμε δοκιμάσει, αποτυχημένα για εμάς, και μια μορφή αντάρτικου με την απόδραση των αλβανών βαρυποινιτών, εκ των οποίων αρκετοί σκοτώθηκαν, ένας διέφυγε, πλην όμως τριγυρνούσαν επί ημέρες στην ελληνική επικράτεια έχοντας δολοφονήσει και μια αθώα κοπέλα.
Κι αν κάποιοι θεωρούν ως μακρινά στο χρόνο σενάρια τα παραπάνω, τότε όταν θα τα δουν να γίνονται, θα εκπλαγούν.
Η Ελλάδα πρέπει να προσέξει. Οφείλει να δημιουργήσει συμμαχίες ώστε να αποτρέψει τη βήμα προς βήμα πραγμάτωση της Μεγάλης Αλβανίας. Πρέπει να βρει διαύλους επικοινωνίας με το Βελιγράδι ενεργοποιώντας τη Μόσχα στην κατεύθυνση αυτή.
Ακόμη επανέρχεται, ίσως χειρότερα από νωρίτερα, ο από βορρά κίνδυνος. Οι Ενοπλες Δυνάμεις πρέπει να επανεμφανιστούν στην Ηπειρο και τη δυτική - κεντρική Μακεδονία σε συνδυασμό με μια αποτελεσματική παρουσία / δικτύωση / λειτουργία της ΕΥΠ.
Όσοι κρατούν και θα κρατήσουν στα χέρια τους τις τύχες της χώρας μας θα πρέπει να έχουν στο μυαλό τους δύο ζητήματα. Το πρώτο ότι σίγουρα οδηγούμαστε σε ανάφλεξη στα Βαλκάνια καθώς οι τελευταίες διευθετήσεις άφησαν ανοικτούς λογαριασμούς και το δέυτερο το γνωστό λατινικό ρητό «vis pacem para bellum» δηλαδή αν επιθυμείς ειρήνη, ετοιμάσου για πόλεμο.