Παρουσίαση: Μιχαήλ Στυλιανού
Το μεγάλης δημοτικότητος αμερικανικό εξω-συστημικό οικονομικό πρακτορείο ΖeroHedge, το οποίο καλύπτει με λεπτομερειακή πληρότητα και συμπάθεια την πενταετή ελληνική δοκιμασία στην Ιερά Εξέταση της Τρόϊκα/Θεσμών, δημοσίευσε προχθές, με τον ως άνω τίτλο, την κατωτέρω ανάλυση του Raoul Ilargi Meijer, συγγραφέα, μπλόγκερ και μελετητή του ελληνικού προβλήματος. Το άρθρο επισημαίνει και καταγγέλλει, τις νομικές, καταστατικές και ηθικές λαθροχειρίες, απάτες, ψεύδη και αντιφάσεις, που διαπράχθηκαν από τους «Θεσμούς» στην πενταετία, για την διάσωση συστημικών διεθνών τραπεζών και σε βάρος του ελληνικού λαού. Ιδού τι γράφει, με τις υπογραμμίσεις από τον ίδιο.
Η Ελλάδα πλήρωσε το ΔΝΤ προχθές, με τα αποθεματικά του ΔΝΤ. Και τι μ’ αυτό; Είναι από χρόνια φανερό ότι έχει ανάγκη από μιά μεγάλη αναδιάρθωση του χρέους της άν πρόκειται νάχει μέλλον ως χώρα – εκτός από μέλος της Ευρωζώνης. Αντ’ αυτού η Ε.Ε./Τρόϊκα το 2010 αποφάσισε να διασώσει από χρεωκοπία τις γερμανικές, γαλλικές και τις αμερικσνικές τράπεζες αναδιαρθώνοντας τα χρέη που είχαν δημιουργήσει με τρελλά στοιχήματα πάνω στην Ελλάδα και στην συμμετοχή της στην Ε.Ε.-και φορτώνοντας το κόστος στις πλάτες του ελληνικού πληθυσμού.
Αυτό, όπως το έχω ξαναγράψει πολλές φορές, δεν ήταν μια οικονομική απόφαση. ΄Ηταν πάντοτ εντελώς πολιτική. Παρρεμπιπτόντως είναι επίσης μια απόφαση για την οποία έπρεπε να είχε εντονώτατα διαμαρτυρηθεί η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, εφ’ όσον είναι ανεξάρτητη και α-πολιτική και δεν επιτρέπεται να σύρεται σε τέτοιες καταστάσεις. Αλλά η ΕΚΤ δεν διαμαρτυρήθηκε. Και αφ’ ότου διαπράχθηκε αυτό, οι Βρυξέλλες το παρουσιάζουν σαν το ίδιο αναπόφευκτο όσο και η κατασκευή της κιβωτού του Νώε. Αλλά δεν ήταν. ΄Ηταν απλώς άλλη μια απόφαση να προτιμηθεί η σωτηρία των τραπεζών από των ανθρώπων.
Και σε αυτή την περίπτωση οι άνθρωποι βγήκαν από αυτή την ιστορία πολύ χαμένοι και γιά πολύ, πολύ καιρό. Αυτό είναι το θέμα των ελληνικών συζητήσεων από της εκλογής του Σύριζα να κυβερνήσει στην Αθήνα. Καί όσο και οσοδήποτε πολλοί εξακολουθούν να ισχυρίζονται πως η Ελλάδα ξόδευε επί χρόνια πιο πολλά από όσα κέρδιζε, είναι φανερό πως οι άνεργοι και τα πεινασμένα παιδιά και οι γέροντες χωρίς περίθαλψη υγίας δεν ευθύνονται.
Η Τρόϊκα λέει ότι πρόσφερε στον ελληνικό λαό βοήθεια σωτηρίας . Ο ελληνικός λαός απαντά πως μόνο το 8-9 % αυτών των ποσών πήγαν σ’ αυτόν, με το υπόλοιπο να πηγαίνει για την κάλυψη των απωλειών των διεθνών συστημικών τραπεζών και των διεφθαρμένων στο έπακρο προηγούμενων ελληνικών πολιτικών και οικονομικών ηγετικών κύκλων, με τους οποίους, κατά σύμπτωσιν, η Τρόϊκα ήταν πανευτυχής να συνάπτει συμφωνίες. Τόσο μάλιστα, ώστε τις παραμονές των εκλογών οι ΄Ελληνες παρωθούνταν να ψηφίσουν και πάλι τις ίδιες ηγεσίες στην κυβέρνηση, παρ’ ‘ολο που βαρύνονταν για την κατάρρευση της ελληνικής οικονομίας.
Η τρόικα ζητάει από την κυβέρνηση του Σύριζα να εφαρμώσει μέτρα αντίθετα με τις προεκλογικές υποσχέσεις του. Αδιάφορα του πόσοι επισημαίνουν τις αποτυχές των μέτρων λιτότητας που εφαρμόζονται τώρα σε διάφορες χώρες, η τρόϊκα επιμένει σε περισσότερη λιτότητα. Μολονότι ξαίρουν πολύ καλά ότι η κυβέρνηση του Σύριζα δεν μπορεί να υπαναχωρήσει λόγω της εντολής που έχει λάβει –πέρα από τους ηθικούς κανόνες.
Πρόκειται γιας ένας παιχνίδι ισχύος. Είναι ένα πολιτικό παιχνίδι. Πάντα αυτό ήταν. Αλλά επιμένει να παρουσιάζεται πάντοτε, τόσο από τον διεθνή Τύπο όσο και από την τρόϊκα σαν ένα οικονομικό πρόβλημα. Γεγονός που μας κάνει να αναρωτιόμαστε γιατί η χθεσινή δήλωση του ΄Εβαλντ Νοβότνυ, μέλους της ΕΚΤ και Διοικητή της Κεντρικής Τράπεζας της Αυστρίας δεν προκάλεσε μεγαλύτερη προσοχή και συζήτηση.
Νοβότνυ, μέλος ττης ΕΚΤ : Το Πρόβλημα της Ελλάδος Δεν Είναι Οικονομικό
Το ελληνικό ζήτημα είναι περισσότερο πολιτικό παρά οικονομικό, μέλος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας δήλωσε τη Δευτέρα.Οι συζητήσεις με κόμματα όπως το ελληνικό Σύριζα και το ισπανικό Ποντέμος μπορεί να είναι ανανεωτικές, εισάγοντας νέες ιδέες, αλλά «στο τέλος της ημέρας, πρέπει να οδηγήσουν σε αποτελέσματα», είπε ο ΄Εβαλντ Νοβότνυ, μέλος τη ΕΚΤ, προσθέτοντας ότι οι συζητήσεις «δεν είναι για να παίζουμε».
Ο κεντρικός τραπεζίτης αρνήθηκε να διατυπώσει άποψη για το πως μπορεί να λυθεί το χρηματοπιστωτικό πρόβλημα της Ελλάδος, λέγοντας ότι «είναι πολύ περισσότερο ένα πολιτικό, παρά ένα οικονομικό ζήτημα.» Ο κ. Νοβότνυ δεν πιστεύει επισης ότι ο ρόλος της ΕΚΤ είναι να δημιουργήση μιαν ομοσπονδιακή χρηματοπιστωτική κυβέρνηση μέσα στην Ευρωζώνη. « Δεν μπορούμε να υποκαταστήσουμε την πολιτική σφαίρα», δήλωσε.
Αυτά φαίνονται, από την σκοπιά μας, να αλλάζουν σημαντικά τη συζήτηση. Αρχίζοντας από τον ρόλο της ίδιας της ΕΚΤ. Επειδή, κατά πρώτον, και αυτό δεν φαίνεται ακόμη σαφές, εάν το ελληνικό πρόβλημα είναι καθαρά πολιτικό, όπως λέει το ίδιο το μέλος της ΕΚΤ, τότε η Κεντρική Τράπεζα δέν έχει καμιά δουλειά στις συζητήσεις. Εάν η Ελλάδα είναι ένα πολιτικό πρόβλημα, τότε η ΕΚΤ θα πρέπει να πάψει να παρεμβαίνει στην ελληνική υπόθεση, επειδή ως κεντρική τράπεζα είναι ανεξάρτητη και αυτό σημαίνει α-πολιτική.
Η ΕΚΤ οφείλει να δίνει χρήματα στην Ελλάδα όταν αυτή τα ζητά, επειδή δεν υπάρχει δεν υπάρχει άλλη κεντρική τράπεζα που να λειτουργήσει ως δανειστής τελευταίας καταφυγής στην χώρα. Μέχρις ότου οι Βρυξέλλες ζητήσουν να σταματήσει η χρηματοδότηση, ενέργεια που πάλι είναι προβληματική, επειδή θα ήταν και πάλι πολιτική απόφαση εξαναγκασμού μιας ανεξάρτητης κεντρικής τράπεζας. Θα ήταν σωστότερο εάν η «ένωση», δηλαδή τά άλλα μέλη, διέθεταν στην Ελλάδα αυτά που έχει ανάγκη, αλλά αυτοί -φαίνονται να- πιστεύουν πως δεν είναι δα ένωση τόσο πολύ.
Κατά την άποψή τους αποτελούν ΄Ενωση όταν οι καιροί είναι καλοί. Και όταν/εάν όλες οι μεγάλες τράπζες έχουν διασωθί, τότε οι άνθρωποι μπορεί να κονταροχτηπηθούν για τά ψίχουλα που θά έχουν απομείνει.
Το ΔΝΤ δήλωσε πως δεν θέλει να συμμετάσχει σέ μια Τρίτη διάσωση της Ελλάδος. Κανείς δεν φαίνεται να προσέχει πια, αλλ’ αυτό καθιστά και το ΔΝΤ συμμέτοχο των πολιτικών αποφάσεων. Η Λαγκάρντ και λοιποί ισχυρίζονται πως δεν μπορούν να δανείζουν χώρες που δεν παίρνουν τα «κατάλληλα» μέτρα, αλλά ποιός αποφασίζει ποια είναι τα κατάλληλα; Επί πλέον πως το ΔΝΤ και υπό ποια πρόφαση εξηγεί τα πρόσφατα δάνεια στην Ουκρανία; Τα καταφέρνει το Κίεβο καλύτερα από την Αθήνα από την οικονομική άποψη; Η μήπως έτσι το ΔΝΤ βυθίζεται εξίσου σε ένα ολοένα βαθύτερο πολιτικό βούρκο;
Επιπλέον, άν πάρουμε τα λόγια του κ.Νοβότνυ τοις μετρητείς, γιατί εξακολουθούν να ανακατεύονται υπουργοί των Οικονομικών και οικονομολόγοι στις διαπραγματεύσεις του ελληνικού ζητήματος; Δεν οδηγεί αυτό απλώς σε σύγχυση και καθυστέρηση; ΄Ολα τα ειδησεογραφικά όργανα στον κόσμο μετέδωσαν το σχόλιο του Σώυμπλε ότι η Ελλάδα μπορεί να κάνει δημοψήφισμα άν θέλει και ίσως αυτό ξεκαθαρίσει τα πράγματα.
Αλλά αυτό δεν είναι δουλειά του Σώυμπλε να το κρίνει, όπως δεν είναι δουλειά του Βαρουφάκη να συστήσει ένα δημοψήφισμα στους Γερμανούς. Ενώ όλοι θα θεωρούσαν τον δεύτερο ανόητο, οι ίδιοι παίρνουν τον πρώτο στα σοβαρά. Αυτό είναι η πολιτική της ισχύος και ένας Τύπος που έχει χάσει την πυξίδα για την θέση του στον κόσμο.΄Ενας Τύπος που κατάντησε μηχανισμός προπαγάνδας, στην υπηρεσία οποιουδήποτε κατέχει την εξουσία.
Εάν το ελληνικό ζήτημα είναι τώρα, ή ήταν πάντοτε, ένα σε μέγιστο βαθμό πολιτικό ζήτημα, όπως λέει ο Νοβότνυ, τότε γιατί έχουμε να το συζητούνε ο Βαρουφάκης και ο Ντάϊσελμπλουμ (που έχει μόνο ένα δίπλωμα αγροτικής οικονομίας, ότιδήποτε κι’ αν σημαίνει αυτό) και ο άλλοτε αρχηγός της γερμανικής μυστικής υπηρεσίας Βόλφγκαγκ Σώϋμπλε;
Εάν είναι καθαρά πολιτικό , δεν θα έπρεπε να συζητείται από τους πολιτικούς ηγέτες, την Μέρκελ, τον Γιούνκερ και τον Τσίπρα; Κάτι μας λέει πως δεν είναι κακή ιδέα, σε κάθε περίπτωση. Τουλάχιστον εδώ που φθάσαμε. Εάν η ίδια η ΕΚΤ λέει ήδη πως δεν είναι θέμα χρημάτων.
Σημ.Μτφ: Οι Υπογραμμίσεις είναι του αρθρογράφου.