Του Στρατή Μαζίδη
Το σκίσιμο των Μνημονίων «σε ένα νόμο, με ένα άρθρο» που όλοι ακούσαμε και ακούγαμε, δεν ήταν σχήμα λόγου. Ήταν απλά παρανόηση, missunderstanding που λένε οι φίλοι μας οι Αγγλοι.
Λίγο βαρήκοος να είσαι όπως πχ 10.000.000 έλληνες και μπορεί να οδηγηθείς σε παρεξήγηση.
Το "Θα αααα σκίσουμε τα μνημόνια" ήταν κανονικά "ασκήσουμε τα μνημόνια" σκίζοντας το λαό.
Τι παρακολουθούμε 120 ημέρες τώρα εκτός από μια δήθεν διαπραγμάτευση; Διότι «δήθεν» είναι. Προσωπικά δεν είδα τους δανειστές να διαπραγματεύονται. Οι μεν πολιτικοί από τους οποίους προσδοκά λύση ο πρωθυπουργός του λένε "αααα οι θεσμοί αποφασίζουν", οι δε θεσμοί και μέχρι πρότινος τρόικα απαντούν "το πρόγραμμα".
Αυτό που παρακολουθούμε είναι παρέλαση ιδεών φόρων. Ας θυμηθούμε:
- ο απαράδεκτος ΕΝΦΙΑ κατέστη πατριωτικό καθήκον και παραμένει τουλάχιστον για ένα ακόμη χρόνο. Αλλά κι αν αλλάξει το γνωρίζουμε το παραμύθι. Θα ακολουθηθεί συνταγή Σαμαρά όπως με το χαράτσι. Αλλάζω όνομα και τον ψαλιδίζω.
- το αφορολόγητο των € 12.000,00 που μετατίθεται μέσα στην τετρατία.
- το τέλος επιτηδεύματος παραμένει.
- συζητούν φόρο στις συναλλαγές στις τράπεζες ή τις αναλήψεις
- πρόσθετοι φόροι στα καλά ξενοδοχεία
- φόρος πολυτελείας
- έκρηξη του ΦΠΑ καθώς θα είναι πιο φθηνές οι λιμουζίνες αλλά ακριβύνει το κασέρι (ακόμη περισσότερο από τότε που μπήκαμε στο ευρώ).
- κατάργηση της έκπτωσης της εδώ και κάτι χρόνια έκτακτης εισφοράς αλληλεγγύης
- ψάξιμο τραπεζικών λογαριασμών σε βάθος 15ετιας όπου άντε να αποδείξεις ότι δεν είσαι ελέφαντας αν πχ τότε η μάνα σου ή η γιαγιά σου σου άνοιξε ένα λογαριασμό με πχ 2.000.000 δραχμές.
Και γενικώς φόροι, φόροι, φόροι μαζί με ένα απίστευτο κύμα τρόμου και φόβου ώστε ο λαός να μην έχει καμία απολύτως εμπιστοσύνη στους κυβερνώντες κι απόδειξη για αυτό αποτελούν οι καταθέσεις που εξαφανίζονται.
Όσο για ανάπτυξη, κατάργηση της γραφειοκρατίας και μια σειρά μέτρων / νόμων που θα μπορούσαν να δώσουν ώθηση, ακόμη τους περιμένουμε.
Κάποιος σήμερα μου είπε πως νιώθει ότι ξαναζεί τους πρώτους μήνες του Γιωργάκη. Δεν ξέρω αν έχει δίκιο, το μόνο που γνωρίζω είναι πως το ΣΚΙΣΟΥΜΕ από το ΑΣΚΗΣΟΥΜΕ είναι ηχητικά ένα γράμμα δρόμος.
Ο λαός όμως δε τους εξέλεξε για αυτό.
Το σκίσιμο των Μνημονίων «σε ένα νόμο, με ένα άρθρο» που όλοι ακούσαμε και ακούγαμε, δεν ήταν σχήμα λόγου. Ήταν απλά παρανόηση, missunderstanding που λένε οι φίλοι μας οι Αγγλοι.
Λίγο βαρήκοος να είσαι όπως πχ 10.000.000 έλληνες και μπορεί να οδηγηθείς σε παρεξήγηση.
Το "Θα αααα σκίσουμε τα μνημόνια" ήταν κανονικά "ασκήσουμε τα μνημόνια" σκίζοντας το λαό.
Τι παρακολουθούμε 120 ημέρες τώρα εκτός από μια δήθεν διαπραγμάτευση; Διότι «δήθεν» είναι. Προσωπικά δεν είδα τους δανειστές να διαπραγματεύονται. Οι μεν πολιτικοί από τους οποίους προσδοκά λύση ο πρωθυπουργός του λένε "αααα οι θεσμοί αποφασίζουν", οι δε θεσμοί και μέχρι πρότινος τρόικα απαντούν "το πρόγραμμα".
Αυτό που παρακολουθούμε είναι παρέλαση ιδεών φόρων. Ας θυμηθούμε:
- ο απαράδεκτος ΕΝΦΙΑ κατέστη πατριωτικό καθήκον και παραμένει τουλάχιστον για ένα ακόμη χρόνο. Αλλά κι αν αλλάξει το γνωρίζουμε το παραμύθι. Θα ακολουθηθεί συνταγή Σαμαρά όπως με το χαράτσι. Αλλάζω όνομα και τον ψαλιδίζω.
- το αφορολόγητο των € 12.000,00 που μετατίθεται μέσα στην τετρατία.
- το τέλος επιτηδεύματος παραμένει.
- συζητούν φόρο στις συναλλαγές στις τράπεζες ή τις αναλήψεις
- πρόσθετοι φόροι στα καλά ξενοδοχεία
- φόρος πολυτελείας
- έκρηξη του ΦΠΑ καθώς θα είναι πιο φθηνές οι λιμουζίνες αλλά ακριβύνει το κασέρι (ακόμη περισσότερο από τότε που μπήκαμε στο ευρώ).
- κατάργηση της έκπτωσης της εδώ και κάτι χρόνια έκτακτης εισφοράς αλληλεγγύης
- ψάξιμο τραπεζικών λογαριασμών σε βάθος 15ετιας όπου άντε να αποδείξεις ότι δεν είσαι ελέφαντας αν πχ τότε η μάνα σου ή η γιαγιά σου σου άνοιξε ένα λογαριασμό με πχ 2.000.000 δραχμές.
Και γενικώς φόροι, φόροι, φόροι μαζί με ένα απίστευτο κύμα τρόμου και φόβου ώστε ο λαός να μην έχει καμία απολύτως εμπιστοσύνη στους κυβερνώντες κι απόδειξη για αυτό αποτελούν οι καταθέσεις που εξαφανίζονται.
Όσο για ανάπτυξη, κατάργηση της γραφειοκρατίας και μια σειρά μέτρων / νόμων που θα μπορούσαν να δώσουν ώθηση, ακόμη τους περιμένουμε.
Κάποιος σήμερα μου είπε πως νιώθει ότι ξαναζεί τους πρώτους μήνες του Γιωργάκη. Δεν ξέρω αν έχει δίκιο, το μόνο που γνωρίζω είναι πως το ΣΚΙΣΟΥΜΕ από το ΑΣΚΗΣΟΥΜΕ είναι ηχητικά ένα γράμμα δρόμος.
Ο λαός όμως δε τους εξέλεξε για αυτό.