Έχω κάμποσο καιρό που ρωτάω εδώ κι εκεί, ανθρώπους που στηρίζουν ακόμα πεισματικά το ΣΥΡΙΖΑ, την περήφανα αυτοδιατυμπανιζόμενη «πρώτη φορά Αριστερά» κυβέρνηση της Ελλάδας, να μου εξηγήσουν επιτέλους τι καταλαβαίνουν όταν λένε «Αριστερά».
Τι είναι δηλαδή αυτό το πράγμα, που επιμένουν να δοξολογάνε και να ψέλνουν, χωρίς ίχνος αμφισβήτησης, και χωρίς καν να σταματάνε να αναρωτηθούν αν αυτή η θρυλική «Αριστερά» σταδιοδρόμησε κάποτε ή αν σταδιοδρομεί τώρα με επιτυχία κάπου στον πλανήτη.
Τελικά, μετά από το ξεκαθάρισμα κούφιων στερεότυπων, όπως «Όχι στο φασισμό», «Κάτω το κεφάλαιο» και το κλασσικό «Ψωμί, παιδία, ελευθερία», που έκανε πλούσια τη θρυλική κοπελιά που έσκουζε πριν σαράντα χρόνια «Εδώ Πολυτεχνείο, εδώ πολυτεχνείο», αυτό που κατάλαβα είναι το εξής: Η μεγαλύτερη πλειοψηφία αυτών που ψήφισαν και ακόμα στηρίζουν το ΣΥΡΙΖΑ, βασικά σαν αριστεροί, πιστεύει ότι Αριστερά σημαίνει πρωταρχικά απαλλαγή από τον πονοκέφαλο εύρεσης εργασίας, και μετά την πρόσληψη, απαλλαγή από τον πονοκέφαλο να αποδεικνύεις ότι η δουλειά που κάνεις είναι παραγωγική.
Μετά είναι η παροχή διχτυού ασφάλειας με πλούσιες και ανεξάντλητες παροχές και ασταμάτητα και επαρκή επιδόματα, για ανέργους, πολύτεκνους, νοικοκυρές και επιπλέον όσους δεν ενδιαφέρονται να πάνε να δουλέψουν.
Για τους πρωτογραμμικούς του συστήματος, τους πρωτοκλασσάτους επιφανείς «αριστερούς», δηλαδή τους πολιτικούς και τους χειριστές της προπαγάνδας, δημοσιογράφους, τηλεπαρουσιαστές, ραδιοτυμπανοκρούστες, ηθοποιούς, τραγουδιστές, συνθέτες κτλ. κτλ., «Αριστερά» σημαίνει σταδιοδρομία ξαφνικά, με πολλά, πάρα πολλά λεφτά για τους ίδιους και ένα μεγάλο μέρος των συγγενών τους, όλα από κρατικές πηγές, με διορισμούς κτλ., πάντα με το κυβερνητικό δάχτυλο να πιέζει πίσω από κάθε διορισμό, αξίωμα και θέση.
Το πρόβλημα φυσικά είναι ότι όπου φαινομενικά ευδοκίμησε η Αριστερά, π.χ. Ανδρεοπαπανδρεϊκή Ελλάδα, ή Κούβα Σοβιετική εποχής, ήταν πάντα επειδή αντλούσε λεφτά από τις τσέπες άλλων. Η Αριστερά του Ανδρέα Παπανδρέου κατασπάραξε τα Ευρωπαϊκά κονδύλια, και όσα λεφτά μπορούσε να δανειστεί με την ξαφνική πιστωτική δύναμη που απέκτησε η χώρα με τη συμμετοχή της στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Δημιούργησε ένα απίστευτο κομματικό κύκλωμα από λαμόγια και πολιτικάντηδες, που έχουν ακόμα τα δόντια τους βαθιά χωμένα στην κρατική πίτα και αρνούνται να ξεκλειδώσουν τα σαγόνια τους. Το κύκλωμα αυτό έχει βολεμένα κρεμαστάρια παντού, από τον τελευταίο υπάλληλο στον πιο απομακρυσμένο δήμο της χώρας, μέχρι τον πιο ακριβοπληρωμένο, καλά κρυμμένο ανώνυμο υπουργικό σύμβουλο των πενήντα χιλιάδων ευρώ το χρόνο και βάλε.
Η Κούβα του Κάστρο πούλαγε νταηλίκι για χρόνια, μέχρι που η Σοβιετική Ένωση κλατάρισε και τα 14 εκατομμύρια δολάρια ημερησίως, που έφευγαν από την Σοβιετική Ένωση και πήγαιναν στην Κούβα για να συντηρούν την Καστροκουβανέζικη μαγκιά, ξαφνικά στερέψανε. Μετά οι Κουβανέζοι αναγκαστήκανε να το ρίξουνε στο ερωτικό ξεπούλημα της νεολαίας τους για επιβίωση (ούτε ο Φιντέλ, ούτε ο Ραούλ βέβαια συμμετέχουν προσωπικά σε αυτό, λόγω ηλικίας. Αν ήταν νεότεροι, στα σίγουρα θα έκαναν κι αυτοί το καθήκον τους αναλόγως).
Κι εμείς τώρα εδώ, τι κάνουμε; Θα γίνει το θαύμα; Θα αρκεί να βαφτιστεί κανείς αριστερός, για να αποκατασταθεί κοινωνικά και εργασιακά, χωρίς κόπο και καρδιοχτύπια;
Οι οικονομολόγοι του ΣΥΡΙΖΑ, παρά του ότι κάθε ένδειξη λέει αλλιώς, επιμένουν ότι δεν παράγει πλούτο μόνο ο ιδιωτικός τομέας, αλλά και ο δημόσιος.
Αν πραγματικά είναι έτσι, δεν μπορώ να καταλάβω γιατί δεν μας βάζουν όλους μας στο Δημόσιο. Να τελειώσει επιτέλους αυτή η ιστορία της ανεργίας, που μαστίζει τη χώρα εδώ και τόσον καιρό. Να δώσουν και μισθούς αξιοπρέπειας σε όλους μας, πολλές μέρες ρεπό, διακοπές, πλούσιες παροχές, επιδόματα κτλ. κτλ. Τώρα μάλιστα που ανακάλυψαν κι αυτοί το κόλπο της πράξης νομοθετικού περιεχομένου για να παρακάμπτουν τη Βουλή, το εργασιακό πρόβλημα και το πρόβλημα της λιτότητας στην Ελλάδα μπορεί να ταχτοποιηθεί σε μια μέρα. Προς τι όλες αυτές οι τριβές και οι φασαρίες με εταίρους, θεσμούς, Γιουρογκρούπ, δανειστές και κάθε λογής ξενόφερτα υποκείμενα;
Μήπως η Αριστερά δεν έχει τρόπο παραγωγής πλούτου, και πάντα ψάχνει για κάποιο κορόιδο να την χρηματοδοτήσει;
Αν είναι έτσι, δεν υπάρχει σωτηρία. Διότι όλες οι πόρτες για τέτοιου είδους τερτίπια είναι κλειστές. Οι Ευρωπαίοι μας έχουν πάρει χαμπάρι, και δεν δίνουν φράγκο. Οι Ρώσοι, παρά τη συναισθηματική αδυναμία, λόγω ιστορίας, που τους έχει η Αριστερά, ελπίζοντας σε αμοιβαία συναισθήματα, δεν ανοίγουν το πορτοφόλι τους με τίποτα. Οι Κινέζοι από την άλλη μεριά δεν ενδιαφέρονται να μας πληρώσουν περισσότερο από όσα δίνουν στους δικούς τους. Και οι Αμερικανοί έχουν παίξει πάμπολλες φορές αυτό το παιχνίδι του χρηματισμού κυβερνήσεων έναντι ανταλλαγμάτων, και δεν προσφέρονται για ευκολόπιστα κορόιδα.
Να καμαρώνουμε βέβαια (γιατί όχι;), που μετά από χίλιες δοκιμές, τα καταφέραμε κι αποκτήσαμε στην Ελλάδα κυβέρνηση, επίσημα κιόλας, με «πρώτη φορά Αριστερά». Αλλά, είναι αριστερά, χωρίς κουμπαρά.
Λεπτομέρεια βέβαια, αλλά, κοίτα να δείς! Αυτή η λεπτομέρεια κάνει όλη τη διαφορά.
Και τώρα σκέφτονται από ποιόν να πάρουν κι άλλα λεφτά, ενώ συνεχίζουν να ρημάζουν την ιδιωτική οικονομία, με ταχύτερους ρυθμούς από τους προηγούμενους.
«Πρώτη φορά Αριστερά» λοιπόν. Μόνο που με κάθε μέρα που περνάει, φαίνεται όλο και περισσότερο, ότι μάλλον αυτό που έχουμε είναι «Πρώτη φορά Τρέλα».