Η επέτειος της Άλωσης της Κωνσταντινούπολης δίνει την ευκαιρία στον κ. Ερντογάν να στείλει το μήνυμα του νέο-οθωμανισμού, και την επιθυμία του για υλοποίηση του οράματός του περί ηγεμονίας της Τουρκίας στον μουσουλμανικό -και όχι μόνο- κόσμο.
Είναι βέβαιο, πως θα διοργανωθεί και διαδήλωση έξω από την Αγια-Σοφιά, με αίτημα να ξαναγίνει τζαμί. Άλλωστε, αυτή ήταν και η επιθυμία του κ. Ερντογάν αλλά και υπόσχεσή του, όταν είχε εκλεγεί δήμαρχος Κωνσταντινούπολης.
Ο τουρκικός Τύπος από ημέρες πληροφορεί ότι ο εορτασμός, που θα γίνει στις 30 Μαΐου, θα είναι μεγαλοπρεπής ώστε να προβληθεί η πρόθεση της σημερινής ισλαμικής Τουρκίας να αναβιώσει το οθωμανικό «μεγαλείο». Στην Κωνσταντινούπολη, τοποθετήθηκαν σε πλατείες γιγαντοοθόνες, που θα προβάλουν τις τρεις κινηματογραφικές ταινίες που έχουν θέμα την Άλωση της Πόλης. Και όπως συνηθίζουν, θα συνοδεύονται από πυροτεχνήματα και διάφορες εκδηλώσεις ομάδων με οθωμανικές στολές.
Και όμως, υπάρχουν ακόμη φωνές, που δυστυχώς ολονέν και λιγοστεύουν, μια και το απολυταρχικό καθεστώς του κ. Ερντογάν έχει τον τρόπο του να τις κάνει να σιωπούν. Να μού επιτραπεί να δημοσιεύσω αποσπάσματα άρθρου του κ. Engin Ardic, που δημοσιεύθηκε στην τουρκική εφημερίδα Sabah, προ καιρού. Πρόκειται για ένα εντυπωσιακά ειλικρινές άρθρο, από τον γνωστό συγγραφέα και δημοσιογράφο στην Τουρκία, στο οποίο στηλιτεύεται ο τουρκικός τρόπος εορτασμού της πτώσης της Κωνσταντινούπολης στις 29 Μαΐου:
«Τούρκοι συμπατριώτες, σταματήστε πια τις φανφάρες και τις γιορτές για την Άλωση, αρκετή βία έχουμε δώσει στην Ανατολή με τις πράξεις μας…»
ΑΝ οργανωνόταν στην Αθήνα συνέδριο με θέμα «Θα πάρουμε πίσω την Πόλη».
ΑΝ έφτιαχναν μακέτα με τα τείχη της πόλης και τους στρατιώτες με τις πανοπλίες τους να επιτίθενται στην Πόλη. (όπως εμείς στην Τουρκία κάνουμε κάθε χρόνο !)
ΑΝ ένας τύπος ντυμένος όπως ο περίφημος Έλληνας νικηφόρος και σχεδόν μυθικός Διγενής Ακρίτας έπιανε τον δικό μας Ulubatlι Hasan και τον γκρέμιζε κάτω.
ΑΝ ξαφνικά έμπαινε στην πόλη κάποιος ντυμένος Αυτοκράτορας Κωνσταντίνος πάνω σε ένα λευκό άλογο και δίπλα του άλλος ως Λουκάς Νοταράς, ως Γεώργιος Φραντζής κι έμπαιναν ως αντιπρόσωποι της πόλης. (όπως εμείς στην Τουρκία κάνουμε κάθε χρόνο!)
ΑΝ έφτιαχναν μια χάρτινη Αγία Σοφία που δεν είχε μιναρέδες αλλά Σταυρό.
ΑΝ έκαιγαν λιβάνι και έλεγαν ύμνους, θα μας άρεσε; Δε θα μας άρεσε, θα ξεσηκώναμε το κόσμο, μέχρι που θα καλούσαμε πίσω τον πρέσβη μας από την Ελλάδα.
Τότε, γιατί το κάνετε εσείς αυτό, κάθε χρόνο;
Πέρασαν 556 χρόνια και γιορτάζετε (την Άλωση) σαν να ήταν χθες; Γιατί κάθε χρόνο τέτοια εποχή, ( μ΄ αυτές τις γιορτές που κάνετε ) διακηρύσσετε σε όλο τον κόσμο ότι: «αυτά τα μέρη δεν ήταν δικά μας, ήρθαμε εκ των υστέρων και τα πήραμε με τη βία». Για ποιο λόγο άραγε φέρνετε στη μνήμη μια υπόθεση έξι αιώνων; Μήπως στο υποσυνείδητό σας υπάρχει ο φόβος ότι η Πόλη κάποια μέρα θα δοθεί πίσω;
Μη φοβάστε, δεν υπάρχει αυτό που λένε μερικοί ηλίθιοι της Εργκενεκόν περί όρων του 1919. Μη φοβάστε, τα 9 εκατομμύρια Ελλήνων δε μπορούν να πάρουν τη πόλη των 12 εκατομμυρίων, και αν ακόμα τη πάρουν δε μπορούν να την κατοικήσουν.
Ρε “σεις, αν μας πούνε ότι λεηλατούσαμε τη Πόλη τρεις και τρεις νύχτες συνεχώς τι θα απαντήσουμε; Θα υπερασπιστούμε τον εαυτό μας στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, ή θα αφήσουμε το θέμα στους ιστορικούς;
Αντί να περηφανευόμαστε με τις πόλεις που κατακτήσαμε, ας περηφανευτούμε με αυτές που ιδρύσαμε, αν υπάρχουν. Αλλά δεν υπάρχουν. Όλη η Ανατολή είναι περιοχή με τη βία κατακτημένη… Ακόμα και το όνομα της Ανατολίας δεν είναι αυτό που πιστεύουν (ana=μάνα, dolu=γεμάτη) αλλά προέχεται από την ελληνική λέξη η Ανατολή.
Ακόμα και η ονομασία της Ινσταμπούλ δεν είναι όπως μας λέει ο Ebliya Celebi «εκεί όπου υπερτερεί το Ισλάμ» τραβώντας τη λέξη από τα μαλλιά, αλλά προέρχεται από το «εις την Πόλιν».
Εντάξει, λοιπόν, αποκτήσαμε μόνιμη εγκατάσταση, τέλος η νομαδική ζωή και γι” αυτό ο λαός αγοράζει πέντε-πέντε τα διαμερίσματα. Κανείς δε μπορεί να μας κουνήσει, ηρεμήστε πια. Οι χωριάτες μας ας αρκεστούν στο να δολοφονούν την Κωνσταντινούπολη χωρίς όμως πολλές φανφάρες.».
voria.gr