Του Χρήστου Βαγενά
1.ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΒΟΥΡΚΟΣ 2.ΔΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΣΕ ΔΙΔΑΚΤΡΑ 3. ΜΙΑ ΛΥΣΗ 4.ΚΟΡΟΪΔΙΑ 5.ΣΦΑΛΙΑΡΕΣ.
Όσο κι αν φωνάζουν οι κυβερνώντες ότι θα έχουν συμφωνία σε λίγες μέρες, η αλήθεια είναι-και μακάρι να το καταλαβαίνανε και οι ίδιοι-ότι συμφωνία, ή τέλος πάντων κάποιου είδους κατάληξη στο τρέχον τεχνητό αδιέξοδο δεν θα υπάρξει, παρά μόνο την τελευταία μέρα της λήξης της περιόδου χάριτος που επέτρεψαν οι δανειστές, δηλαδή στο τέλος του Ιουνίου.
Στο μεταξύ, τα σχετικά περί διάλυσης της Ευρώπης ή της Ευρωζώνης, αν η Ελλάδα φύγει από το ευρώ ή την Ευρωπαϊκή Ένωση, είναι άστοχες βλακείες. Η Ευρώπη έχει δεμένη την Ελλάδα νομικά έτσι, που μπορεί να την τοποθετήσει όπως θέλει σε σχέση με την λοιπή Ευρώπη, χωρίς να πειραχτεί το Ευρωπαϊκό οικοδόμημα, η Ευρωζώνη, ή το Ευρώ στο ελάχιστο.
Αν είναι να διαλυθεί η Ευρώπη όπως το φαντάζονται κάποιοι, δηλαδή να επανέλθει στα εθνικά νομίσματα και τα προηγούμενα νόμιμα δύσβατα σύνορα, αυτό πλέον μπορεί γίνει μόνο με τη βία, με πόλεμο δηλαδή. Ειρηνικά, στην παρούσα Ευρώπη δεν πρόκειται να κουνηθεί ούτε μύγα, αν δεν το θέλει πρωταρχικά η Γερμανία. Και ο πιο σκληροπυρηνικός Συριζαίος θα πρέπει να έχει καταλάβει πια, τώρα που όλοι οι Ευρωπαίοι μας έχουν γυρίσει την πλάτη, ότι οι υπολογισμοί της ηγεσίας του και το μαγικό ραβδί που διαβεβαίωνε ότι είχε ο αρχηγός του δεν ήταν παρά εξορύξεις γνωστού υλικού από φαντασιώσεις και αναιδέστατα ψέματα.
Επίσης, κάποιος θα πρέπει να εξηγήσει στον Τσίπρα ότι διαπραγματευτικά βήματα που διαγράφουν επανειλημμένα περιφέρεια κύκλου δεν αποτελούν βήματα προόδου.
Υπάρχει τρόπος να τελειώσει αυτό το μαρτύριο για τους Έλληνες πολίτες, αλλά δεν θα έρθει ποτέ από τους πολιτικούς της ηγεσίας. Να τι μπορεί να γίνει, και είναι απλό:
Για τουλάχιστον όσο διάστημα η οικονομία παραμένει στα τάρταρα, ή, μέχρι η ανεργία να κατέβει, ας πούμε, κάτω από το 10%, να κατεβούν οι μισθοί όλων των πολιτικών στα 751 ευρώ το μήνα, να σταματήσει το αφορολόγητο που έχουν για το 75% των εισόδων τους, και να κοπούν όλα τους τα οικονομικά προνόμια. Τέρμα τα τσάμπα κινητά, αυτοκίνητα, γραφεία, ορδές συμβούλων κτλ. Ας τους επιτραπούν μόνο άφθονοι τσάμπα καφέδες στο καφενείο της Βουλής, ένα κίνητρο δηλαδή να πάνε στη δουλειά. Τι στο καλό τα θέλει ένας βουλευτής όλα εκείνα τα πανάκριβα έξτρα, αφού τώρα, και να θέλει, δεν μπορεί να κάνει απολύτως τίποτα για την περιφέρειά του;
Να δείτε πόσο γρήγορα θα τρέξουν να βάλουν χέρι, όχι στις συντάξεις πείνας των 300 ευρώ, αλλά στις παράλογες συντάξεις πολλών χιλιάδων ευρώ το μήνα, που παίρνουν πολλοί Έλληνες απόστρατοι του Δημοσίου, συντάξεις τερατωδώς δυσανάλογες με την πάλαι ποτέ «προσφορά» τους στην οικονομία. Να δείτε πόσο γρήγορα το Δημόσιο εξυγιαίνεται και πόσο γρήγορα γίνεται καπνός ο Βαρουφάκης. Να δείτε πόσο γρήγορα θα αλλάξει η κυβερνητική απέχθεια ενάντια στον επιχειρηματία και η εχθρικότατη προς τον ιδιωτικό τομέα εργατική νομοθεσία. Να δείτε πόσο γρήγορα θα κλαδευτούν οι οικονομικές αυθαιρεσίες των καναλιών. Να δείτε, με λίγα λόγια, πόσο γρήγορα θα αρχίσει η κυβέρνηση να λειτουργεί με λογική παραγωγικής οικονομίας.
Αλλά το πιο τρελό της τωρινής Ελληνικής πραγματικότητας είναι το εξής: Μετά από τόσα αδικαιολόγητα λεφτά που έχουμε πληρώσει σε τόσους προηγούμενους κοπρίτες, ακόμα δεν λέμε να βάλουμε μυαλό.
Είναι πρωτοφανές στον πλανήτη το ότι, μετά από τόσα λεφτά που εμείς εδώ στην Ελλάδα έχουμε χάσει ηλιθιωδώς, και ξέροντας πως είμαστε μια χρεοκοπημένη χώρα, μέσα σε τέσσερις μήνες να έχουμε πληρώσει τα μαλλιοκέφαλά μας σε δισεκατομμύρια ευρώ, για να κάνει την πρακτική του ο Τσίπρας σαν Πρωθυπουργός.
Και είναι απίστευτο πόσοι «χαϊδεύουν» ακόμα αυτόν τον τύπο. «Αλέξη» ο ένας από δω, «Αλέξη» ο άλλος από κει, «Αλέξη φυλάξου», «Αλέξη πρόσεχε, μην κρυώσεις» κτλ. να λένε με άρθρα το ένα μετά το άλλο, λες και είναι ο Τσίπρας ο έμπιστος κολλητός τους φιλαράκος, που του ζητάνε διάφορα και δεν τους χαλάει χατίρι.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο τύπος αυτός μας φλόμωσε ένα κάρο ψέματα για να τον προσλάβουμε. Σε σύγκριση δε με την Ελληνική οικονομική πραγματικότητα και την αξία της προσφοράς του μέχρι τώρα, παίρνει χοντρά και αδικαιολόγητα λεφτά. Δεν είναι φιλαράκος κανενός αδικημένου, ούτε έχει σχέση με φτωχούς, εργάτες, άνεργους και μη-έχοντες. Σε τέσσερις μόνο μήνες, μας έχει κοστίσει πολλά δισεκατομμύρια. Κι ένας Θεός μόνο μπορεί να πει, πόσο θα μας πάει ακόμα το μαλλί, μέχρι να ολοκληρώσει την πρακτική του εξάσκηση, να πάρει το «χαρτί» του, και να προσπαθήσει μετά να λειτουργήσει πραγματικά σαν Πρωθυπουργός.
Με πολύ λιγότερα λεφτά θα μπορούσαμε να τον στείλουμε στην μεγαλύτερη εταιρεία του κόσμου, να μαθητέψει δίπλα σε αναγνωρισμένους, αποτελεσματικούς διαχειριστές σοβαρών προβλημάτων, και να μάθει να κάνει πέντε πράγματα της προκοπής, που λέει ο λόγος. Έτσι, δε θα είχαμε χάσει τόσα δισεκατομμύρια, και δεν θα είχαμε φτάσει να παζαρεύουμε τώρα και το ξεπούλημα του παλιάμπελου για να μην πεθάνουμε εμείς οι υπόλοιποι από την πείνα.
Η προηγούμενη κυβέρνηση ποτέ δεν κάθισε να μελετήσει την κατάσταση αρκετά, και δεν έκανε καμία σοβαρή προσπάθεια να έχουν τα μέτρα και η οικονομική αφαίμαξη που επέβαλε στον κόσμο, έστω κάποια χροιά δικαίου ή λογικής. Απλά, πήρε ένα χατζάρι και κλάδευε. Κι αν δεν έφτανε το υλικό που άρπαζε, ξαναχατζάρωνε ακόμα λίγο χαμηλότερα. Επίσης, είχαν κλείσει μάτια κι αυτιά στις κραυγές διαμαρτυρίας και αγωνίας του μέσου πολίτη και αρνούνταν κάθε έλεος στο μαρτύριό του. Τους άξιζε να χάσουν τις εκλογές. Αν καταλήξουν να διαλυθούν, κι αυτό θα τους αξίζει.
Αλλά οι τωρινοί, μέσα σε τέσσερις μήνες έχουν κοστίσει πολύ περισσότερο. Και συνεχίζουν να χαϊδεύουν τα αυτιά του απελπισμένου πολίτη με τα ίδια παραμύθια και τις ίδιες ψευτοπαλληκαριές, πιστεύοντας ακράδαντα ότι, όλοι εμείς έξω από το πολιτικό σκηνικό, είμαστε, και θα παραμείνουμε κορόιδα.
Στο μεταξύ, από την πίσω πόρτα, μαζί με το τελευταίο ευρώ μας εξαφανίζονται ένα-ένα και όλα τα άλλα υπάρχοντα, κουζινικά, εργαλεία, έπιπλα, ακόμα κι οτιδήποτε ρούχα της προκοπής είχαμε για συνεντεύξεις εύρεσης εργασίας.
Πάμε δηλαδή να πιάσουμε τέτοιο πάτο, που ούτε τα στοιχειώδη (μια αλλαξιά ρούχα και παπούτσια της προκοπής) δεν θα έχουμε για να πάμε κάπου στην Ευρώπη να παρακαλέσουμε για δουλειά.
Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, ακούμε ότι κυρίαρχα συμφέροντα ετοιμάζουν να μας φορτώσουν τον Στουρνάρα σαν Πρωθυπουργό στον επόμενο γύρο.
Ποιόν; Το Στουρνάρα. Έναν κομμουνιστή που έχει καπιταλιστικοποιηθεί δεόντως και απολαμβάνει, χωρίς ίχνος ντροπής, τις καλύτερες αμοιβές του καπιταλισμού εδώ και πολύ καιρό.
Ο Στουρνάρας τώρα, σαν διοικητής της Τράπεζας Ελλάδας προσποιείται ότι είναι δημόσιος υπάλληλος, ενώ δεν είναι. Η Τράπεζα Ελλάδας είναι ιδιωτική. Δεν είναι καθόλου της Ελλάδας. Γι’ αυτό, ότι και να κάνει, η πολιτική ηγεσία δεν μπορεί να τον ξεφορτωθεί. Ο διευθυντής της Τράπεζας Ελλάδας μπορεί να διορίζεται από την πολιτική ηγεσία, αλλά αυτό είναι για να ρίχνεται στάχτη στα μάτια του κόσμου. Είναι και παραμένει ιδιωτικός υπάλληλος, και δουλεύει για τα συμφέροντα της ιδιοκτησίας της Τράπεζας (που παρεμπιπτόντως, αποτελείται από αλλοδαπούς).
Υπάρχει κάποιο βασικό νήμα που διατρέχει το παραπάνω κατεβατό; Ναι. Είναι το εξής: Μια και μας έχουν ταράξει στο οικονομικό ξύλο και μας έχουν καταληστέψει, να μην διστάζουμε κι εμείς να αντιστεκόμαστε. Έχουμε πληρώσει αυτό το δικαίωμα πανάκριβα. Να ρίχνουμε κι εμείς «σφαλιάρες», εκεί που μπορούμε. Στους δικούς μας δηλαδή. Οι δανειστές, ο Σόιμπλερ και όλοι οι άλλοι που βρίζουμε έχουν πρόσβαση στις τσέπες μας και στις ζωές μας μόνο μέσω των δικών μας κυβερνώντων. Και σε τελική ανάλυση, τη δυστυχία που ζούμε, την προκάλεσαν και την διαιωνίζουν πρωταρχικά και σε μεγάλο βαθμό, είτε λόγω βλακείας, είτε λόγω ανικανότητας, είτε σκόπιμα, πάντα οι κυβερνώντες οι δικοί μας. Ας μην το ξεχνάμε.