Του Στρατή Μαζίδη
Το νέο ερώτημα της εποχής είναι το πάση θυσία στο ευρώ; Ένα ερώτημα που ουσιαστικά δεν έχει απαντηθεί. Τι σημαίνει πάση θυσία; Διότι θυσία είναι να μας ζητηθεί να κόψουμε πχ όλοι από δάκτυλα. Θα το κάνουμε;
Το ερώτημα όμως αυτό είναι και ψευδές. Δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα.
Όταν:
- χιλιάδες επιχειρηματίες / επαγγελματίες έκλεισαν τις δουλειές τους και 1500000 άνθρωποι οδηγήθηκαν στην ανεργία
- άνθρωποι πεθαίνουν διότι δεν έχουν τα μέσα να φροντίσουν την υγεία τους είτε μιλάμε για ένα ξαφνικό πρόβλημα είτε για την εξακολούθηση μιας θεραπείας
- δεκάδες χιλιάδες νέοι άνθρωποι που αυτή η χώρα τους μόρφωσε, τους σπούδασε, τους ανέθρεψε, φεύγουν στο εξωτερικό
- μερικές χιλιάδες «αυτοκτόνησαν» ή πέθαναν ξαφνικά από ένα έμφραγμα λόγω της πίεσης που βιώνουν
- τα σπίτια που έκτισε ο λαός με κόπο, δημεύονται μέσω παρανοϊκών φόρων που απλά αλλάζουν όνομα με κάθε νέα κυβέρνηση διότι οι κόκκινες γραμμές ξεθωριάζουν όταν δεν τις ξαναπερνάς με μπογιά.
- παιδιά πηγαίνουν στο σχολείο δίχως έστω μια φέτα ψωμί στην τσάντα
- άνθρωποι βρέθηκαν από τη μια στιγμή στην άλλη στο δρόμο
Το ζητούμενο θα ήταν να διορθωθεί η χώρα εκεί που πονά και δεν έγινε το παραμικρό. Όχι να συμβούν τα παραπάνω.
Το ερώτημα θα έπρεπε με βάση τα πραγματικά δεδομένα να είναι, πάση ανθρωποθυσία στο ευρώ;
Ή ακόμη καλύτερα πόσο ακόμη πάση ανθρωποθυσία στο ευρώ;
Το νέο ερώτημα της εποχής είναι το πάση θυσία στο ευρώ; Ένα ερώτημα που ουσιαστικά δεν έχει απαντηθεί. Τι σημαίνει πάση θυσία; Διότι θυσία είναι να μας ζητηθεί να κόψουμε πχ όλοι από δάκτυλα. Θα το κάνουμε;
Το ερώτημα όμως αυτό είναι και ψευδές. Δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα.
Όταν:
- χιλιάδες επιχειρηματίες / επαγγελματίες έκλεισαν τις δουλειές τους και 1500000 άνθρωποι οδηγήθηκαν στην ανεργία
- άνθρωποι πεθαίνουν διότι δεν έχουν τα μέσα να φροντίσουν την υγεία τους είτε μιλάμε για ένα ξαφνικό πρόβλημα είτε για την εξακολούθηση μιας θεραπείας
- δεκάδες χιλιάδες νέοι άνθρωποι που αυτή η χώρα τους μόρφωσε, τους σπούδασε, τους ανέθρεψε, φεύγουν στο εξωτερικό
- μερικές χιλιάδες «αυτοκτόνησαν» ή πέθαναν ξαφνικά από ένα έμφραγμα λόγω της πίεσης που βιώνουν
- τα σπίτια που έκτισε ο λαός με κόπο, δημεύονται μέσω παρανοϊκών φόρων που απλά αλλάζουν όνομα με κάθε νέα κυβέρνηση διότι οι κόκκινες γραμμές ξεθωριάζουν όταν δεν τις ξαναπερνάς με μπογιά.
- παιδιά πηγαίνουν στο σχολείο δίχως έστω μια φέτα ψωμί στην τσάντα
- άνθρωποι βρέθηκαν από τη μια στιγμή στην άλλη στο δρόμο
Το ζητούμενο θα ήταν να διορθωθεί η χώρα εκεί που πονά και δεν έγινε το παραμικρό. Όχι να συμβούν τα παραπάνω.
Το ερώτημα θα έπρεπε με βάση τα πραγματικά δεδομένα να είναι, πάση ανθρωποθυσία στο ευρώ;
Ή ακόμη καλύτερα πόσο ακόμη πάση ανθρωποθυσία στο ευρώ;