Το Πρωϊ της Επομένης του Grexit
Μετάφραση: Μιχ. Στυλιανού
«Μόλις είχαμε έναν ακόμη πολιτικό σεισμό στην περιοχή της Ευρωζώνης: Οι υποψήφιοι των Ποντέμος κέρδισαν τις τοπικές εκλογές στη Μαδρίτη και στη Βαρκελώνη. Και ελπίζω ότι οι θεσμοί, που ήταν άλλοτε γνωστοί ως τρόϊκα, προσέχουν τι συμβαίνει.
Η ουσία της κατάστασης στην Ελλάδα είναι ότι οι σημερινές παράμετροι μιας βραχυπρόθεσμης συμφωνίας είναι σαφείς και απαράκαμπτοι: Η Ελλάδα αδυνατεί να παρουσιάσει ένα πρωτογενές δημοσιονομικό έλλειμμα επειδή κανείς δεν θα τη δανείσει εκ νέου και επίσης αδυνατεί να παρουσιάσει ένα μεγάλο πρωτογενές πλεόνασμα, επειδή δεν μπορείς να αποστραγγίξεις περισσότερο αίμα από αυτή την πέτρα. ΄Ετσι θα κατέληγες στο συμπέρασμα πως θα ήταν εύκολο να φθάσεις σε μια συμφωνία για ένα μικρό ελληνικό πρωτογενές πλεόνασμα, για τα προσεχή λίγα χρόνια και αφού αυτό θα συμβεί, γιατί τότε δεν το κάνουν επίσημα;
Αλλά τώρα είναι το ΔΝΤ που παίζει τον ρόλο του «κακού μπάτσου», διακηρύσσοντας πως δεν μπορεί να χρηματοδοτήσει προτού ο Σύριζα συμμορφωθεί στην μεταρρύθμιση των συντάξεων και της αγοράς εργασίας. Το τελευταίο είναι οικονομικά αμφισβητήσιμο –οι έρευνες του ίδιου του ΔΝΤ δεν στηρίζουν τον ενθουσιασμό του για διαρθρωτικές αλλαγές, ιδιαίτερα στην αγορά εργασίας. Ο όρος για τις συντάξεις πιθανώς αναγνωρίζει ένα πραγματικό πρόβλημα –η Ελλάδα ίσως δεν είναι σε θέση να εκπληρώσει όσα υποσχέθηκε στούς συνταξιούχους- αλλά γιατί αυτό να αποτελεί ζήτημα υπέρτερο από το γενικό ζήτημα του πρωτογενούς πλεονάσματος;
Αυτό που εγώ θα συνιστούσα σε όλους είναι να αναρωτηθούν τι θα συμβεί εάν στην πραγματικότητα η Ελλάδα ωθηθεί στην έξοδο από το ευρώ.
Σίγουρα θα είναι άσχημα για την Ελλάδα, τουλάχιστον στην αρχή. Σήμερα οι χώρες του πυρήνα της ευρωζώνης πιστεύουν πως τα υπόλοιπα μέλη της θα τα καταφέρουν να αντιμετωπίσουν το γεγονός, και μπορεί να έχουν δίκιο. Ας έχουν όμως υπ’ όψιν τους πως το υποτιθέμενο τείχος πυροσβεστικής προστασίας από την ΕΚΤ δεν έχει δοκιμασθείστην πράξη ποτέ. Εάν η εμπιστοσύνη των αγορών κλονισθεί και φθάσει η ώρα όπου η ΕΚΤ θα πρέπει να αγοράζει ισπανικά και ιταλικά ομόλογα (για να αποφευχθεί η κατάρρευση τους), θα επιβεβαιωθεί τότε η αισιόδοξη πρόβλεψη;
Αλλά το μεγαλύτερο ερώτημα είναι τι θα συμβεί σε ένα ή δύο χρόνια, όταν ο μεγαλύτερος κίνδυνος για το ευρώ δεν θα είναι εάν η Ελλάδα αποτύχει, αλλά εάν η Ελλάδα θα έχει πετύχει μετά την έξοδο της. Φανταστείτε ότι μεγάλη υποτίμηση της δραχμής προκαλεί πλημύρα Βρετανών τουριστών στα Ιόνια νησιά και η Ελλάδα αρχίζει να ανακάμπτει. Αυτό θα εμψυχώσει τα μέγιστα τους αμφισβητίες της λιτότητας και της εσωτερικής υποτίμησης σε άλλες χώρες.
Για σκεφτείτε το. Πριν λίγες μέρες ακόμη οι Πολύ Σοβαροί Ευρωπαίοι χαιρέτιζαν την Ισπανία σαν μεγάλη «success story” (ιστορία επιτυχίας) και δικαίωση του πλήρους προγράμματος. Είναι φανερό πως ο ισπανικός λαός δεν συμφωνεί. Και εάν οι ενάντιες στο κατεστημένο δυνάμεις έχουν αύριο να επικαλούνται το παράδειγμα της ανορθούμενης Ελλάδος, η αποκαθήλωση του κατεστημένου θα επιταχυνθεί.
Φαντάζομαι πως ένα συμπέρασμα είναι ότι η Γερμανία θα επιζητήσει να σαμποτάρει την ελληνική ανόρθωση μετά την έξοδο από το ευρώ. Αλλά ελπίζω πως αυτο θα κριθεί απαράδεκτο.
Ώστε σκεφτείτε το Θεσμοί: είσαστε σίγουροι που θέλετε να πορευτείτε αυτήν την οδό;»