Γιατί άραγες αυτός που έχει 150 χιλιάρικα και αγοράζει ένα πανάκριβο Πόρσε Καγιέν για την μετακίνησή του, με δικά του λεφτά και όχι με κλεμμένα, είναι βλάχος και πρέπει να τον τσακίσουμε με φορολόγηση σαν να το έχει κλέψει;
Γιατί ένας που τα 150 χιλιάρικα τα δανείζεται για να φτιάξει πισίνα στο εξοχικό του δίνοντας δουλειά για ένα χρόνο και σε 3-4 συνεργεία και αναβαθμίζοντας την περιουσία του τουριστικά για να τη νοικιάζει πρέπει να τιμωρηθεί και πρέπει να υπερφορολογείται για την επένδυσή του αυτή όσο δε τη μπαζώνει;;;
Και τέλος γιατί ένας ένας που τα ίδια 150 χιλιάρικά του τα πετάει στο καζίνο ή στα στριπτίζ και καμπαρέ δεν του λέει κανείς τίποτε αλλά τον θεωρούν κάποιοι μάγκα;;;
Πόσο κομπλεξικοί είμαστε σαν λαός;;;
Πόσο κομπλεξικούς πολιτικούς ψηφίζουμε;;;
Πόσο μας νοιάζει να φορολογήσουμε τον τίμιο πλούτο του άλλου, ανάλογα με τις επιλογές του αν δεν μας αρέσουνε, ακόμα και αν αυτό σημαίνει ότι θα εισπράξει το κράτος λιγότερα χρήματα συνολικά, όπως έγινε με την γελοία υπερφορολόγηση των αυτοκινήτων και των πισινών (υδατοδεξαμενών και όχι κώλων) που βγήκαν εκτός κυκλοφορίας ανεβάζοντας το ποσοστό των ατυχημάτων στη χώρα, και υποβαθμίζοντας το τουριστικό προϊόν μας σε σχέση με τους ανταγωνιστές μας στον τουρισμό;;
Ποιος ρώτησε τον μηχανικό αυτοκινήτων που έμεινε χωρίς δουλειά, και ποιος τον σερβιτόρο που είδε μείωση στα έσοδά του, ή την καθαρίστρια τουριστικών καταλυμάτων που έμεινε άνεργη;;;
Και μέσα στην τρικυμία εν κρανίω, με το ταξικό μίσος μας για όσους προκόβουν, ποιοι ακριβώς πιστεύουμε ότι θα μας βγάλουν από την ύφεση;;
α. Οι προκομένοι ή
β. Οι καζινόβιοι και οι θαμώνες των στριπτιζομάγαζων;;;
Κάτι πρέπει να γίνει με τα ταξικά κόμπλεξ μας.
Το πρώτο βήμα είναι να παραδεχτούμε ότι είμαστε επιζήμια κομπλεξικοί.