Γιά μένα πού τό διάβασα στά φοιτητικά μου χρόνια ἦταν ἕνα κατατοπιστικό βοήθημα λίγο καιρό πρίν ἐπισκεφθῶ τό Ἄγιο Ὄρος καί γνωρίσω γιά πρώτη φορά τόν ἅγιο Παΐσιο.
Ἡ φωτογραφία αὐτή εἶναι ἡ πρώτη πού εἶδα... Ὁ συγγραφέας σημειώνει κάτω ἀπό τήν φωτογραφία: «π. Παΐσιος. Θεωρεῖται ἀπό τίς μεγαλύτερες μορφές τοῦ Ἁγίου Ὄρους.
Ἡ γνωριμία μου μέ τόν γέροντα ἦταν γιά μένα καταλυτική καί ἀποφασιστική. Ὅταν γύρισα στό κλεινόν ἄστυ, ἄρχισα πλέον νά σκέφτομαι σοβαρά τόν δρόμο τῆς ἱερωσύνης. Ἔκτοτε τόν εἶδα μετά ἀπό λίγα χρόνια, ὅταν πλέον εἶχα ἱερωθεῖ καί εἶχα τότε τέσσερα παιδιά. Ρουφοῦσα κυριολεκτικά ὅσα μοῦ ἔλεγε μέ τήν ἀκράδαντη πεποίθηση ὅτι προέρχονταν ἀπό ἕναν φωτισμένο ἀπό τόν Θεό ἄνθρωπο, ἀπό ἕναν χαρισματικό γέροντα.
Σήμερα μετά τίς ὀκτὠ τό ἀπόγευμα ἄκουσα δύο ἀξιολύπητους ραδιο-δημογραφίσκους νά προσπαθοῦν νά χλευάσουν τόν ἅγιο γέροντα. Εἶναι σάν αὐτούς τούς τύπους πού παίρνουν τό μικρόφωνο καί λένε ὅ, τι σαχλαμάρα τούς κατέβει ἀπό τό τό κεφάλι του καί τό θεωροῦν σάτιρα καί ἐλευθερία τοῦ λόγου.
Ἐάν κάνανε, ὅμως, ἄλλοι τέτοιου εἴδους «ἄνοστη πλακίτσα» γιά τόν πατέρα τους καί τή μάνα τους, θά ἔβλεπα αὐτά τά παλικάρια πόσο ἀνεχτικά θά ἦταν σέ αὐτοῦ τοῦ εἴδους τήν κριτική.
Γιά μᾶς ὁ ἅγιος Παΐσιος ὑπῆρξε πατέρας μας καί ὁρισμένοι ἀδαεῖς πρέπει νά πλένουν τό στόμα τους μέ ροδόνερο πρίν τόν πιάσουν στό στόμα τους.
Ἅγιε Γεροντά μας, ξέρω ὅτι ἐσύ τούς συγχωρεῖς, ἀλλά ἐμεῖς τά παιδιά σου θλιβόμαστε νά πιάνουν στό στόμα τους ἕναν ἄνθρωπο πού ὅσο ζοῦσε ἦταν μιά ἀναμμένη λαμπάδα γιά τόν συνάνθρωπο καί εἶχε μιά καρδιά μέ ἀπέραντη ἀγάπη πού χωροῦσε ὅλους. Ἀκόμα καί τούς χλευαστές καί σατιριστές του.
Τήν εὐχή σου νά ἔχουμε ἅγιε τοῦ Θεοῦ...
30 / 05 / 2015
π. Σταῦρος Τρικαλιώτης