Μεγάλος προβληματισμός ανέκυψε τους τελευταίους τρεις και πλέον μήνες στην Ελλάδα, μετά την εκλογική νίκη και με τα "δεκανίκια"των ΑΝΕΛ του σχηματισμού κυβέρνησης του "αντιμνημονιακού" με διάφορες πασοκικές αποφύσεις και προσφύσεις ΣΥΡΙΖΑ.
Ο προβληματισμός των κοινωνικών ομάδων έχει να κάνει με ό,τι "εύπεπτο" ή "δύσπεπτο" ως "ανάγκη" και "ανυπέρβλητη κατάσταση" τους σερβίρεται από τους τεχνίτες των κοινωνικών προσαρμογών και από τα κομματικά "μαγειρεία", που λειτουργούν επί 24ωρου βάσης...
Θα μου πείτε, με τόσα προβλήματα που αντιμετωπίζει η ελληνική κοινωνία, καλό κάνει ο προβληματισμός. Καλό κάνει αναμφίβολα, όταν το "μείζον" πρόβλημα που προκαλεί αυτόν τον προβληματισμό, παρουσιάζεται με τις πραγματικές του διαστάσεις και δεν είναι "πρόβλημα" προσαρμοσμένο στις απαιτήσεις της εκάστοτε εξουσίας και των συμφερόντων που σχεδόν πάντα εκπροσωπεί...
Ετσι, ο ελληνικός πληθυσμός, ο έκπαλαι επιδιδόμενος στο ευγενές άθλημα της...κοκορομαχίας ακόμα και για "όνου σκιά", ως αποτέλεσμα μάλιστα της ευπιστίας, της φοβίας ή των αναγκών του, σύρεται εξαθλιωμένος στην αποδοχή και τελικά στην επικρότηση πολιτικών αποφάσεων. που συνήθως υποθηκεύουν το μέλλον του, ενώ ταυτόχρονα συντηρούν την αθλιότητα της πολιτικής ντεκατέντσιας τούτου του τόπου.
Και στο πλαίσιο αυτό, επιβάλλονται πολιτικά διλήμματα, αφού πρώτα διαμορφωθεί το πρόσφορο για πανικό κοινωνικό κλίμα. Οπότε, διαπιστώνουμε την παθητική αποδοχή των τετελεσμένων, συχνά μάλιστα με λαική "ανακούφιση", έχοντας η κοινωνία "εκτιμήσει" τις όποιες προσπάθειες, της όποιας κυβέρνησης, με τις όποιες πολιτικές εφαρμόζει για τη "σωτηρία" της χώρας .
Πάντα, βέβαια, υπό την ασφυκτική πίεση των θεσμών, που πριν μερικούς μήνες τους αποκαλούσαν τρόικα και δεν είναι άλλοι από τους δανειστές, που γνωρίζουν καλά τις "αδυναμίες" του ελλαδικού πολιτικού συστήματος. Πολιτικές αδυναμίες που εκδηλώνονται είτε με οσφυοκαμψίες χωρίς προσχήματα, είτε με επικύψεις με κάποια χαρακτηριστικά "σθεναρής αντίστασης", για να δικαιολογηθεί ο ευτελισμός της πολιτικής, που δημιουργεί όλες τις προυποθέσεις για την ασέλεγεια στο σώμα της κοινωνίας.
Και με τις υπόγειες διαδρομές των "καταπατητών" της λαϊκής βούλησης, ανεξαρτήτως κομματικής απόχρωσης, που αίφνης από εκφραστές της κοινωνικής ανάγκης μετατρέπονται σε βραχύ χρονικό διάστημα σε εξουσιολάγνους, να δημιουργούν νέα τετελεσμένα ενσπείροντας τον πανικό, οι πολίτες συστοιχίζονται στη λογική των υποχωρήσεων και των παραχωρήσεων.
Και εμφανίζεται μια δεινοπαθούσα κοινωνία, σύμφωνα με τα δημοσκοπικά ευρήματα, να "υποστηρίζει" ένθερμα ένα "έντιμο συμβιβασμό" της κυβέρνησης με τους δανειστές. Και με την κυβέρνηση της αριστερής σύγχυσης να προβάλει τη "στεγανή λύση" του δημοψηφίσματος, έχοντας τελείως εκτροχιαστεί από τις προεκλογικές της δεσμεύσεις, γνωρίζοντας καλά, όσο πολύ καλά το γνωρίζουν και οι δανειστές, ότι ο ελληνικός λαός μέσα στο πλέγμα της ανασφάλειάς του, της αυταπάτης του και της διάχυτης πολιτικής απάτης, δεν έχει άλλη επιλογή από ένα μεγάλο "ΝΑΙ" στον όποιο "έντιμο συμβιβασμό",αυτόν τον νέο "εύπεπτο" όρο που επινόησαν οι "στοχαστές" των κυβερνητικών μαγειρείων...
Ετσι, κατά τους επιτελείς της κυβέρνησης και τον πρωθυπουργό που εναγωνίως προσπαθεί να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα, ένα εξ' ανάγκης "ΝΑΙ" της πλειοψηφίας του λαού, σ' ένα επί της ουσίας "στημένο" δημοψήφισμα, αν κριθεί αναγκαίο να διενεργηθεί, θα επισφραγήσει με λαική βούληση μάλιστα την ύπαρξη ενός νέου μνημονίου, του τρίτου κατά σειρά, με ό,τι αυτό συνεπάγεται σε δυσβάστακτα μέτρα για την ήδη εξαθλιωμένη ελληνική κοινωνία.
Θα ήταν άκαιρη και άγονη η κριτική με τον τίτλο "There is nothing left", όπως είναι υποκριτική η αντίδραση των υπευθύνων και των παρατρεχάμενων ανευθύνων, ότι εξαντλήθηκαν όλα τα διαπραγματευτικά χαρτιά της κυβέρνησης. Εξαντλήθηκε απλώς η πολιτική της βούληση και η αντίστασή της στα κέντρα αποφάσεων της διαπλοκής. Και ενδυναμώθηκε η επιθυμία της να παραμείνει στην εξουσία, γνωρίζοντας ότι απευθύνεται σε μια μεγάλη κατηγορία πολιτών - Λωτοφάγων, που δεν θέλουν να βλέπουν τα γεγονότα σε βάθος, ώστε να μπορούν να τα ερμηνεύουν.
Αυτό, άλλωστε, καταφαίνεται και από τους διορισμούς προσώπων "εγνωσμένου κύρους" στο δημόσιο, των οποίων το "κύρος" εξαντλείται" κυρίως στις κομματικές τους περγαμηνές ή στις υπόγειες διαδρομές τους στα διαπλεκόμενα επιχειρηματικά συμφέροντα. Το παράδειγμα της νέας διοίκησης της ΕΡΤ είναι εύγλωττο...
Και το "βόλεμα" ή η φοβία των πολιτών, που βλέπουν τα προβλήματα με παραμορφωτικούς φακούς, γιατί έτσι τους προτάσσει το συγκυριακό συμφέρον, δύσκολα ανατρέπονται. Ακόμα και η δράση κάποιων που εμφανίζεται ως κριτική, ποτέ δεν φτάνει στο επίπεδο να γίνει ανατρεπτική. Ποτέ αντιδραστική στην επιχειρούμενη κομματική χειραγώγηση των συνειδήσεων. Οι αντιστάσεις τους έγιναν "βορά" στην υπερτροφία της ίδιας της φοβίας τους...
There is nothing left; Λάθος!..Μας απέμεινε η αυταπάτη και η πολιτική απάτη. Μας απέμειναν πολλοί πολιτικοί, κυβερνητικοί και βλακωδώς αντιπολιτευόμενοι, που σέρνονται ακόρεστοι ανάμεσα σε επιφάσεις και ψεύδη, ανίκανοι να στεριώσουν μια πραγματικότητα. Κυρίαρχοι της απαξίας. Εκμηδενιστές κάθε σημασίας και αξίας. Πολιτικοί της "μπουρδολογίας", που έχουν βγάλει στο σφυρί τις εθνικές αξίες, με τα αισθήματά τους να έχουν πνιγεί στην...κούνια τους ή να προσαρμόζονται μπροστά στον όγκο του συμφέροντος, κομματικού ή ατομικού.