Η ηθική ενός πολιτικού στην Ελλάδα των παχυλών λόγων και των σχεδόν μηδαμινών πράξεων, έχει μια "βαθύτερη"φιλοσοφία και ένα πολύ ευρύτερο φάσμα. Δεν πιστεύει ότι το θεμέλιο της δημοκρατίας είναι η αλήθεια. Ο σύγχρονος Ελληνας πολιτικός, με ή χωρίς γραβάτα, απεδείχθη παντοιοτρόπως και ανεξάρτητα της κοινωνικής αντίδρασης, πως είναι ο ασυναγώνιστος πλαστογράφος και παραχαράκτης της αλήθειας...
Διαθέτει προς τούτο μια έμφυτη, χαρισματική ικανότητα μεθοδευμένης κάλυψης της αλήθειας και στρέβλωσης της πραγματικότητας, ενίοτε με το πρόσχημα του "εθνικού συμφέροντος". Και εν προκειμένω, λόγω της "αγωνίας" των ημερών της διαπράγματευσης με τους δανειστές για την επίτευξη "συμφωνίας", το προπαγανδιστικό ψεύδος, που συχνά συνοδεύεται και από κυβερνητική αμηχανία, "ποιεί τον κρείτονα λόγον ήσσονα".
Κάνει δηλαδή το "μαύρο άσπρο", γιατί ο πολιτικά προσωποποιημένος τσαρλατανισμός γνωρίζει ότι με αυτόν τον τρόπο "εκπορθείται η ακρόπολη της ψυχής του λαού", όταν μάλιστα είναι "αδειανή μαθημάτων τε και επιτηδευμάτων καλών και λόγων αληθών", σύμφωνα με τα ρήματα του Πλάτωνος.
Μήνες τώρα παρακολουθούμε την "αγωνιώδη" προσπάθεια της κυβέρνησης για τον...έντιμο ή απλώς συμβιβασμό. Από το "σχίσιμο" των μνημονίων, τη ρήξη με τους ανάλγητους δανειστές, περάσαμε απνευστί στην "κοπιώδη" πολύμηνη διαπραγμάτευση, με πολλούς στρουθοκαμηλισμούς και άλλους τόσους πολιτικούς ακροβατισμούς και επικοινωνιακά τεχνάσματα, για να επινοήσουμε τον "έντιμο συμβιβασμό".
Αυτό άλλωστε απαιτεί η νωπή λαική εντολή, όπως αυθαίρετα ερμηνεύεται από τους τεχνίτες των πολιτικών προσαρμογών, που δεν έχει κανένα λόγο να αμφισβητήσει η κυβέρνηση των πολλών υποσχέσεων και των ισχνών βουλήσεων, οπότε ο "έντιμος συμβιβασμός" και βολεύει και παγιώνει την πολιτική αυθαιρεσία.
Και επειδή είναι αδιάκριτα και δύσκολα να προσδιοριστούν τα κριτήρια χαρακτηρισμού του συμβιβασμού ως "έντιμου", υπό τη δαμόκλεια σπάθα μάλιστα της οικονομικής ασφυξίας της αγοράς και της εξαθλίωσης της κοινωνίας, με ό,τι συνεπάγονται οι συνέπειες των άδειων δημόσιων ταμείων, παρά τις αλχημικές μίξεις στο Γενικό Λογιστήριο του κράτους, ο όρος "έντιμος" μπορεί να απαλειφθεί και να παραμείνει η λέξη "συμβιβασμός",ώστε από μόνη της να "αφεντεύει" τη λογική του πλήθους....
Μέτρια ή παντελώς ανίκανα πολιτικά αναστήματα, που υπακούουν τυφλά στη λογική της συγκυρίας και με ό,τι αυτή είναι βαρύφορτη και τρέπονται σε φυγή με την πρώτη "βροντή", δεν έχουν κανένα ενδοιασμό για φτηνή δημαγωγία, αφού συνήθως επιδεικνύουν με τις αποφάσεις και τις πράξεις τους την πρόσδεσή τους στην ηθική ελεφαντίαση και στη χοίρια αδιαντροπιά,
Ανοίγεις τη τηλεόραση και τους βλέπεις μπροστά σου,ευπρεπώς ή όχι ιματισμένους, να ανατρέπουν λεκτικά αυτά που χτες έλεγαν, χωρίς να φέρουν ίχνος εντροπής στις μαλακές παρειές τους για όσα "η πόλις εβόησε" και τουλάχιστον ο σοβαρός πολίτης τους καταμαρτυρεί...
Θα "κολλήσουν" στη λέξη έντιμος; Επιδέξιοι στο "περιτύλιγμα" της ασυνέπειας και της ανεντιμότητας με το χρυσόχαρτο της πολιτικής αδολεσχίας και πομφόλυγας, παρουσιάζουν το "ανέντιμο" ή το επιβεβλημένο από τις πολιτικές περιστάσεις ως έντιμο, βάζουν και την μεταξωτή "κορδέλα" της αδήριτης κοινωνικής ανάγκης, οπότε ο "συμβιβασμός" αποκτά την πρέπουσα διάσταση του, έστω κι αν είναι υποχώρηση και παραχώρηση του αισχίστου είδους...
Για πέντε σχεδόν μήνες ο Αλέξης Τσίπρας "μαδάει τη μαργαρίτα" της σύγκρουσης με τους "θεσμούς" και ό,τι απορρέει απ' αυτή και του "συμβιβασμού", γνωστού και μη εξαιρετέου από το πρόσφατο παρελθόν, της εθισμένης στην πολιτική ασυνέπεια και στην πολιτική αβελτηρία ελληνικής κοινωνίας. Η αλήθεια είναι ότι το "μάδεμα" προ πολλού κατέληξε στο συμβιβασμό, αλλά χρειάζεται λίγος χρόνος ακόμη να εμπεδωθεί στην λαική συνείδηση.
Και οσονούπω όλα θα "τραβήξουν" τη συνήθη προρεία τους, με το λαό να συνεχίζει την αναρρίχηση στο Γολγοθά του και με τους σύγχρονους Πιλάτους της πολιτικής να απεκδύονται πάσης ευθύνης για ό,τι οδυνηρό επακολουθήσει, έστω κι αν βρεθούν στο περιθώριο της κοινωνίας και της ιστορίας...