Οικονομολόγος ΜΑ, Ph.D
Η δομή της ΕΕ και ειδικότερα της Ευρωζώνης, ως πεμπτουσία του σύγχρονου καπιταλισμού, προϋποθέτει ότι τα πρόσωπα και οι οικογένειες είναι υπεύθυνα για την ζωή τους.
Eφ όσον δεν έχουν μέσα επιβίωσης, πρέπει να μπουν στη αγορά εργασίας, όπου διαθέτοντας την εργασιακή τους ικανότητα και δύναμη, να αποκτήσουν τα μέσα επιβιωσης, με μορφή χρηματικού μισθού.
Ακόμα, οικογένειες και πρόσωπα, που έστω έχουν τα φυσικά μέσα να επιβιώσουν, όπως αυτά επιθυμούν, έχουν πάλι υποχρέωση να εισέλθουν στην αγορά εργασίας, γιατί πρέπει να αποκτήσουν το χρήμα που απαιτείται για να πληρώσουν τους φόρους που τους αναλογούν. Δεν πληρώνεις με γάλα ή με κοτόπουλα ελευθέρας βοσκής τους φόρους σου. Το κράτος θέλει το χρήμα του.
Ανεργία είναι η αποτυχία να βρει κάποιος δουλειά, που θα του αποφέρει τον επικρατούντα μισθό.
Οι επιπτώσεις της ανεργίας στην οικονομία, στην κοινωνία, στις οικογένειες και στα πρόσωπα έχει δραματικά αποτελέσματα. Μπορούμε να τα ταξινομήσουμε ως εξής.
Η οικονομία λόγω της ανεργίας, καθημερινά αποστερείται τον πλούτο της παραγωγής αγαθών και υπηρεσιών. Ο πλούτος αυτός είναι χαμένος ανεπιστρεπτή για την χώρα. Η Ελλάδα χάνει κάθε μέρα το πλούτο που θα παρήγαγαν 2.000.000 άνεργοι, έλληνες και ξένοι.
Η τεχνολογική ανάπτυξη της χώρας λόγω της υψηλής ανεργίας σταματά. Καθίστα τις επιχειρήσεις απρόθυμες να εφαρμόσουν νέες μεθόδους στην παραγωγή. Το φθηνό εργατικό δυναμικό δεν τις ωθεί προς μια τέτοια κατεύθυνση και έτσι παραμένουν στις παλιές τεχνολογίες και η χώρα παύει να είναι διεθνώς ανταγωνιστική.
Με την ίδια λογική το εργατικό προσωπικό παραμένει προσκολλημένο στις παλιές τεχνολογίες, δεν εξελίσσεται και το ίδιο συμβαίνει στην εκπαίδευση που συνοδεύει την τεχνολογική αναβάθμιση. Κατά συνέπεια η ανεργία οδηγεί την οικονομία σε χαμηλότερη παραγωγικότητα.
Τομείς της οικονομίας που χάνονται λόγω κακών επιλογών της οικονομικής ελίτ, όπως στο κλάδο της ναυπηγοεπισκευαστικής βιομηχανίας ή στις βιομηχανικές κατασκευές ή στις μεταφορές, εκτός από την ανεργία που δημιουργούν, παράλληλα σταματούν την μετάδοση γνώσης πάνω στην εργασία από γενιά σε γενιά με αποτέλεσμα δύσκολα μετά οι κλάδοι αυτοί να ανακτηθούν. Το εργατικό δυναμικό λογω της ανεργίας γενικά υποβαθμίζεται από άποψη γνώσης και γίνεται φθηνό και αναποτελεσματικό.
Από άποψη κοινωνική, από την άποψη της οικογένειας και των προσώπων, η ανεργία δημιουργεί οικονομική ανασφάλεια, φτώχεια και χρέη. Είναι παρά πολλές οι μελέτες που έχουν καταδείξει ότι η ανεργία διαλύει οικογένειες, τα παιδιά δεν είναι χαρούμενα, γονείς αυτοκτονούν, βρίσκονται σε κατάθλιψη, η φροντίδα για τα παιδιά γίνεται πλημμελής.
Η άνεργη νεολαία χάνει την πίστη της και την αυτοπεποίθησή της, αν δεν μεταναστεύσει, ενώ χάνει σταδιακά την γνώση που απέκτησε από την εκπαίδευση της.
Η ιατρική φροντίδα για τα μικρά παιδιά όπως και η γενική ιατρική φροντίδα του πληθυσμού υποβαθμίζεται. Οι ασθένειες, πνευματικές και φυσικές, πολλαπλασιάζονται, ενώ τα κρούσματα αλκοολισμού αυξάνονται επικίνδυνα στη κοινωνία.
Η ανεργία επίσης έχει στενό συσχετισμό με την αύξηση της διάδοσης και χρήσης των ναρκωτικών. Τα παιδιά των ανέργων συχνά εγκαταλείπουν την εκπαίδευση, η μόρφωση γενικά υποχωρεί ενώ στην κοινωνία αναπτύσσονται επικίνδυνες φυλετικές διακρίσεις, ανεπίτρεπτοι ανταγωνισμοί και επιθετικότητα.
Η εγκληματικότητα, η κοινωνική βία, η εκμετάλλευση τω γυναικών και παιδιών είναι απότοκος της ανεργίας. Τέλος η ανεργία είναι η πρώτη πηγή πολίτικης αστάθειας, είναι ο υπ’ αριθμόν ένας εχθρός της Δημοκρατίας.
Με τα παραπάνω δεν εξήντλησα τα προβλήματα που η ανεργία προκαλεί, αλλά απλά ήθελα να κατονομάσω ορισμένα, γιατί απ’ ότι παρατηρώ κάνεις πολιτικός φορέας δεν τονίζει αυτό το θέμα. Οι κατέχοντες έστω και ελάχιστα, αποστρέφουν το βλέμμα τους, νομίζουν ότι έχουν σωθεί. Ας μη το νομίζουν όπως οι νεοφιλελεύθεροι που μας κυβερνούν.
Αν η ανεργία δεν αναστραφεί το συντομότερο δυνατό, η ελληνική κοινωνία βρίσκεται μπροστά σε τραγωδία, ελληνική τραγωδία με ότι ο όρος υπονοεί.
Ένας νεοφιλελεύθερος που θα διάβαζε τα παραπάνω, φυσικά θα μπορούσε να συμφωνήσει, αλλά θα το ξεπέρναγε το θέμα, αφού θα μας διαβεβαίωνε ότι όλα αυτά είναι προσωρινά. Πόσο προσωρινά δεν θα το προσδιόριζε, αλλά θα τόνιζε ότι όλα αυτά κρατούν λίγο καιρό.
Τι ισχυρίζονται λοιπόν, τι διαλαλούν και με τι μας φοβίζουν οι ημεδαποί νεοφιλελεύθεροι φωστήρες της ΝΔ, του Πασόκ, του Ποταμιού, και του Σύριζα και οι ευρωπαίοι νεοφιλελεύθεροι.
Το θεμελιώδες επιχείρημα τους είναι ότι για την ανεργία φταίνε οι άνεργοι. Ναι, αυτό πιστεύουν και μην εκπλήσσεσθε, ασχέτως αν πολλοί από αυτούς δεν το γνωρίζουν. Όσο και να φαίνεται παράδοξο αυτό το επιχείρημα συνιστά τον ακρογωνιαίο λίθο της Ευρωζώνης.
Το εργατικό δυναμικό ευθύνεται για την ανεργία.
Πως θα επανέλθουμε πάλι στην πλήρη απασχόληση; Είναι απλό. Αν οι μισθοί μειωθούν, τότε οι επιχειρήσεις πάλι θα προσλάβουν όλους τους άνεργους, που έμειναν εκτός εργασίας από την πτώση της ζήτησης, και αν παρ’ ελπίδα υπάρξουν πάλι άνεργοι, τότε αυτοί είναι άνεργοι από δική τους επιλογή.
Αποκλείεται στον καπιταλισμό να υπάρξει μόνιμη θεαματική υποαπασχόληση μας λένε. Η ανεργία είναι θέμα της εργατικής τάξης. Απλά δεν θέλει να δουλέψει με χαμηλότερα μεροκάματα, που στο τέλος-τέλος αντανακλούν πραγματική αγοραστική δύναμη.
Άρα δεν φταίνε οι εργοδότες, ή οι τράπεζες ή το κράτος για την ανεργία, αλλά οι εργαζόμενοι. Οι άνεργοι είναι άνεργοι γιατί αυτοί το θέλουν.
Με αυτή την θεωρία πιστέψτε με η ΕΕ θα μειώσει την ανεργία. Άλλος δρόμος δεν υπάρχει!
Έχουμε να κάνουμε με παρανοϊκούς.
spyridonstalias@hotmail.com