Με δύο απλές λέξεις. Διάγγελμα δραχμής; Στο μήνυμά του προς τον ελληνικό λαό ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας ποντάρει στο συναίσθημα των πολιτών ενώ φαίνεται πως δεν υπάρχει πλέον κανένας δίαυλος επικοινωνίας με τις Βρυξέλλες.
Ίσως κάποιος θα μπορούσε να αντιπαραθέσει πως ο κ. Τσίπρας τράβα το σκοινί εκβιάζοντας τους εταίρους - δανειστές.
Η ρητορική του υπήρξε τέτοια που ειλικρινά δημιουργεί απορίες στον αναγνώστη ως προς το πως θα μπορούσε να συνομιλήσει με τους εταίρους. Με όσους αποκαλεί εκβιαστές και ότι θα πρέπει να ντρέπονται. Μπορούν να καθίσουν στο ίδιο τραπέζι;
Επίσης θα πρέπει να σημειώσουμε τη σημερινή αποκάλυψη Γιούνκερ με τη δημοσιοποίηση της πρότασης των δανειστών. Η κυβέρνηση δεν το διέψευσε αλλά μάλλον ψεύδεται ότι δεν το γνώριζε. Θέλει να μας πει ότι ο κ. Χουλιαράκης δεν ήταν σε επικοινωνία με το Μέγαρο Μαξίμου;
Σε κάθε περίπτωση οι δανειστές σήμερα άνοιξαν αρκετά παράθυρα. Ο πρωθυπουργός δεν επιχείρησε να μπει από κανένα μέσα.
Αυτά τα γεγονότα δείχνουν - με τα τωρινά δεδομένα - πως ο Τσίπρας έχει λάβει τις αποφάσεις του. Το πιθανότερο είναι ότι τις έχει λάβει από πολύ καιρό. Η προ ολίγου αποκάλυψη του Μιχάλη Ιγνατίου στις ειδήσεις πως εδώ και 15 ημέρες είχε συνομιλήσει με τον Τζακ Λιου για κλειστές τράπεζες και capital controls μιλά από μόνη ως προς το τι λέγοταν στο εσωτερικό.
Και η απόφασή του μάλλον είναι η έξοδος από την Ευρωζώνη και την ΕΕ.
Όφειλε όμως να το έχει πει στον ελληνικό λαό. Αυτό επιτάσσει η πολιτική εντιμότητα. Η υπόσχεσή του και ταυτόχρονα εντολή του, ήταν ο τερματισμός της λιτότητας εντός του ευρώ.
Προσωπικά δε διαφωνώ με την επιστροφή στη δραχμή αλλά δεν εμπιστεύομαι τη σημερινή κυβέρνηση πως μπορεί να το πράξει με επιτυχία. Δεν την εμπιστεύομαι ότι μπορεί να εφαρμόσει αναπτυξιακές - παραγωγικές πολιτικές. Δεν την εμπιστεύομαι διότι ενδιαφέρεται να επαναπροσλάβει και όχι να περιορίσει το πλαδαρό κράτος. Δεν την εμπιστεύομαι διότι έχει πει αρκετές αναλήθειες προεκλογικά αλλά και στη μέχρι σήμερα πεντάμηνη πορεία.
Όσο κουβαλάμε τις συνηθισμένες μας παθογένειες, τόσο θα κυλιόμαστε μέσα στη δυστυχία και την αναξιοπιστία.
Αν η επιστροφή της χώρας σε εθνικό νόμισμα είναι μονόδρομος όπως μια επέμβαση καρδιάς, τότε χρειάζεσαι και τον κατάλληλο χειρουργό.
Αλλά και για τους ευρωπαίους, τι να πει κανείς; Πήγε ο Τσίπρας προσφέροντας μνημονιάρα 8 δις ευρώ. Αν το δέχονταν ως είχε, θα τον είχαν ήδη διασύρει. Η απληστία δεν κάνει πάντα καλό.
Όσο για τους πολιτικούς σχηματισμούς που είναι υπέρμαχοι της ΕΕ, ας κοιταχθούν πρώτα στον καθρέπτη για τις ευθύνες τους. Είχαν οκτώ καθαρά χρόνια στην Ευρωζώνη και άλλα πέντε στα Μνημόνια να μαζέψουν το κράτος, τις σπατάλες, τα ελλείμματα. Το έκαναν; Όχι. Αντ' αυτού φρόντιζαν να κοροϊδεύουν τους...κουτόφραγκους για να τους αρπάζουν τα χρήματα προς συντήρηση του κομματικού κρατικού εκτρώματος και της...διατροφής των φίλων τους. Τώρα λοιπόν, για τι διαμαρτύρονται;
Η επιστροφή στη δραχμή με κλειστές τράπεζες, με εχθρούς σε βορρά κι ανατολή, δημιουργεί ένα εκρηκτικό σκηνικό. Τι θα συμβεί με ένα θερμό επεισόδιο στο Αιγαίο; Τι θα γίνει αν ξεσπάσουν επεισόδια αποσταθεροποίησης;
Με προβληματίζει σοβαρότατα αν μπορεί να λειτουργήσει η Εθνική Αμυνα και ποιας μορφής ακραίες καταστάσεις μπορεί να ζήσουμε στην πατρίδα μας. Εύχομαι, αν και δεν έχω καμία εμπιστοσύνη, να υπάρχει ικανό σχέδιο για όλα αυτά από την κυβέρνηση. Αφού φαίνεται πως το έχει αποφασίσει από καιρό, τουλάχιστον να έχει λάβει τα μέτρα της.
Έρχονται πολύ δύσκολες ώρες. Διακυβεύεται το μέλλον της χώρας και όλων μας.
Όσο για το δημοψήφισμα; Σαφέστατα δεν καλούμαστε να αποφασίσουμε για το ΦΠΑ στα μακαρόνια. Καλούμαστε να επιλέξουμε. Ευρώ ή Δραχμή.