«Η Μέρκελ θα συμφωνήσει και θα είναι μέρα μεσημέρι». «Γκόου μπακ κυρία Μέρκελ, γκόου μπακ κύριε Σόιμπλε, γκόου μπακ κύριοι της τρόικας»...
Σαν παλιά γλυκιά ανάμνηση πρέπει να ακούγονται όλα αυτά τα λόγια του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα ο οποίος δεν τόλμησε κι ας είχε τη στήριξη του ελληνικού λαού.
Θυμάμαι τα ξημερώματα των Ιμίων. Πήγαινα τότε στη Γ΄Λυκείου. Σε κάποια φάση με πήρε ο ύπνος και το πρωί μόλις ξύπνησα ρώτησα τον πατέρα μου τι έγινε, «τι θες να έγινε; Ο Σημίτης κατέβασε τα βρακιά του».
Αυτό έκανε και ο σημερινός πρωθυπουργός, όπως κι οι προηγούμενοι. Τι στην ευχή παθαίνετε ρε και κατεβάζετε τα βρακιά σας; Και καλά οι προηγούμενοι το διαλαλούσαν. Αλλά και ο σημερινός; Κι ο πρώτη φορά αριστερά; Ο μη βουτηγμένος στα σκατά;
Κι η πλάκα είναι ότι μόνος επέλεξε και προκάλεσε αυτή του την τύχη. Τώρα πως αισθάνεται που εξελίσσεται στον οριστικό νεκροθάφτη της Ελλάδας;
Πήγε κι έχασε την παρθενιά του με όσους μέχρι χθες κατέκρινε και εξαπέλυε μεγάλες πολιτικές επιθέσεις; Και να δούμε πόσοι άλλοι, μέχρι χθες γενναίοι στα λόγια, θα την απωλέσουν.
Χαστουκάκια από το Γιούνκερ του παραδείσου του Λουξεμβούργου;
Ή σε περιμένει η Ανγκελα; Ποια Ανγκελα σε ρωτά ο βαρελόφρονας Σουλτς, και του λες ξέρεις ποια;
Και δε τον πιάνει αηδία να πάρει η ευχή;
Η Ελλάδα έχει μια και μόνη επιλογή. Να φύγει από ένα κλαμπ στο οποίο έχουν μαζευτεί όλοι όσοι την επιβουλεύονται, να πάει στη δραχμή, να περικόψει δραστικά τον πλαδαρό της δημόσιο τομέα και να εμπνεύσει το λαό για δουλειά και παραγωγή.
Ο πρωθυπουργός ψηφίστηκε για να τερματίσει τη λιτότητα. Τις συνθήκες τις γνώριζε. Δεν μπορεί; Να πάει στο σπίτι του και να ελεχθούν επίσης οι δικές του τυχόν ευθύνες για τη μετεξέλιξη του καταντήματός μας μαζί - βέβαια - με όλους τους προκατόχους του.
Αλήθεια, πόσα ντους χρειάζεται να κάνει κανείς μετά από μια βρώμικη πρώτη φορά στις Βρυξέλλες;
Και τέλος πως χαρακτηρίζεται κανείς που ψηφίζει εξοντωτικά μνημόνια συναγελαζόμενος με τους εκλεκτούς του Βερολίνου; Αυτοί μέχρι πρότινος προσδιορίζονταν ως γερμανοτσολιάδες...