Βάσια
Ζαριφοπούλου • Νίκος Γεωργαντζάς
Στο
τελευταίο του βιβλίο, ο Marc
Chesney,
κάνει ένα παραλληλισμό ανάμεσα στην
βαρβαρότητα του Πρώτου Παγκοσμίου
Πολέμου και την βαρβαρότητα της
οικονομικής δήθεν κρίσης του 2008.
Για
τον καθηγητή οικονομικών στο Πανεπιστήμιο
της Ζυρίχης, μια πολιτισμένη κοινωνία
παραπαίει και στις δύο περιπτώσεις, εφ’
όσον μια οικονομική αριστοκρατία πήρε
την εξουσία σε βάρος του υπόλοιπου
πληθυσμού, καταγγέλλει, ενώ προτείνει
λύσεις, σε συνέντευξη του στην ελβετική
εφημερίδα «Le
temps».*
·
Μεταξύ
άλλων, ο Chesney
αναφέρει ότι αυτή η κρίση δεν έχει μόνον
οικονομικές πτυχές αλλά και κοινωνικές,
πολιτικές και περιβαλλοντικές. Μία
χρηματοοικονομική αριστοκρατία άδραξε
την εξουσία, επιβάλλοντας την πολιτική
και τα συμφέροντά της, ντυμένη με τα
ρούχα του φιλελευθερισμού, ενώ οι
καθημερινές πρακτικές της υπονομεύουν
κάθε προοπτική για βελτίωση.
Η
λύση που προτείνεται από την ‘Zurich
Financial
Felix
Bolliger’
είναι η φορολόγηση όλων των ηλεκτρονικών
πληρωμών, των αγορών μετοχών ή ομολόγων.
Στην Ελβετία, οι πληρωμές αυτές είναι
κατ’ έτος της τάξης των 100.000.000.000.000
φράγκων.
Αυτό
είναι ένα τεράστιο ποσόν. Είναι περίπου
160 φορές το ΑΕΠ της χώρας.
Θα
αρκούσε να λάβουν 0,2% για κάθε συναλλαγή
για την απόκτηση 200 δισεκατομμυρίων,
ήτοι ένα ποσόν κατά πολύ περισσότερο
από όλους τους φόρους που εισπράττονται
στην Ελβετία, οι οποίοι είναι περίπου
170 δισεκατομμύρια ετησίως. Ένας τέτοιος
φόρος, εφόσον εισαχθεί, θα μπορούσε να
αντικαταστήσει όλους τους υπάρχοντες
φόρους και να απλοποιήσει το φορολογικό
σύστημα.
Αυτό
εύκολα θα μπορούσε να ανακουφίσει την
πραγματική οικονομία των αγαθών και
υπηρεσιών, που καλύπτουν τις πραγματικές
ανάγκες των ανθρώπων. Εσύ
όμως βλέπεις την εν Ελλάδι καθεστωτική
προπαγάνδα ή όχι;
Ούτε
το άρθρο 120 ούτε ο λογιστικός έλεγχος
του δήθεν χρέους είναι όλη η καθεστωτική
προπαγάνδα εν Ελλάδι. Αυτά τα δύο δεν
είναι ούτε καν το κερασάκι στην τούρτα
της καθεστωτικής προπαγάνδας του
δεσποτικού καθεστώτος εξουσίας του
απολυταρχικού ζωροαστρισμού.
΄Ενα
μέρος της προπαγάνδας είναι ολόκληρο
το δήθεν κοινωνικό εκείνο συμβόλαιο,
που λέγεται 'σύνταγμα'. Που δήθεν ελέω
θεού είναι δοσμένο από το καθεστώς, ώστε
δήθεν το σύνταγμα να προστατεύει εμάς
τους εξουσιαζομένους, υπό τους εξουσιαστές
του δεσποτικού καθεστώτος εξουσίας,
μαζί με τα επίσης ελέω θεού δοσμένα
‘κοινωνικά’ και ‘πολιτικά’ δικαιώματα.
Ποιά
‘κοινωνικά’, αφού την ελληνική μας
κοινωνία, πλέον άνευ αλληλεγγύης και
συνοχής, το καθεστώς εξουσίας την έχει
εξαναγκάσει σε πλήρη ιδιωτεία; Και ποιά
‘πολιτικά’, αφού χωρίς πολιτεία, δεν
γίνεται τίποτε να είναι πολιτικό;
΄Ενα
άλλο μέρος της προπαγάνδας του δεσποτικού
καθεστώτος εξουσίας του απολυταρχικού
ζωροαστρισμού είναι η άρση της μη
αναγνώρισης του δήθεν χρέους. Αφού το
δήθεν χρέος είναι όντως παράνομο, τότε
γιατί γίνεται άρση της μη αναγνώρισής
του;
ΙΣΩΣ
ούτε τα ΝΑΙ μας ούτε τα ΟΧΙ μας μετρούν.
ΙΣΩΣ το μόνο που μετρά στην καθεστωτική
προπαγάνδα ―που είναι το ‘δημοψήφισμα’―
είναι η δήθεν νομιμοποίηση του δήθεν
χρέους, που είναι παράνομο, μέσω των ΝΑΙ
και των ΟΧΙ μας, βάσει του αγγλοσαξωνικού
δικαίου της εν Ελλάδι ΑΕ του επίσης
αγγλοσαξωνικού κοινοβουλευτισμού.